Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Οι συνήθειες των Χριστουγέννων


Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έρευνα σχετικά με τα Χριστούγεννα και τις συνήθειες των Ελλήνων διεξήχθη από την εταιρεία "Focus Bari". H έρευνα έγινε στις 5 και 6 Δεκεμβρίου σε πανελλαδικό επίπεδο, σε άντρες και γυναίκες άνω των 15 ετών, με τη μέθοδο των online συνεντεύξεων. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αποτελέσματα της, το 36% των ερωτηθέντων έχει ήδη στολίσει το χριστουγεννιάτικο δέντρο από το πρώτο Σαββατοκύριακο του Δεκεμβρίου. Για το στολισμό του, οι δύο στους πέντε χρησιμοποιούν κάθε χρόνο τα ίδια στολίδια, ενώ άλλοι τόσοι προχωρούν στην αγορά νέων. Ένας στους πέντε απάντησε ότι διατηρεί στολίδια με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία, δηλαδή στολίδια που του θυμίζουν την παιδική του ηλικία. Στο διαχρονικό δίλημμα "μελομακάρονα ή κουραμπιέδες", οι ερωτηθέντες στην πλειοψηφία τους επέλεξαν τα πρώτα. Οκτώ στους δέκα αναφέρουν είτε ότι ετοιμάζουν οι ίδιοι τα χριστουγεννιάτικα γλυκά ή ότι τα έχει φτιάξει κάποιος άλλος συγγενής. Μόνο δύο στους δέκα προτιμούν να τα αγοράζουν έτοιμα από ζαχαροπλαστείο. Σχετικά με τα κάλαντα, μόλις το 7% των ερωτηθέντων δεν έχει πει ποτέ κάλαντα. Το 34% τα είπε τελευταία φορά στο δημοτικό και το 39% στο γυμνάσιο. Δύο στους δέκα δεν πίστεψαν πο΄τε στον Άγιο Βασίλη, ενώ για τους επτά στους δέκα η εικόνα του παχουλού κυρίου με την κόκκινη στολή και τα λευκά γένια με τα δώρα γκρεμίστηκε στο δημοτικό. Για επτά στα δέκα σπίτια πάντως ο Άγιος Βασίλης... φέρνει τα δώρα την Πρωτοχρονιά, ενώ μόνο τρία από τα δέκα δώρα καταφτάνουν τα Χριστούγεννα. Ένα ποσοστό 47% παραδέχεται πως έχει γράψει γράμμα στον Άγιο Βασίλη έστω και για μία φορά στη ζωή του. Φέτος, εξαιτίας της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας ένας στους δύο έχει αποφασίσει να μείνει στο σπίτι και ν' αγοράσει δώρα σε τιμή ευκαιρίας. Ένας στους δέκα ερωτηθέντες φαίνεται πως θα... πει τα κάλαντα, ώστε ν' αναπληρώσει το δέκατο τέταρτο χαμένο μισθό... 

Πηγή: Editorial Διαδρομές #372, 19/12/2010

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών

Η διαπίστωση των λαθών στην ιστορική διαδρομή μιας πόλης μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμη για την επιλογή του καταλληλότερου δρόμου προς την ανάπτυξη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Μια αναδρομή στις ευκαιρίες που απώλεσε διαχρονικά η Θεσσαλονίκη, ώστε να ξαναγίνει μια ευρωπαϊκή μητρόπολη, αποδεικνύει του λόγου το αληθές...

Αν πιστέψει κανείς την αντίστροφη μέτρηση δίπλα στο σήμα της TV100, τότε τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές απομένουν 424 ημέρες για να γιορτάσει η Θεσσαλονίκη 100 χρόνια ελευθερίας. Η πόλη έχει πλούσια ιστορία για να γιορτάσει, αλλά ταυτόχρονα και μία σύγχρονη πραγματικότητα που θα πρέπει να προβληματίσει τους φορείς και τους πολίτες της.

Οι μεταμορφώσεις της πόλης
Από τον Οκτώβριο του 1912 που η Θεσσαλονίκη πέρασε υπό ελληνική κυριαρχία, η πόλη έχει υποστεί μία σειρά από θετικές και αρνητικές μεταμορφώσεις που την έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση. Η καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ, Αλέκα Καραδήμου- Γερόλυμπου, σε μία ομιλία της στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σκιαγράφησε με πολύ εύστοχο και γλαφυρό τρόπο την πορεία της Θεσσαλονίκης από την μπελ επόκ μέχρι τη σημερινή αναρχία. Οι ίδιες θέσεις αναπτύσσονται και σε ένα κεφάλαιο του συλλογικού τόμου “Η Θεσσαλονίκη στο Μεταίχμιο” . Η πόλη της μπελ επόκ και της εποχής του “Ανατολικού Ζητήματος” (1869-1912) έδωσε τη θέση της στην υπό ελληνική κυριαρχία πολυεθνική Θεσσαλονίκη που ήταν πρωτοπόρος στην ευρωπαϊκή πολεοδομία (1912-1922). Μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, η πόλη παραδόθηκε στην κυριαρχία του μπετόν (1950-1990) για να “αναδυθεί, τέλος, η διάσπαρτη πόλη του τυχαίου και της ιδιοτέλειας” (1990-σήμερα). Η ίδια πόλη ακολούθησε τόσο διαφορετικές διαδρομές μέσα σε ενάμιση αιώνα.
Σε όλη αυτή την πάροδο των ετών, μπορούν να εντοπιστούν αναρίθμητες χαμένες ευκαιρίες ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης. Αν εστιάσει κανείς την προσοχή του στο δεύτερο μισό του αιώνα ανεξαρτησίας της πόλης, θα διαπιστώσει μία επίμονη αστοχία στις περισσότερες σημαντικές επιλογές για το δρόμο εξέλιξης που θα έπρεπε να ακολουθηθεί.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ξηλώνεται το δίκτυο του τραμ, μια και ο ΟΑΣΘ ανέλαβε το μονοπώλιο στις αστικές συγκοινωνίες της πόλης. Έτσι, η Θεσσαλονίκη από πολύ νωρίς έχασε ένα βολικό, φτηνό και κυρίως οικολογικό μέσο μαζικής μεταφοράς για λόγους που σίγουρα δεν αφορούσαν τη λειτουργικότητα του ίδιου του μέσου. Τι κι αν η κατά κύριο λόγο η ισόπεδη μορφολογία της πόλης πρόσταζε διαφορετικά...
Σταδιακά, οι τοπικοί άρχοντες αποφάσισαν την κατάργηση της θαλάσσιας, αστικής και περιαστικής συγκοινωνίας. Και πάλι το μονοπώλιο του ΟΑΣΘ έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ακόμη και σήμερα μπλοκάρει τις όποιες προσπάθειες αναβίωσης του συγκεκριμένου μέσου. Κι αν η αποξένωση από το Θερμαϊκό κόλπο δε δείχνει να ενδιαφέρει πολλούς, κανείς δεν μπορεί να παραβλέπει πως η κατάργηση της θαλάσσιας συγκοινωνίας ήταν ένα πρώτο βήμα για την απαξίωση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.
Η άναρχη δόμηση είναι ένα αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό της σύγχρονης Θεσσαλονίκης. Η επέκταση της πόλης πραγματοποιήθηκε χωρίς έναν κεντρικό σχεδιασμό. Το σχέδιο Εμπράρ, που εκπονήθηκε και εφαρμόστηκε για την αναμόρφωση της Θεσσαλονίκης μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, παραμένει μέχρι και σήμερα η τελευταία συγκροτημένη προσπάθεια αστικού σχεδιασμού. Ο Ερνέστ Εμπράρ κόμισε μία ολοκληρωμένη φιλοσοφία ανάπτυξης για τη Θεσσαλονίκη. Και ως φόρο τιμής εισέπραξε ένα σκοτεινό σοκάκι στα Άνω Λαδάδικα...

