Χρόνια μας Πολλά...

Έχω τόσο καιρό να γράψω... το ξέρω είμαι αδικαιολόγητη..
Τι να πω... μάλλον έχασα τον πρότερο ενθουσιασμό μου... ξέμεινα από ιδέες και έμπνευση...
Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να κρατήσω ζωντανό το blogάκι μου...
Το ξεκίνησα με τέτοια όρεξη... αλλά όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στη ζωή κάποια στιγμή... χάνουμε την διάθεση μας...
Είμαι σίγουρη όμως πως θα την ξαναβρώ...
Το blog μου σε λίγες μόνο μερούλες κλείνει ένα χρόνο (μια και το ξεκίνησα 1/1/2008)!!!
Ναι λοιπόν... πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος... χρόνια πολλά στο blog μου!
Και φυσικά Χρόνια Πολλά σε όλους εσάς... τους κάποιους, λίγους αναγνώστες μου... Καλή Χρονιά σε όλους... Εύχομαι κάθε ευχή να πραγματοποιηθεί... η νέα χρονιά να αφήσει στην άκρη τις στενοχώριες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα και να φέρει υγεία, χαρά και ευτυχία... (κοινότυπα θα μου πείτε... αλλά τελικά τόσο ουσιαστικά!)

Δεν μπορεί κανείς ποτέ να ξέρει αυτό που πρέπει να θέλει, γιατί έχουμε μόνο μια ζωή και δεν μπορούμε ούτε να τη συγκρίνουμε με προηγούμενες ζωές ούτε να την επανορθώσουμε σε ζωές επερχόμενες.

Μίλαν Κούντερα - Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.

Spain, Consuegra, La Mancha

Αχ... θέλω ταξιδάκι!!! Είναι τόσο δύσκολο πια...!;

Non ti scordar mai di me...

Non ti scordar mai di me,

di ogni mia abitudine,
in fondo siamo stati insieme
e non è un piccolo particolare.
Non ti scordar mai di me,
della più incantevole fiaba
che abbia mai scritto,
un lieto fine era previsto e assai gradito.

Canzone di Giusy Ferreri!

Αποφθέγματα #11

• Όταν το τελευταίο δέντρο καεί, ο τελευταίος ποταμός ρυπανθεί και πεθάνει το τελευταίο ψάρι, τότε ο άνθρωπος θα διαπιστώσει πως δεν μπορεί να τραφεί με χρήματα.-Green Peace-
• Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες. -Επίκουρος-
• Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που αντέχει το μακροχρόνιο χωρισμό, αλλά εκείνη που αντέχει την μακροχρόνια οικειότητα. -Hellen Rowland-
• Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. -Gabriel Garcia Marquez-
• Δεν είναι ευτυχία να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά πάντα να θέλεις εκείνο που κάνεις. -Leo Tolstoy-
  

The Thomas Crown Affair

Απλά φανταστική ταινία...
Η ιστορία είναι κατ' ουσίαν μια ανατρεπτική ερωτική ιστορία, ο εκατομμυριούχος Thomas Crown (Pierce Brosnan) βαριέται την πληκτική ζωή του επιχειρηματία... ως λάτρης του κινδύνου και της τέχνης αποφασίζει να κλέψει ένα πανάκριβο πίνακα από το καλύτερα φυλασσόμενο μουσείο του Μανχάταν... μέσα από ένα ευφυέστατο σχέδιο καταφέρνει να αποσπάσει τον πίνακα, σύντομα όμως μπλέκει στα πόδια του η γοητευτική ασφαλιστική πραγματογνώμονας Catherine Banning (Rene Russo). Ποιος κλέβει την καρδία ποιου; είναι δύσκολο να προσδιορίσεις το σίγουρο είναι πως αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας δυνατός έρωτας...
Το καλύτερο μέρος της ταινίας είναι μια σκηνή λίγο πριν το τέλος... ο Crown βρίσκει έναν εξίσου ευφυή τρόπο να επιστρέψει τον πίνακα... υπό τους ήχους της Nina Simone και του Sinnerman... απλά δεν παίζεται...
για του λόγου το αληθές...



Περισσότερα... Ιmdb

Περιμένω τη στιγμή...