Μεγαλόπνοα σχέδια
Το Ρυθμιστικό Σχέδιο και τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια αποδείχτηκαν ψιλά γράμματα μπροστά στις de facto πολιτικές αποφάσεις. Έτσι, ποικίλες πολιτικές σκοπιμότητες κατέστρεψαν το σχέδιο της πόλης και έπνιξαν πολλές περιοχές, με πρώτο και καλύτερο το ιστορικό κέντρο, στο τσιμέντο. Τις πάσης φύσεως σκοπιμότητες τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο μπορεί να τις διαβάσει κανείς πίσω από τα δεκάδες σχέδια που είτε δεν εφαρμόζονται είτε ακόμη κι όταν εφαρμόζονται το μόνο που κάνουν είναι να πλήττουν ακόμη περισσότερο την εικόνα της πόλης. Τα παραδείγματα πολλά...
  Η μετεγκατάσταση της ΔΕΘ μακριά από το κέντρο της πόλης έχει καταντήσει ανέκδοτο πια. Και σήμερα υποτίθεται ότι η συμφωνία υπάρχει, ο χώρος έχει βρεθεί, όμως τα περίπτερα καταλαμβάνουν ακόμη το χώρο όπου ο Εμπράρ είχε οραματιστεί το μητροπολιτικό πάρκο της Θεσσαλονίκης.
  Η υποθαλάσσια αρτηρία ευτυχώς αποτράπηκε από τη δυναμική κίνηση πολιτών εναντίον της. Ένα έργο που, όπως σωστά υποστήριζε η ομότιτλη ταινία, ήταν “μία τρύπα στο νερό”, αλλά και θα υποθήκευε το μέλλον της πόλης. Ακόμη δεν έχει δοθεί η παραμικρή εξήγηση για τη λογική, στην οποία βασίστηκε ο σχεδιασμός της συγκεκριμένης υποθαλάσσιας. Προίκα της υπόθεσης μία παχυλή αποζημίωση στην ανάδοχο εταιρία για τη μη τέλεση του έργου βάσει της υπογεγραμμένης σύμβασης...
  Τα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα αποτελούν μερικούς από τους τελευταίους δημόσιους χώρους της Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία είκοσι χρόνια σχέδια επί σχεδίων και διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων συντηρούν απλά ρετρό εικόνες και χορταριασμένα οικόπεδα σε πολλά σημεία της πόλης.
  Το νέο δημαρχείο είναι μία πονεμένη ιστορία. Η Θεσσαλονίκη μπορεί αυτή τη στιγμή να έχει το μεγαλύτερο και το πιο σύγχρονο δημαρχείο στην Ευρώπη χωρίς να είναι ούτε η μεγαλύτερη ούτε η πιο εξελιγμένη πόλη στην ήπειρο αυτή. Η πρωτοφανής σπατάλη των ούτως ή άλλως περιορισμένων πόρων, τόσο της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και των εκάστοτε κυβερνήσεων, προσέφερε ένα έργο που δε θα έπρεπε να καταλαμβάνει θέση στη λίστα με τις προτεραιότητες του δήμου Θεσσαλονίκης.

Εμείς οι πολίτες
Ένας παράγοντας, όμως, με τη δική του ξεχωριστή σημασία, που μάλιστα οξύνει τα προβλήματα της πόλης τα τελευταία χρόνια είναι η νοοτροπία των Θεσσαλονικέων. Δεν αισθανόμαστε πολίτες, αλλά παραμένουμε απλοί κάτοικοι, φιλοξενούμενοι της Θεσσαλονίκης. Αυτή η απόσταση είναι η αιτία για πολλά χρονίζοντα προβλήματα της καθημερινότητας. Η μετάλλαξη των κατοίκων σε πολίτες είναι καθαρά και μόνο θέμα διάθεσης και αντίληψης των πραγμάτων. Οι άνθρωποι της πόλης να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται το δημόσιο χώρο ως δικό τους χώρο, ως χώρο δημιουργίας και... ζωής. Να ζήσουν ανάμεσα στα κτίρια και όχι μόνο μέσα σε αυτά. Η συγκυρία δεν επιτρέπει πολλές απαιτήσεις για έργα, αλλά προκαλεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά για αυτοοργάνωση και πράξεις. Μικρές πράξεις που μπορούν να βελτιώσουν έστω και λίγο την καθημερινότητα.
Οι πόλεις δεν καταστρέφονται από μόνες τους. Οι άνθρωποι τις ομορφαίνουν ή τις καταστρέφουν. Η ιστορία της πόλης δείχνει το δρόμο. Η Θεσσαλονίκη μεταμορφώθηκε και εξελίχθηκε σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες από τις σημερινές. Επέστρεψε στην ευημερία μετά από πολέμους, μία μεγάλη πυρκαγιά και έναν μεγάλο σεισμό. Σήμερα, το στοίχημα είναι να μπορέσει η πόλη να ανακάμψει από τη λεηλασία των ίδιων της των κατοίκων. Ο κύκλος κλείνει και άλλη ευκαιρία για να πάει χαμένη δεν υπάρχει...
Μιχάλης Γουδής

ΜΕΤΕΩΡΟ ΚΑΙ ΣΚΙΑ
Η Θεσσαλονίκη μου θυμίζει συχνά τις ανύπαντρες κόρες της ελληνικής επαρχίας του εξήντα. Τότε που έβγαιναν παγανιά γαμπροί και έταζαν λαγούς με πετραχήλια και τις μνηστεύονταν παίρνοντας την τιμή, την υπόληψη και ότι ψιλά διέθεταν στα μπαούλα τους, ενώ κατόπιν τις άφηναν ατιμασμένες στα κρύα του λουτρού και μην τον είδατε τον Παναή. Κάπως έτσι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, από τα μέσα του εβδομήντα, που πρωτοεγγράφηκε το Μετρό σε προϋπολογισμό του κράτους και εξαγγέλθηκε επισήμως, μέχρι σήμερα, η πόλη έζησε τρομερά συνοικέσια και ερωτοτροπίες με το μέλλον της. Δεκάδες υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι και νομάρχες της έταξαν τα πάντα. Δακτύλιους, υπερθαλάσσιες, υποθαλάσσιες, γέφυρες ζεύξης, προαστιακούς, αεροδιάδρομους, λιμάνι γεμάτο κρουαζιερόπλοια, πεζόδρομους, αναπλάσεις, τραμ,
καραβάκια, νέα πολεοδομικά σχέδια, master plan, μητροπολιτική αναβάθμιση, πρωτεύουσα των Βαλκανίων, συν-βασιλεύουσα. Τα περισσότερα σχέδια που εξαγγέλθηκαν ποτέ στην ελληνική επικράτεια εξαγγέλθηκαν σε τούτη την πόλη και τα λιγότερα που υλοποιήθηκαν επίσης. Είναι μια πόλη πολλαπλά ξεγελασμένη, μια πόλη που έχει χάσει τον προσανατολισμό και την προσωπικότητα της, μια πόλη σε ένα διαρκές μεταίχμιο, που κρατά πενήντα χρόνια τώρα. Μια πόλη μετέωρη. Μια πόλη που γιορτάζει του χρόνου την απελευθέρωση της εκατό χρόνια πριν, αλλά τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να αναρωτηθεί κανείς υπεύθυνα: απελευθερώθηκε ποτέ στα αλήθεια; Υπήρξε όντως ελεύθερη τα τελευταία εκατό χρόνια ή μήπως οι εξαρτήσεις της από παντός είδους εξουσίες και συγκυρίες δεν την επέτρεψαν ποτέ να γνωρίσει εκείνον τον αέρα της ελευθερίας που θα την οδηγούσε μια νέα περίοδο λάμψης; Και αν όντως δεν έχει συμβεί ποτέ η αληθινή της απελευθέρωση μήπως τούτη η στιγμή της περισυλλογής με την αφορμή μια επέτειο είναι η στιγμή αυτή; Τα λόγια μοιάζουν να έχουν τελειώσει. Και οι υποσχέσεις. Τώρα μοιάζει να είναι η στιγμή των αποφάσεων.
Γιώργος Τούλας

Πηγή: Περιοδικό Parallaxi Δεκέμβριος 2010 #165

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Thoughts on a cloudy day...