Αχ... τι να γράψω... και τι να πρωτοπώ...; Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει τόσα...
Προσπαθώ να πετύχω ένα στόχο και συνεχώς νιώθω πως μπαίνουν εμπόδια μπροστά μου... Ενώ ξεκίνησα με απίστευτη αισιοδοξία και ελπίδα, όσο περνά ο καιρός η ελπίδα μου σβήνει... τα εμπόδια δε μου αφήνουν περιθώρια να σκεφτώ θετικά... έχω εγκλωβιστεί σε σκέψεις αρνητικές!
Τι και αν λέω συνεχώς στον εαυτό μου πως ακόμα και αν δεν τα καταφέρω δεν χάλασε και ο κόσμος... ωραία το λες... αλλά δύσκολα το πιστεύεις, τελικά είναι πολύ δύσκολη υπόθεση να πείσεις τον εαυτό σου...
Το μόνο που επιθυμώ αυτή τη στιγμή, είναι όλα να τελειώσουν... θετικά ή αρνητικά... απλά να τελειώσουν... η αναμονή είναι καταστροφικό συναίσθημα!

13 Ερωτήσεις...

1) Ποιο μυστικό θα ήθελες περισσότερο να ξέρεις;
Δεν ξέρω, είναι τόσα πολλά τα μυστικά...

2) Πόσους ανθρώπους του αντίθετου φύλου έχεις αγαπήσει πραγματικά;
Έναν

3) Αναγκάζεσαι να αλλάξεις το άνομά σου. Τι όνομα θα διάλεγες;
Υπάρχουν πολλά όμορφα ονόματα... ένα που μπορώ να ξεχωρίσω είναι το Μυρτώ.

4) Τι θα χάραζες στην ταφόπετρα σου;
Τώρα αρχίζουν τα καλύτερα!

5) Διάλεξε ένα παραμύθι που πιστεύεις ότι σου ταιριάζει απόλυτα!
Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων.

6) Διάλεξε καινούργιους γονείς!
Δεν νομίζω ότι μπορώ να βρω καλύτερους...

7) Γράψε τα τελευταία διάσημα λόγια σου!
Δεν έχω διάσημα λόγια...

8) Αν ήσουν συγγραφέας ποιος θα ήταν ο τίτλος του πρώτου σου μυθιστορήματος;
"Τα ομορφότερα ταξίδια του Νου"

9) Αν ήσουν αυτοκίνητο τι μάρκα θα ήσουν;
Volkswagen το Beetle πιο συγκεκριμένα.

10) Αν ήσουν άγριο ζώο τι θα ήσουν;
Ένα Δελφίνι

11) Για τι πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για πράγματα που έπρεπε να κάνω και δεν έκανα!

12) Πες κάτι για το οποίο θα ήθελες να σε θυμούνται.
Για αυτό ακριβώς που είμαι...

13) Θα θυσίαζες τη ζωή σου για κάποιον;
Ναι.

Nek - Instabile

Under The Bridge

Sometimes I feel like I don't have a partner
Sometimes I feel like my only friend
Is the city I live in, the city of angels
Lonely as I am, together we cry

I drive on her streets 'cause she's my companion
I walk through her hills cause she knows who I am
She sees my good deeds and she kisses me windy
I'll never worry, now that is a lie

I don't ever wanna feel like I did that day
Take me to the place I love, take me all the way
I don't ever wanna feel like I did that day
Take me to the place I love, take me all the way

It's hard to believe that there's nobody out there
It's hard to believe that I'm all alone
At least I have her love, the city she loves me
Lonely as I am, together we cry...