Βροχερό απόγευμα, τις δύο τελευταίες μέρες ο καιρός είναι στις "μαύρες" του... Παίρνω το λεωφορείο από την καθιερωμένη στάση, περιμένω κανά πεντάλεπτο. Έρχεται, κάθομαι δίπλα στο παράθυρο... (μ' αρέσει να είμαι στο αστικό και έξω να βρέχει, αρκεί όταν θα χρειαστεί να βγω να έχει σταματήσει η βροχή), βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου και ξεχνιέμαι υπό τους ήχους των Hooverphonic και του Finley Quaye,  τα μόνα που καταφέρουν να διαταράξουν τη μουσική μου nirvana είναι η φωνητική αναγγελία των στάσεων και ο ήχος της μηχανής όταν γκαζώνει.
Σε μια στάση ανεβαίνει ένας παππούς με λαδί καμπαρντίνα, κάτι καφέ χοντροκούπικα παπούτσια και μια βαλίτσα προφανώς άδεια, με ροδάκια και ζώα της ζούγκλας ανάγλυφα πάνω. Έπειτα από λίγο ανεβαίνει μια κοπελίτσα εκεί γύρω στα 16 με ένα σκουλαρίκι στο μάγουλο (καλά όλα τ' άλλα, αλλά το σκουλαρίκι στο μάγουλο ποτέ δεν το κατάλαβα...) και προσπαθεί να βγάλει εισιτήριο στην αυτόματη μηχανή έκδοσης εισιτηρίων.
Μετά από μερικές στάσεις διαπιστώνω πως ένα κτίριο από αυτά τα λίγα εναπομείναντα παλιά, που πάντα αναρωτιέσαι γιατί δεν τα αναπαλαιώνουν να ομορφύνουν την πόλη μόλις κατεδαφίστηκε... πάει το φάγαν και αυτό, "με γεια την πολυκατοικία" σκέφτομαι!
Μετά τη Νομαρχία το λεωφορείο στρίβει Βασ. Όλγας και ο δρόμος για έναν ανεξήγητο λόγο είναι άδειος, μόνο μερικά κόκκινα φωτάκια αυτοκινήτων φαίνονται στο βάθος...
Κάποια στιγμή μου έρχεται στο μυαλό η Ιταλία (μη ρωτάτε γιατί... είναι συχνό φαινόμενο σε μένα) και διερωτώμαι πως θα ήταν η ζωή μου και η καθημερινότητα μου αν για παράδειγμα ζούσα στη Ρώμη...; Θα έκανα τις ίδιες σκέψεις; Θα κοιτούσα τον παππού με τα χοντροπάπουτσα και την κοπέλα με το σκουλαρίκι ή θα ήμουν τελείως απορροφημένη στο να κοιτάζω τις αξιοθαύμαστες εναλλαγές στο παράθυρο μου; Ποιος ξέρει...;
Φτάνω Ανάληψη κάπου εδώ πρέπει να κατέβω και αφήνω τις σκέψεις ανολοκλήρωτες, πατάω το κουμπάκι (ευτυχώς εντωμεταξύ έχει σταματήσει να βρέχει), έπειτα από λίγο κατεβαίνω έτοιμη να αντιμετωπίσω μια νέα πραγματικότητα....

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Κεφαλονιά {Phototour Part 4}

Πάμε παρακάτω... ή μάλλον παραπάνω στα βόρεια του νησιού και συγκεκριμένα στο περιβόητο Φισκάρδο, το μικρό γραφικό λιμανάκι με τις μοναδικές ταβερνούλες και την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα!







Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες απ' το καλοκαίρι μου στην Κεφαλονιά... 
δες και την Σάμη, το Αργοστόλι και την Παραλία του Μύρτου.

Συνεχίζεται...

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

There is a "lie" in believe, 
"over" in lover, 
"end" in friend, 
"us" in trust, 
and "if" in life...

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Αποφθέγματα #28

  • Όποιος κατάφερε το καλύτερο στην εποχή του, είναι σαν να έζησε σε όλες τις εποχές. -Schiller-
  • Από τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση. -V.Hugo-
  • Οι άνθρωποι προσπαθώντας να αποφύγουν τον θάνατο, τον κυνηγούν. -Δημόκριτος-
  • Να μην επιδιώκεις να φαίνεσαι ανώτερος από τους κακούς, αλλά μάλλον να λυπάσαι, όταν είσαι κατώτερος από τους καλούς. -Γρηγόριος Θεολόγος-
  • Σε ένα πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι πάντα η αλήθεια. -Hiram Johnson-

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Κεφαλονιά {Phototour Part 3}

Συνεχίζουμε ακάθεκτοι, καλή η Σάμη και το Αργοστόλι αλλά να δούμε και καμιά παραλία... πάμε λοιπόν στην πιο διάσημη και μαγευτική παραλία του νησιού τον Μύρτο!
Καλά λένε μερικοί ναυτικοί που έχουν γυρίσει και ξέρουν "ποια Καραϊβική και ποια Hawaii, σαν τα Ελληνικά νησιά δεν έχει..."


Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες απ' το καλοκαίρι μου στην Κεφαλονιά...

Συνεχίζεται...

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Gli amici veri si vedono nelle difficoltà

"Οι αληθινοί φίλοι στις δυσκολίες φαίνονται"
Πόσο αλήθεια είναι αυτό... και ας λέει ο Eco ότι είναι πιο εύκολο να προσποιηθείς μια κατανόηση και παρηγοριά στη δυσκολία παρά να χαρείς με την χαρά του άλλου!
Για ακόμα μια φορά έπεσα έξω όσον αφορά μια φιλία μου...
Βλέπεις δεν αρκεί να είναι ο άλλος καλόκαρδος (βασικό κριτήριο με βάση το οποίο επιλέγω τις φιλίες μου)  αλλά να έχει και καλό χαρακτήρα... αυτά τα δύο δεν πάνε απαραιτήτως μαζί, μέχρι τώρα μάλλον σπάνιο φαινόμενο θα το έλεγα! 

Δεν μ' αρέσει να κρίνω αυστηρά τους ανθρώπους, γιατί ως γνωστόν ουδείς τέλειος... αλλά πιστεύω πως έχω το δικαίωμα να θυμώνω και να απογοητεύομαι απ' τη στιγμή που πρώτα απ' όλα είμαι πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού μου... 
Προσπαθώ να είμαι πραγματικά αντικειμενική κατά το δυνατό πάντα, να μπαίνω στη θέση του άλλου και να κοιτάω τα πράγματα και απ' την δική του οπτική γωνία! Αυτό το τελευταίο πολλές φορές με φθείρει γιατί τελικά δικαιολογώ και συγχωρώ περισσότερα στους άλλους παρά στον εαυτό μου.

Μα κουράστηκα πια...! Κουράστηκα να μπαίνω μονίμως εγώ στη θέση των άλλων, ας μπει επιτέλους και κάποιος στη θέση τη δική μου... ή έστω ας γίνει λίγο παραπάνω υπομονετικός-συγχωρητικός στις παραξενιές μου και στα λάθη μου...
Τι σόι φιλία είναι αυτή που στη πρώτη δυσκολία, στο πρώτο μου λάθος (το παραδέχομαι), λακίζεις, με αγνοείς επιδεικτικά και μιλάς άσχημα πίσω από την πλάτη μου...;
Το έχω δει πολλές φορές το έργο και το βαρέθηκα, μου θυμίζει κυκλοθυμικές φιλίες απ' τα χρόνια της εφηβείας, τότε έδινα ευκαιρίες και προσπαθούσα να διορθώσω τα πράγματα... 
Τώρα εδώ που έχω φτάσει ξέρω να κρίνω αν αξίζει το κόπο να δώσω ευκαιρίες και να προσπαθήσω, και πίστεψε με χωρίς να θέλω να φανώ σκληρή, πιστεύω πως δεν αξίζει...

Γι' αυτό τα αφήνω όλα πίσω μου και προχωράω με το βλέμμα μπροστά στις νέες ευκαιρίες και προκλήσεις που σιγά-σιγά εμφανίζονται στο δρόμο μου...

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Λάθος Εποχή



Λάθος εποχή ήταν να βρεθούμε
Λάθος εποχή είναι αυτή που ζούμε
Τι να πω εγώ, τι να πεις κι εσύ

Λάθος εποχή τ' όνειρο τελειώνει

λάθος εποχή τι να ξημερώνει

Ποιος μπορεί να πει, ποιος μπορεί να δει;


Κι έτσι σ' αγαπώ κι έτσι σε αγγίζω

κι αν σε χάνω εδώ κάπου σε κερδίζω

Λάθος εποχή ξεκινάμε πάλι

Λάθος εποχή πάμε για μιαν άλλη
Φτάνει εγώ κι εσύ να 'μαστε μαζί

Μουσική, στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Φνινοπωρινές σκέψεις...

 Όμορφα αποσπάσματα άρθρων του "φθινοπωρινού τύπου".

"... Τελικά ωραία εποχή το φθινόπωρο, εποχή για νέα ξεκινήματα. Τελικά σχετικό πράγμα και οι εποχές... Είναι θέμα μεθόδου, με λίγη καλή διάθεση τις φέρνουμε στα μέτρα μας.
Οι εποχές ρυθμίζονται ανάλογα με τη διάθεση της καρδιάς μας..." 
> Κοσμάς Βίδος, ΒΗΜagazino <

"... Κανονικά οι κάμερες θα έπρεπε να είναι στο δρόμο και όχι στα στούντιο. Να παρακολουθούν πραγματικές ζωές. Την Παταγονία της ζωής μας. Από την άλλη το νέο κλισέ λέει πως η κρίση γεννά ευκαιρίες. Αν ξεπεράσει κανείς το προφανές, θα δει πως μπορεί και να είναι έτσι. Μετά το μεγάλο κοσκίνισμα πάντα στο κόσκινο μένουν ψήγματα χρυσού. Ότι αξίζει θα συνεχίσει να λάμπει, έστω και θολό. Σε κατάσταση αναμονής λοιπόν προχωράμε. Ενίοτε στα τυφλά..." 
> Γιώργος Τούλας, parallaxi <

"... Η μόνη δυνατότητα που έχεις να περπατήσεις στον κόσμο αρτιμελής, σκεφτόμουν, είναι να συγκρουστείς πρώτα μετωπικά με το λάθος. Τον λάθος άνθρωπο, τη λάθος ανάγκη... " 
> Άκης Δήμου, parallaxi <

" Οι διακοπές τελείωσαν, αλλά εμένα η διάθεση μου είναι στα ύψη. Προσπερνώ με χάρη όλα αυτά τα απίστευτα βαρετά κλισέ τύπου "κάθε κατεργάρης πάγκο του τώρα "και" από Δευτέρα δίαιτα" και σκέφτομαι πως όταν το καλοκαίρι περνάει τόσο ωραία, μόνο ευχάριστες σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς για τις μέρες που έρχονται.
Η άμμος στα νησιά της χώρας μου, είναι τόσο ψιλή που διαπερνά κάθε ανοιχτό πόρο του δέρματος σου κι έτσι καταφέρνεις να κουβαλάς το καλοκαίρι πάντα μέσα σου...
Η αγάπη για τους ανθρώπους, μοιάζει σαν το φαγητό πιστεύω. Καλύτερα να περισσεύει, παρά να λείπει... " 
> Αλεξάνδρα Μπουτοπούλου, parallaxi <


 "Όποιος εξακολουθεί να αναπολεί τις μέρες που ήταν καλοκαίρι και αν τίποτα δεν τον πείθει πως κάθε μέρα, όποια εποχή και να τρέχει, με σύννεφα ή με ήλιο, με ζόρια και με ποινές, πως αξίζει όσο τίποτε άλλο, μπορείς να το δει και από μια άλλη οπτική. Ας αναποδογυρίσει τον κόσμο να ζήσει την άλλη πλευρά του, εκεί που οι επόμενες μέρες ανήκουν σε έναν ανοιξιάτικο, Αυστραλέζικο Σεπτέμβρη, οπού μπουμπούκια, πεταλούδες, καγκουρό ανακαλύπτουν ξανά με την ίδια πρωτόγνωρη έκπληξη, τη χαρά της ζωής όπως αυτή μεταφράζεται στην Αλληγορία της Άνοιξης (La Primavera), του Μποτιτσέλι. Μια ιδέα είναι... φέρε μια γύρα την υδρόγειο και έφτασες Αυστραλία. " 
> Σπύρος Σαρανταένας, City <

 "... Μην πιστεύεις τους οδηγούς που μιλάνε για ερωτικές πόλεις, προσπέρασε τους. Δεν υπάρχουν ερωτικές πόλεις παρά μόνο άνθρωποι που ερωτεύονται σ' αυτές.
Θεσσαλονίκη... Υπάρχουν πόλεις που απαιτούν αναγνώριση, και πόλεις που αναγνωρίζουν αυτές τους ανθρώπους και τους ανοίγονται. " 
> Σπύρος Σαρανταένας, City <

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Κεφαλονιά {Phototour Part 2}

Ας συνεχίσουμε την ξενάγηση με το Αργοστόλι, την πρωτεύουσα του νησιού.


Ωδείο Αργοστολίου, Οδός Ριζοσπαστών


Φάρος Αγίων Θεοδώρων


Μαρίνα Αργοστολίου


Λιθόστρωτο


 Άγιος Σπυρίδων

  
Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες απ' το καλοκαίρι μου στην Κεφαλονιά... δες και την Σάμη.

Συνεχίζεται...

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Tα 10 πράγματα (Blog-o-παίχνιδο)

Καιρός για παιχνίδι! Αποδέχομαι την «ανοικτή»  πρόσκληση – πρόκληση  του αγαπητού Anima Italiana και συμμετέχω και εγώ σ' αυτό το παιχνίδι... Πέρα το ότι μ' αρέσουν, είναι και το ότι έχω πάρα πολύ καιρό να παίξω (τουλάχιστον ιστολογικά...!)
Τώρα γιατί εκτός από πρόσκληση είναι και πρόκληση μαζί; Γιατί τελικά αν το καλοσκεφτείς είναι πιο δύσκολο να βρεις ποια είναι τα 10 αγαπημένα σου αντικείμενα απ’ το να πεις για παράδειγμα ποια είναι τα 10 αγαπημένα σου τραγούδια ή οι 10 αγαπημένες σου ταινίες, τουλάχιστον όσον’ αφορά εμένα.

Αφού λοιπόν το σκέφτηκα καλά, κατέληξα στα εξής 10 αγαπημένα μου πράγματα...