By Red Hot Chili Peppers

Tamara de Lempicka

Γεννήθηκε στην Πολωνία (1898 - 1980) με το όνομα Maria Gorska, αλλά όταν το 1917 διέφυγε οικογενειακώς για το Παρίσι, το άλλαξε σε Tamara de Lempicka. Το 1923 άρχισε να εκθέτει σε μεγάλες αίθουσες, ενώ παράλληλα διαμόρφωνε ένα προσωπικό της ύφος, που συχνά οριζόταν ως "ελαφρός κυβισμός", το οποίο θα ανοίξει τον ορίζοντα του art deco. Για την πρώτη της μεγάλη έκθεση ζωγράφισε 28 πίνακες μέσα σε 6 μήνες, πράγμα που την καθιέρωσε ως την πιο δημοφιλή ζωγράφο της γενιάς της. Κατά τη δεκαετία του 20', ήταν πασίγνωστο πρόσωπο της παρισινής μποέμ ζωής, με φίλους σαν τον Πικάσο και τον Κοκτό, κυρίως επειδή η ομορφιά της διέδιδε παντού την ανήσυχη σεξουαλικότητα της.
Η de Lempicka συνέχισε την ξέφρενη ζωή και τη δεκαετία του 30'. Παραμέλησε το σύζυγο και την κόρη της και αφοσιώθηκε στον προστάτη βαρόνο της, Raoul Kuffner, μένοντας ανεπηρέαστη από την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Σύχναζε σε παλάτια, ζωγράφιζε βασιλιάδες, ενώ η θέση της στην ελίτ κατοχυρώθηκε το 1933, όταν παντρεύτηκε το βαρόνο της μετά το θάνατο του άντρα της. Εκείνος την πήγε στην Ελβετία, όπου ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν την άγγιξε, παρά μόνο το γεγονός ότι λιγόστεψαν οι πλούσιοι στον περίγυρο της, με αποτέλεσμα να απαθανατίσει και πρόσφυγες, κοινούς θνητούς και ένα χριστιανό άγιο, μαζί με τα ψυχρά γυμνά της. Το 1962, μετά το θάνατο του βαρόνου, μετακόμισε στο Χιούστον. Έζησε αρκετά ώστε να δει μια νέα γενιά να αποθεώνει την τέχνη της (ο Τζακ Νίκολσον είναι φανατικός συλλέκτης έργων της).

Περισσότερα: Wikipedia, Biography, Goodart.
Πηγή: Περιοδικό Homme Νο.44.

Γόμορρα

Ένα βιβλίο που μιλά για το άλλο πρόσωπο της Ιταλίας, το σκοτεινό, το πρόσωπο της Ναπολιτάνικης Καμόρρα της μεγαλύτερης μαφιόζικης οργάνωσης στην Ιταλία... μια πληγή που ταλαιπωρεί και σκοτώνει όχι μόνο τους κατοίκους της Νάπολης και γενικά της ευρύτερης περιοχής της Καμπανίας, αλλά και το περιβάλλον.
Ένα βιβλίο που έκανε πάταγο στην Ιταλία... γιατί μιλάει τόσο απροκάλυπτα για πράγματα που πολλοί από φόβο και δειλία αρνούνταν να μιλήσουν, ένα βιβλίο που έχει μεταφερθεί και στην οθόνη και αύριο 30 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους. Προσωπικά το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, με κάποια ίσως ελάχιστα σημεία που με κούρασαν λόγω των απίστευτα πολλών λεπτομερειών.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου...
Το βιβλίο του Ρομπέρτο Σαβιάνο αποκαλύπτει πώς η για τη Μαφία αποτελεί την τοιχογραφία μιας πόλης, της Νάπολης, και μιας κατάστασης πραγμάτων όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ο "απ' έξω" και την ίδια στιγμή "από μέσα" δημοσιογράφος περιγράφει με όρους πολιτικής οικονομίας την "Καμόρρα": η αυτοκρατορία του οργανωμένου εγκλήματος, οι φατρίες, οι Νονοί δεν έχουν εδώ ίχνος από το χολιγουντιανό ρομαντισμό. Η Καμόρρα παρουσιάζεται σαν μια λερναία ύδρα που δεν περιορίζεται στις παράνομες επιχειρήσεις, αλλά διαφεντεύει τις καρδιές των ανθρώπων, μετατρέποντας τη ζωή τους σε κόλαση: η Μαφία επηρεάζει όλες τις συλλογικές και ατομικές εκδηλώσεις, ροκανίζοντας την ήδη διάτρητη δημοκρατία. Ο Σαβιάνο αποκαλύπτει πως η Καμόρρα στρατολογεί τα μέλη της, πώς διενεργεί τις επιχειρήσεις της και πως χρησιμοποιεί τις γυναίκες και την οικογένεια ως προέκταση των δραστηριοτήτων της. Στο τέλος, κανείς δεν παραμένει αθώος.
Σ' αυτό το συναρπαστικό και σχολαστικά τεκμηριωμένο βιβλίο, ο Ρομπέρτο Σαβιάνο μας μεταφέρει τόσο την παράτολμη και επεκτατική χρηματοοικονομική λογική των φατριών της Νάπολης και της Καζέρτα, από το Σεκοντιλίανο ως το Καζάλ ντε Πρίντσιπε, όσο και την εξημμένη φαντασία που παντρεύει την επιχειρηματική νοοτροπία με τη θανάσιμη μοιρολατρία των σαμουράι του ιαπωνικού μεσαίωνα.
Προκύπτει λοιπόν ένα βιβλίο παθιασμένο και σκληρό, αντικειμενικό και συγχρόνως οραματικό, μεστό φρίκης αλλά και ανησυχητικής γοητείας, ένα βιβλίο στο οποίο ο νεότατος συγγραφέας, γεννημένος και μεγαλωμένος στην πιο απάνθρωπης έκφρασης της Καμόρρα, εμπλέκεται πάντοτε προσωπικά.