 1.Η φωτογραφική μου μηχανή…όσοι  µε γνωρίζουν αρκετά καλά ξέρουν την µανία µου µε τις φωτογραφίες! Όποιος και αν είναι ο προορισμός του ταξιδιού μου (ακόμα και αν πρόκειται για 3ήμερη εκδρομή) τραβάω περί τις πεντακόσιες φωτογραφίες το Minimum! Όταν δε ο προορισμός αυτός είναι η Ιταλία ο αριθμός αυτός τριπλασιάζεται. 
2. Ένα πολύ ιδιαίτερο δαχτυλίδι που μου είχε δωρίσει η μητέρα μου πριν από 6 χρόνια! Το δαχτυλίδι αυτό απεικονίζει ένα ψαράκι στη θάλασσα και ένα πουλάκι στον ουρανό! Παρ’ όλο που δεν είμαι ιδιαίτερα του κοσμήματος… με το που το είδα τρελάθηκα, μου φάνηκε και εξακολουθεί να μου φαίνεται σαν ένα από τα ποια όμορφα κοσμήματα που έχω δει! Πέρα από αυτό όμως μου θύμισε το τραγούδι του Νταλάρα «Καράβια στη στεριά» και συγκεκριμένα το στίχο ... «Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια ποιος είδε ήλιο σαν αχινό κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια να κολυμπάνε στον ουρανό…»! Αυτό το δαχτυλίδι λοιπόν σε συνδυασμό με αυτό το τραγούδι με ωθούν να παλεύω ακόμα και για το αδύνατο (όπως είναι ο έρωτας μεταξύ ψαριών και πουλιών) να προσπαθώ να κάνω τα αδύνατα δυνατά…
3. Τα νεοαποκτηθέντα γυαλιά μου Ray-Ban! Μη με ρωτάτε γιατί, απλά τα γουστάρω πολύ...
4. Ο σκληρός μου δίσκος ή αλλιώς το «τέρας»! «Τέρας» λόγω της χωρητικότητας του 1 Terabyte.  Και τι δεν έχω εκεί μέσα... φωτογραφίες (που νομίζεται ότι τις βάζω όλες αυτές που τραβάω...;), μουσική, αρχεία, ταινίες.
5. Ο λούτρινος Nemo μου! Souvenir απ’ το ταξίδι μου στην Αυστραλία . Μια και βρέθηκα λοιπόν εκεί που είναι γεμάτο από δαύτους και αληθινούς και ψεύτικους είπα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να πάρω και 'γω το κατιτίς μου. Έτσι κατέληξα να αγοράσω το διάσημο ψάρι σε κάθε δυνατή παραλλαγή (λούτρινο, ρολόι,  μαξιλάρι, μπρελόκ, κουμπαρά, καρφίτσα, αυτοκόλλητα) αλλά απ’ όλα αυτά ένας είναι ο Top!
6. Μια και είπα μπρελόκ... Ένα από τα αγαπημένα μου αντικείμενα είναι τελικά και το μπρελόκ της Fiorentina που κοσμεί τα κλειδιά μου! Το αγόρασα πέρυσι από την Φλωρεντία απ’ το επίσημο κατάστημα της ομάδας. Μπορεί να μην είμαι και τόσο Fan του ποδοσφαίρου αλλά αυτό πραγματικά αξίζει τον κόπο! Έχει σχήμα ρόμβου και σύμβολο τον “κόκκινο κρίνο” το επίσημο με άλλα λόγια έμβλημα της πόλης της Φλωρεντίας αλλά και της ομάδας.   
7. Μια ζωγραφιά μου απ’ το γυμνάσιο! Παραγγελία βέβαια του τότε ικανότατου καθηγητή μας, έμεινα τόσο ικανοποιημένη απ’ το αποτέλεσμα που πραγματικά θεωρώ πως είναι αγαπημένη…
8.  Κάτι ακόμα αγαπημένο είναι το άρωμα μου... Ναι, ξέρω ίσως ακούγεται λίγο ανόητο μια και πρόκειται για κάτι αναλώσιμο, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται συνεχώς στο ράφι μου και χρησιμοποιώ καθημερινά. Μόλις τελειώνει αντικαθίσταται πάντα από ένα καινούριο. "Moschino L' Eau Cheap & Chic" είναι το μόνο άρωμα που δεν βαριέμαι να φοράω (κάτι που συμβαίνει συχνά σε μένα) αρά δικαιωματικά το θεωρώ αγαπημένο…
9.Τα σταράκια μου! Εδώ και πολύ καιρό επιθυμούσα να αγοράσω και εγώ ένα ζευγάρι απ’ τα συγκεκριμένα δημοφιλή παπούτσια , αλλά πάντα η απόκτηση τους αναβαλλόταν είτε από έλλειψη σχεδίων είτε νούμερων … (βλέπετε τελευταία κάνουν θραύση τα άτιμα!). Τελικά κατάφερα να τα αποκτήσω μόλις πρόσφατα, και μετά από μια τέτοια αναμονή πιστεύω πως αξίζουν να μπουν στη δεκάδα!
10. Για το τέλος άφησα κάτι  που δεν είναι πάντα το ίδιο… εννοώντας πως κατά καιρούς αλλάζει. Είναι το βιβλίο που βρίσκεται πάνω στο κομοδίνο μου! Το εκάστοτε βιβλίο, δεν έχει σημασία ποιο ακριβώς είναι… το θέμα είναι πως είναι ένα αγαπημένο αντικείμενο που μου κρατά υπέροχη συντροφιά, που με ταξιδεύει νοερά, που με βοηθά να διευρύνω το πνεύμα μου και να καλλιεργήσω τη φαντασία μου πλάθοντας μες στο μυαλό μου τα πρόσωπα και τα τοπία που μου διηγείται. Είναι αγαπημένο γιατί για κάποιο λόγο το επέλεξα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα για να το διαβάσω…

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Κεφαλονιά {Phototour Part 1}

Αν και λίγο καθυστερημένα αποφάσισα να ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες από το καλοκαίρι μου στη Κεφαλονιά. Άλλωστε το υποσχέθηκα...
Έτσι λέω να ξεκινήσω από τη Σάμη, την έδρα μου και πρώτος σταθμός των επισκεπτών μιας και πρόκειται για το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού και τον συνδετικό του κρίκο με την ηπειρωτική Ελλάδα (2 φορές την ημέρα καράβι από και προς την Πάτρα, από και προς Αστακό και τους θερινούς μήνες κάθε μέρα πλοίο από και προς το Brindisi της Ιταλίας).


Πρώτες 4 φωτογραφίες: διάφορες όψεις του λιμανιού... και τέλος η Σάμη από ψηλά!

Συνεχίζεται...

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

It's all about dreaming

Το όνειρο, του ονείρου, ω όνειρο και ονειροφαντασία...
Ναι, ένας τέτοιος μικρός χαμός έγινε χθες. 
Ευτυχώς όχι στα δικά μου όνειρα αλλά στην νέα ταινία "Inception" του Christopher Nolan με βασικό πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio! 
Άκουσα και διάβασα τόσα σχόλια που αποφάσισα να την δω... Δεν το μετάνιωσα, έχει ενδιαφέρον!
Απλά συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό το ζήτημα των ονείρων δε με πολύ "τραβά"...
Προτιμώ να αναλύω και να "ψαχουλεύω" τα γεγονότα της πραγματικότητας, τουλάχιστον απ' αυτά μπορείς να βγάλεις μια ελάχιστη λογική εξήγηση! 
Τα όνειρα κυριολεκτικά είναι δημιουργήματα του υποσυνειδήτου μας, το τελευταίο δεν μπορούμε να το ελέγξουμε ούτε να το κατευθύνουμε... άρα ποιος ο λόγος να το "σκαλίζουμε" και να προσπαθούμε να το ερμηνεύσουμε;
Άρα αφήνω την ερμηνεία και το "ψαχούλεμα" των ονείρων και του υποσυνειδήτου σ' αυτούς που ξέρουν και μπορούν (βλέπε Freud)! 
Εγώ πάλι επειδή ποτέ δεν κατάφερα να βγάλω νόημα από τις "ονειροκαταστάσεις" προτιμώ τα όνειρα με την μεταφορική έννοια του όρου, τα όνειρα που κάνω όσο είμαι ξύπνια...

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Summer moved on...

Η θερμοκρασία έπεσε αισθητά, τα παράθυρα των σπιτιών έπαψαν να χάσκουν ορθάνοιχτα και έχουν γίνει απλά σχισμές...
Πάει η ζέστη, έφυγε... και μαζί της έφυγε και η θέρμη ενός "γεμάτου" καλοκαιριού!
Οι αναμνήσεις πάντως δεν πρόκειται να φύγουν θα μείνουν για πάντα εδώ, χαραγμένες...
Μπήκε λοιπόν ο Σεπτέμβρης, μπήκε με άγριες διαθέσεις, έτοιμος να μας δείξει το φθινοπωρινό του πρόσωπο.
Δεν έχω παράπονο!
Καλά μπήκε ο μήνας... με νέα διάθεση, καινούρια ενδιαφέροντα!


Αναμείνατε λεπτομέρειες προσεχώς...

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Αποφθέγματα #27

  • Η αληθινή ευγένεια είναι σαν το καθαρό χρυσάφι που δε σκουριάζει ποτέ. -Victor Hugo-
  • Όταν αξιώνεις ευθύνες από τους άλλους, πρέπει να αποδέχεσαι τις δικές σου. -Σόλωνας-
  • Είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για όσα πράττουμε, αλλά και για ότι παραλείπουμε να πράξουμε. - Μολιέρος-
  • Η επίδειξη είναι ρηχό νερό, μέσα από το οποίο φαίνεται ο λασπερός βυθός.
  • Δεν μου αρέσει το εύκολο, ποθώ το ιδανικό. -Γκαιτέ-

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Δεν υπάρχουν "αντίο" στο δρόμο μας...

Είχα και εγώ μια ωραία παρέα... αλλά πάει και αυτή! Γίναμε σκορποχώρι...
Κάθε χρόνο λιγοστεύουμε, κάποιος τελειώνει τις σπουδές και τις υποχρεώσεις του στην πόλη... παίρνει τα μπογαλάκια του και φεύγει...
Μένουμε εμείς οι μόνιμοι κάτοικοι, να θυμόμαστε τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί!
Δεν θα χαθούμε το ξέρω και το ελπίζω... θα βρισκόμαστε...
Αλλά να μωρέ (κακά τα ψέματα)... ποτέ δεν θα 'ναι το ίδιο.
Εύχομαι καλή τύχη σ' αυτούς που φεύγουν και σ' αυτούς που μένουν... σ' αυτούς που ξεκινούν και σ' αυτούς που τελειώνουν... σ' αυτούς που θα θυμούνται και σ' αυτούς που ίσως ξεχάσουν...

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Una gioia immensa!

Νιώθω μια απέραντη χαρά και ικανοποίηση!...
...μα θα μου πείτε: "πάλι στα Ιταλικά βρήκες να μας το πεις, μας έπρηξες...", 
αλλά αυτή τη φορά έχω το λόγο μου... 
Ο λόγος είναι ότι τελείωσα! 
Έφτασα αισίως στο τέλος, πως το λένε; 
Πήρα το Superiore καλέ! Τα κατάφερα! 
Η επιθυμία και το όνειρο μου να φτάσω αυτή τη γλώσσα μέχρι το τέλος, πραγματοποιήθηκε! 
Όχι τυχαία και ανώδυνα, έριξα πολύ διάβασμα για να λέμε του στραβού το δίκιο... αλλά είναι πραγματικά πολύ όμορφο συναίσθημα (όπως έχω ήδη γράψει εδώ σε τούτο blog) οι κόποι και οι προσπάθειες σου να ανταμείβονται!

Γι' αυτό θέλω να κλείσω αυτό το παραλήρημα χαράς με μια ευχή: Εύχομαι σε όλους κάθε κόπος, προσπάθεια και θυσία να μην πάνε ποτέ χαμένα...
24.000 Baci

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Επιστροφή στα πάτρια...

Ναι, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, και επέστρεψα! 
Μα ήδη μου λείπει το νησί...

Ότι και να πω είναι λίγο, δεν υπάρχει πιο όμορφη εμπειρία απ' το να ζήσεις σε ένα καταπράσινο και όμορφο νησί όπως η Κεφαλονιά τους καλοκαιρινούς μήνες!
Back to Salonica Now...



Υπόσχομαι φωτογραφίες...

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Κλειστό λόγω παρατεταμένων διακοπών...

Είπα να κάνω τις διακοπούλες μου εδώ στην μαγευτική Κεφαλονιά, και από κει που υπολόγιζα ότι θα επιστρέψω νωρίτερα, τελικά πολλά από αυτά που περίμενα στην πόλη δεν έγιναν, οπότε και εγώ είπα να το εκμεταλλευτώ και να κάτσω να απολαύσω τις χαρές του νησιού! 
Άλλωστε τι να κάνω στην πόλη καλοκαιριάτικα!;
Έτσι τον τελευταίο ένα μήνα είμαι απλά Fish (μια και έχω τρελαθεί στα μπάνια) χωρίς το Urban!
Τα φιλιά μου απ' την όμορφη Κεφαλονιά...! 
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ!

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Olga


OLGA
Significato: santa
Origine: svedese
Onomastico: 11 Luglio
Numero portafortuna: 8
Colore: rosso

Energica e volitiva, O. non disdegna la rivolta pur di appagare i suoi sogni, di ottenere il suo ideale, di pervenire ai suoi valori assoluti. Se sceglie l'amore e la famiglia, svelerà al suo innamorato e ai suoi figli i tesori della sua immaginazione.

Dall'antico svedese helogher, il nome si è ampiamente diffuso in tutta Italia, anche nella forma doppia Olga Maria. La fama del nome, documentato a partire dall'XI secolo e importato in Russia dai Vichinghi, è dovuta soprattutto a numerosi personaggi immortalati in opere letterarie russe. Tra queste si ricordano il romanzo in versi Eugenio Oneghin di Puskin del 1830, il romanzo Oblomov di Goncarov del 1859, il dramma di Cechov del 1901 Le tre sorelle, tutti divenuti lavori teatrali di grande successo. Il nome ha avuto una buona diffusione anche in ambienti cristiani per il culto di s. O. granduchessa di Kiev, morta nel 959, che fu la prima a introdurre il cristianesimo presso il popolo russo.





OLGA 
Σημασία: αγία 
Πηγή: Σουηδική 
Γιορτάζει: 11 Ιουλίου 
Τυχερός αριθμός: 8 
Χρώμα: Κόκκινο
 
Ενεργητική και αποφασιστική, η Όλγα δεν απωθεί την επανάσταση προκειμένου να ικανοποιήσει τα όνειρά της, για να επιτευχθεί το ιδανικό της, και να επιτύχει τις απόλυτες αξίες της. Αν επιλέξει την αγάπη και την οικογένεια, θα αποκαλύψει στον αγαπημένο και τα παιδιά της, τους θησαυρούς της φαντασίας της.
Helogher στα αρχαία Σουηδικά, το όνομα είναι διαδεδομένο σε όλη την Ιταλία, ακόμα και σε διπλή μορφή Όλγα Μαρία. Η φήμη του ονόματος, η οποία είναι τεκμηριωμένη από τον ενδέκατο αιώνα και εισήχθη στη Ρωσία από τους Βίκινγκς, οφείλεται κυρίως στους πολλούς χαρακτήρες που απαθανατίστικαν στη Ρωσική Λογοτεχνία. Μεταξύ αυτών μπορεί να θυμηθεί κανείς το μυθιστόρημα σε στίχους "Eugene Onegin" του Pushkin το 1830, το μυθιστόρημα "Oblomov" του Goncharov του 1859, το δράμα του Chekhov "Οι τρεις Αδελφές" το 1901, όλα έγιναν θεατρικά έργα με μεγάλη επιτυχία. Το όνομα ήταν διαδεδομένο σε χριστιανικούς κύκλους για τη λατρεία της Αγίας Όλγας μεγάλης  Δούκισσας του Κιέβου, η οποία πέθανε το 959, και ήταν η πρώτη που εισήγαγε (κήρυξε) τον Χριστιανισμό στο ρωσικό λαό.

Πηγή: Amo il mondo CLASSICO.... sinonimo di perfezione Facebook.


Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Υποχρεωτική βόλτα στην πόλη!

Αμάν και αυτές οι "γριές" (τους οπαδούς του Ηρακλή εννοώ) δεν μας έφταναν όλα τα άλλα, μας έχουν τρελάνει στις πορείες!
Σήμερα που λέτε δεν έχω παράπονο τα χιλιόμετρα μου τα έκανα και με το παραπάνω...
Να 'ναι καλά οι άνθρωποι που μεριμνούν για την φυσική μου κατάσταση (έχουμε να βγούμε και σε μια παραλία οσονούπω).
 Όλο το κέντρο γύρισα, γιατί λεωφορεία δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα... πάλι καλά που δεν είχε ζέστη δηλαδή γιατί θα ευχόμουν να τον στείλουν στην ερασιτεχνική κατηγορία τον Ηρακλάκο!
Απ' την άλλη τους λυπάμαι και αυτούς τους έρμους... έχουν και αυτοί τα δίκια τους, τη χαρίζεις σε τόσους και τόσους στον Ηρακλή perché no?
Δίκιο μπορεί να έχουν αλλά το χάνουν ακαριαία, απ' τη στιγμή που ΤΟΛΜΗΣΑΝ να γράψουν συνθήματα οι αθεόφοβοι πάνω στο πιο αναγνωρίσιμο και φημισμένο μνημείο της πόλης! Ναι... στον Λευκό Πύργο αναφέρομαι! Αν είναι δυνατόν...
Και έτσι μ' αυτά τα ολίγα σχόλια για την σημερινή μου περιπέτεια σας καληνυχτίζω...
Αυτά βλέπω και σκέφτομαι να φύγω μια ώρα αρχύτερα για την Κεφαλονίτσα μου.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Βίρα τις άγκυρες...


...και βάλε πλώρη για Κεφαλονιά!
Μάλιστα! Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου και ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω... φεύγω...

Αρκετά όμως με τα άσματα, ας μπούμε στο ζουμί του θέματος! 
Ναι, αποφάσισα να φύγω...
Θα πάω στην λατρεμένη μου Κεφαλονιά! 
Θα πάω να χαρώ τον ήλιο, τη θάλασσα, τη φύση!
Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει... και τελικά κατέληξα! 
Και που κάθομαι εδώ, τι κάνω; 
Περιμένω... μάταια καμιά ευκαιρία, και εν τω μεταξύ λιώνω στη ζέστη!
Εεε... λοιπόν όχι! Basta... δεν θα αφήσω άλλο τον χρόνο μου να χαραμίζεται άδικα!
 
Arrivederci...

Giorno e Notte

Τι ωραία που ήταν χθες... τι όμορφα που πέρασα! 
Καλή παρέα, με φαγάκι και ποτάκι... και ένας Ιταλός να συμπληρώνει τη συνταγή! 
Πόσο λατρεύω να μιλάω ιταλικά... και με το κρασάκι οι λέξεις βγαίναν πιο εύκολα!


Και με όλον αυτό τον ενθουσιασμό της προηγούμενης νύχτας, θέτω μέσα μου το εξής ερώτημα:
Τελικά από που πηγάζει όλη αυτή η αγάπη μου γι' αυτή τη γλώσσα...γι' αυτή τη κουλτούρα;
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν διαπιστώνω πως όλο αυτό ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Θυμάμαι τη μητέρα μου που μου λέγε πως κατά τη γνώμη της τα ιταλικά είναι η πιο όμορφη γλώσσα του κόσμου! Δεν είχα παρά να την πιστέψω καθ' ότι η ίδια μιλά 4 ξένες γλώσσες. Έπειτα όποτε τύχαινε να ακούσω κάπου ιταλικά με έπιανε κάτι σαν ανατριχίλα...
Είναι όντως η πιο όμορφη γλώσσα, αποφάνθηκα! "Η γλώσσα των αγγέλων" όπως λένε πολλοί...
Μετά από λίγο άρχισαν δειλά δειλά να μπαίνουν και τα ιταλικά τραγούδια στη μέση, και εκεί είναι που το αποφάσισα!
Εγώ αυτή τη γλώσσα πρέπει να την μάθω όπως και δήποτε!
Με το που τελείωσα το σχολείο λοιπόν και απαλλάχτηκα απ' το πολύ άγχος, φοιτήτρια ούσα, ξεκίνησα το ταξίδι μου στην ιταλική κουλτούρα...
Δεν το μετάνιωσα ποτέ! Μέρα με τη μέρα αυτό το ταξίδι με οδηγεί σε τόπους όλο και πιο μαγικούς, σε μια κουλτούρα τόσο γοητευτική και πλανεύτρα που μου είναι αδύνατο να πάψω να λατρεύω!
Προτείνω σε όλους αυτό το ταξίδι λοιπόν! Μην αρκεστείτε μόνο στη γλώσσα, ακούστε μουσική, δείτε ταινίες, ταξιδέψτε με τη φαντασία αλλά και στην πραγματικότητα...

Αρκετά σας ζάλισα, καλό ταξίδι εύχομαι...

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Squadra Azzurra

Perché gli atleti della Nazionale italiana nelle varie discipline sportive vengono chiamati "gli azzurri"? Ovviamente per via della loro divisa azzurra. Avvenne per la prima volta nel 1911: la Nazionale italiana di calcio indossò la maglia azzurra come omaggio allo sfondo dello stemma di casa Savoia, allora regnante in Italia. Successivamente, l' azzurro è stato adottato anche dalle Nazionali italiane degli altri sport.

Γιατί οι αθλητές της εθνικής Ιταλίας σε διάφορους αθλητικούς κλάδους αποκαλούνται "οι γαλάζιοι"; Προφανώς, λόγω της μπλε στολή τους. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά το 1911: η ιταλική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου φόρεσε τη γαλάζια φανέλα, ως φόρο τιμής στο θέμα της ασπίδας του Οίκου της Σαβοΐας, που εκείνη την εποχή βασίλευε στην Ιταλία. Στη συνέχεια, το γαλάζιο υιοθετήθηκε επίσης και απ' τα υπόλοιπα αθλήματα της εθνικής Ιταλίας.

Πηγή, Tratto da: Nuovo Progetto Italiano 3

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Zorro, dancing scene...

 Τι μουσική... Τι χορός...
Μια απ' τις αγαπημένες μου σκηνές στο σινεμά! Απολαύστε την...




The Mask of Zorro (1998)
Directed by Martin Campbell. 
With Antonio Banderas, Anthony Hopkins, Catherine Zeta-Jones

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Αποφθέγματα #26

  • Ο χρυσός κανόνας είναι πως δεν υπάρχουν χρυσοί κανόνες. -George Bernard Shaw-
  • Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πίνεις "κακό" κρασί.
  • Κάποτε υπήρχαν ηθοποιοί που προσπαθούσαν να γίνουν σταρ. Τώρα υπάρχουν σταρ που προσπαθούν να γίνουν ηθοποιοί. -Laurence Olivie-
  • Θάρρος σημαίνει να φοβάσαι, αλλά να πηγαίνεις ούτως ή άλλως. -Dan Rather-
  • Είναι προτιμότερο να ξέρεις κάποιες από τις ερωτήσεις παρά όλες τις απαντήσεις. -James Thurber-

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Εγώ δεν φοβάμαι

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου πάνω στο οποίο θα εξεταστώ προφορικά αύριο το απόγευμα...
Πάει τελείωσαν τα γραπτά, το πως τα πήγα είναι μεγαααάλη ιστορία, e non ho nessuna voglia di dirla!
Τι ένταση και αυτή; Τι άγχος; 
Δεν αντέχω πια τις εξετάσεις μπούχτισα πως το λένε...
Εγώ δεν φοβάμαι λοιπόν... μακάρι να μπορούσα να το έλεγα αυτό στην πραγματικότητα, μακάρι να ήμουν τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου, για αυτό που είμαι, αυτά που κάνω, αυτά που νιώθω... Κάθε μου βήμα συνοδεύεται από τον φόβο, τον φόβο της αποτυχίας, μήπως δεν είμαι αρκετά καλή, μήπως δεν αξίζει τον κόπο, μήπως το ένα, μήπως τ' άλλο... τρώω τη ζωή μου τελικά!
Θα πάρω παράδειγμα από τον μικρό Μικέλε, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου, και θα παλέψω με τους φόβους μου...

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

"Paparazzi"

La parola "paparazzo" è, come si puo immaginare, di origine italiana e, per essere più precisi, di invenzione "felliniana"! Il grande Federico Fellini è stato il padre di questo termine: nel famoso film La dolce vita (1960), il protagonista (Marcello Mastroianni) è un giornalista che scrive per un rotocalco scandalistico. Il suo amico fotoreporter nel film si chiama Paparazzo, cognome inventato dal regista. Da allora, dato il successo mondiale de La dolce vita, questo termine è diventato internazionale.
Η λέξη "παπαράτσο" είναι όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, ιταλικής προέλευσης, και πιο συγκεκριμένα, "φελινικής" έμπνευσης!  Ο Federico Fellini είναι ο εμπνευστής αυτής της έννοιας: στη περίφημη ταινία La dolce vita (1960), ο πρωταγωνιστής (Marcello Mastroianni) είναι ένας δημοσιογράφος που γράφει για ένα σκανδαλοθηρικό περιοδικό. Ο φίλος στην ταινία φωτορεπόρτερ ονομάζεται Paparazzo, επίθετο επινοημένο από τον σκηνοθέτη. Από τότε, δεδομένης της παγκόσμιας επιτυχίας της ταινίας, αυτός ο όρος έγινε διεθνής.
 Πηγή, Tratto da: Nuovo Progetto Italiano 3

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

L'estate è qui!


Ήρθε το πολυπόθητο καλοκαιράκι... αλλά εγώ εδώ, στα γνωστά, λίγο ο καιρός λίγο το διάβασμα δεν μου επέτρεψαν να πλατσουρίσω στη θάλασσα όπως θα ήθελα...
Αχ, πόσο καιρό ήθελα να γράψω κάτι, να πω αυτά που σκέφτομαι, αλλά από αναβολή σε αναβολή το πήγαινα... και το αποφάσισα τώρα, την ώρα ακριβώς που υποτίθεται έπρεπε να διαβάζω! Σε λίγες μέρες δίνω για το πτυχίο...
Κι όμως, μεσούντος του Ιουνίου επέλεξαν οι "ευλογημένοι" να μας εξετάσουν... Οι αλήθεια είναι πως έχω βαρεθεί να δίνω εξετάσεις (για το σχολείο, τις πανελλήνιες, του Πανεπιστημίου, των Αγγλικών, του Ασεπ, των Ιταλικών... και πάει λέγοντας) αλλά μυαλό δε βάζω... επιδιώκω κάθε χρόνο και μια καινούρια εξέταση!

Λοιπόν από που να αρχίσω...; Πέρασε και ένα Α χρονικό διάστημα από την τελευταία φορά που αποφάσισα να γράψω τα "εσώψυχα" μου...
Τελευταία με κατακλύζουν πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα...
Πρώτον απ' όλα προσμονή και ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά στην νέα μου δοκιμασία...
Έπειτα απογοήτευση από ένα κοντινό μου πρόσωπο που τελευταία με έχει δυσαρεστήσει πολύ, δείχνει να μην αναγνωρίζει την αξία μου και την προσπάθεια μου, και νιώθω πως με απλά λόγια "με έχει γραμμένη". Καλύτερα να μην επεκταθώ πάνω στο θέμα, δεν θέλω να το σκέφτομαι...
Νιώθω χαρά για το καλοκαίρι που με περιμένει για την σίγουρη επίσκεψη μου στην Κεφαλλονιά και για την πιθανή επίσκεψη μου στη Γένοβα και στο Portofino (αχ... πόσο το θέλω!!!).
Τέλος νιώθω και μια μικρή περιέργεια για κάτι νέο που δείχνει να αρχίζει δειλά δειλά... δεν ξέρω που θα καταλήξει αλλά ελπίζω πως θα οδηγήσει σε κάτι καλό!
Αυτά τα νέα μου προς το παρόν!
Εύχομαι σε όλους ένα, όχι απλά καλό αλλά μαγευτικό, ονειρεμένο και αξέχαστο Καλοκαίρι...

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Χάρρυ Κλυνν

Με το δικό του μοναδικό τρόπο ο γνωστός μας Χάρρυ Κλυνν σχολιάζει τους... κυβερνητικούς σχεδιασμούς στην οικονομική κρίση και προσθέτει προτάσεις προς διευκόλυνση των κυβερνώντων.
  • Oι πολιτικοί, ασχέτως κόμματος, δε θεωρούν τον εαυτό τους ένα κομμάτι της Ελλάδας, γιατί θεωρούν την Ελλάδα ένα κομμάτι του εαυτού τους!
  • Δεν ήρθαν οι εταίροι μας για να μας ελέγξουν. Για να ξεσηκώσουν το σχέδιο ήρθαν. Όλοι θέλουν να κλέψουν, αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο!
  • Μη στεναχωριέστε καλοί φίλοι, κανένας δεν έχει ποτέ παραπονεθεί γιατί δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του: «καλή μας ελεύθερη πτώση».
  • Ποιος υπαρκτός σοσιαλισμός? Η Ελλάδα έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι η μοναδική χώρα στην οποία εφαρμόζεται ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός.
  • Στο σπίτι δεν τρώμε. Κατεβάζουμε τις μπριζόλες από το ιντερνέτ. Στην κόρη μου που μένει στην Αγγλία στείλαμε μια σπανακόπιτα με e-mail.
  • Ούτε κενό εξουσίας, ούτε κενό οικονομίας ΚΕΝΟ ΛΑΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
  • Η μόνη φορά που πάμε μπροστά στην Ελλάδα είναι όταν βάζουμε τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά!
  • Aυτή η κυβέρνηση έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
  • Αν σκεφτεί κανείς πόσο στοίχισε στον Αδάμ και στην Εύα ένα μήλο, τα φρούτα σήμερα είναι πάμφθηνα.
  • Πρέπει να μου έχει γίνει μεγάλη πλύση εγκεφάλου. Αφού να φανταστείτε ότι τα όνειρά μου διακόπτονται από διαφημιστικές σφήνες.
  • Ένα μυστήριο... Έρχεσαι από το σούπερ μάρκετ με δυο τσάντες και το βράδυ έχεις τρεις σακούλες σκουπίδια!
  • H κατάστασή μας έχει φτάσει στο απροχώρητο... Χθες σφάξαμε το γουρουνάκι-κουμπαρά της κόρης μου!
  • Τις προ άλλες πήγα σε ένα διαγνωστικό κέντρο για τσεκ απ και το πρώτο πράγμα που μου εξετάσανε ήταν το πορτοφόλι μου!
  • Ένα φίλος μου αγόρασε μια 600άρα Μερσεντές τοις μετρητοίς. Την βενζίνη αγοράζει με δόσεις!
  • O Δαρβίνος έκανε λάθος, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Από τον γάιδαρο μάλλον κατάγεται...
  • Μην πετάτε άσκοπα τα λεφτά σας από δω κι από κει, φυλάξτε τα. Ίσως κάποτε πάρουν αξία.
  • Στον καιρό που ζούμε το πιο εύκολο πράγμα είναι να βγάλεις λεφτά. Και το πιο δύσκολο να ζήσεις με αυτά που βγάζεις.
  • Τι γίνεται, ρε παιδιά, μ' αυτά τα χημικά και τα φυτοφάρμακα; Χθες έπλυνα μια ντομάτα και ξέβαψε!
  • Αν νομίζεις ότι όλοι σε έχουν ξεχάσει, άφησε για δύο μήνες απλήρωτη την πιστωτική σου κάρτα.
  • Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο κάποια λεπτά, χωρίς νερό μέρες, χωρίς τροφή εβδομάδες και χωρίς ηθικούς φραγμούς μια ολόκληρη ζωή!
  • Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον...
  • Το χα πει εγώ. Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις είναι σαν τους θανατοποινίτες. Με το που βγαίνουνε ζητάνε χάρη.
  • Τι γίνεται ρε παιδιά; Δεκάδες θυμάτων σε κάθε έξοδο! Kι άν κατά τύχη δεν έχουμε θύματα ένα Σαββατοκύριακο, θα κάνουμε τζάκ πότ στο επόμενο!
  • Η διαφορά μεταξύ ελληνικής οικονομίας και Τιτανικού: Στον Τιτανικό είχε και ορχήστρα.
  • Ελλάδα, η χώρα των δυο ταχυτήτων... Νεκρά και όπισθεν!
  • Αν οι Έλληνες θέλουν να έχουν αυτά που δεν έχουν, πρέπει να κάνουν αυτά που δεν κάνουν...
  • Όταν λέμε ακρίβεια, εννοούμε ακρίβεια! Nα φανταστείτε εμείς το ψυγείο μας, το κάναμε παπουτσοθήκη!
  • Oι επιχειρήσεις βουλιάζουν. Tα ξενοδοχεία τώρα κλέβουν πετσέτες από τους πελάτες.
  • Ο μόνος τρόπος να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι να κάνουν οι πολιτικοί λιγότερες δηλώσεις.
  • Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί: 5.100 δημόσιοι υπάλληλοι στην κρατική ραδιοτηλεόραση χωρίς να υπάρχει κρατική ραδιοτηλεόραση!
  • Μόλυνση Θερμαϊκού: Σε 2-3 χρόνια δε θα θεωρείται θαύμα να περπατάει κάποιος στην επιφάνεια της θάλασσας. Οποιοσδήποτε θα μπορεί να το κάνει.
  • Για έναν πολιτικό που με τις μεθόδους του χθες υπόσχεται ένα καλύτερο σήμερα, φυσικό είναι να μην υπάρχει αύριο.
  • Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει η κυβέρνηση!!!
  • Επιστήμονες της NASA, προκειμένου να μελετήσουν τα όρια της αντοχής του ανθρώπου, ζήτησαν δείγμα Έλληνα συνταξιούχου!
  • Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Ξέρετε πόσο στοιχίζει μία κηδεία σήμερα;
  • Θα ήθελα να σας πω την ιστορία για τους 40 κλέφτες, αλλά προφανώς δεν σας ενδιαφέρει η πολιτική...
  • Μακάριοι όσοι υπόσχονται πολλά και θυμούνται λίγα...
  • Το οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα από χώρα σε χώρα. Στην Αμερική ονομάζεται ΜAΦΙΑ, στην Ιταλία ΚΑΜΟΡΑ και στην Ελλάδα ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
  • Εμείς χρωστάμε, οι επιχειρήσεις χρωστάνε, το κράτος χρωστάει.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Του παραδείσου λεμονιά

Του παραδείσου λεμονιά
ένα κλαδάκι λησμονιά
φύλαξε και για μένα, φύλαξε και για μένα

Που 'χω δυο χρόνια στο λαιμό
δεμένα αναστεναγμό
και χείλη κλειδωμένα, και χείλη κλειδωμένα

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο

Του παραδείσου λεμονιά
κρύψε τα ρούχα του φονιά
στης πίκρας το ντουλάπι,
στης πίκρας το ντουλάπι

τα ματωμένα τα νερά
να βγάλω πάλι τα φτερά
που μου ‘σπασ' η αγάπη,
που μου ‘σπασ' η αγάπη

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο


Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...