Περισσότερες λεπτομέρειες: Roberto Saviano Official Site, Gomorra Imdb, MyFilm.gr, Wikipedia (Film), Cine.gr, Bestsellers.gr.

Biagio Antonacci - Pazzo Di Lei

Λίστα Βιβλίων #4

7. Ευάγγελος Παπαθανασόπουλος - Εκδόσεις Κέδρος

• Η μοναξιά δεν μου ταιριάζει, Άρης Σφακιανάκης, Κέδρος
• American Vertigo, Bernard-Henri Livy, Κέδρος
• Μέγαρο Γιακουμπιάν, Αλάα Αλ-Ασουάνι, Πόλις
• Γκάτερ, Ντορίνα Παπαλιού, Κέδρος
• Ουαλικό λεξικό του Σεξ, Νίκος Πλατής, Κέδρος

8. Άρης Λασκαράτος - Εκδόσεις Αιώρα

• Η ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, Howard Zinn, Αιώρα
• Worldchanging: A user's guide for the 21st Century, Harry N. Abrams, Inc
• 25 Μονόλογοι για μια γυναίκα, Dario Fo, Franka Rame, Δωδώνη
  

Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Τι προτείνουν οι εκδότες... τι και πως ΕΔΩ

Capturing The Nanosecond...

These photos explain what a nanosecond really is.






From E-mail.

Όπως ανοίγει ο ουρανός μπροστά σου
και πλημμυρίζει με φως τα όνειρα σου
μια ανεξήγητη κραυγή κι ένα σου δάκρυ
λύσε κι εσύ το γρίφο της αγάπης.

Με στελνεις, με στέλνεις... με παρασέρνεις
Με στελνεις, με στέλνεις... στο πουθενά.

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας

Βιβλία του Καλοκαιριού

Ναι...!!! Επιτέλους, με αυτή μου την ανάρτηση συμπληρώνω αισίως τις 100 αναρτήσεις... και για να το γιορτάσω, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας έστω και περιληπτικά τις καλοκαιρινές μου αναγνώσεις...

1. Πρώτο βιβλίο που διάβασα φέτος το καλοκαίρι ήταν το περιβόητο "Καμιά Πατρίδα για τους μελλοθάνατους" του Cormac McCarthy. Τι να πω για αυτό το βιβλίο... μάλλον ότι το περίμενα σαφώς καλύτερο αλλά ικανοποίησε ελάχιστα τις προσδοκίες μου, το ίδιο σαφώς ισχύει και για την ταινία, παρ' όλο που ξέρω πως πολλοί έχουν αντίθετη άποψη...
   
2. Ακολούθησε ένα βιβλίο που δανείστηκα από την Βιβλιοθήκη του Λιτοχώρου και που τουλάχιστον η περίληψη στο οπισθόφυλλο μου φάνηκε καλή, "O Κανόνας των Τεσσάρων" των Caldwell Ian και Thomason Dustin. Το αποτέλεσμα θα το χαρακτήριζα μάλλον μέτριο... είναι ένα βιβλίο που ακολουθεί την "πετυχημένη" συνταγή των μυθιστορημάτων των τελευταίων χρόνων, με διάφορα μυστηριώδη έγγραφα και συγγράμματα που κρύβουν δυσερμήνευτους κώδικες, στην προκειμένη περίπτωση οι φοιτητική παρέα των πρωταγωνιστών προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει και να ερμηνεύσει την "Υπνερωτομαχία Πολυφίλου".
3. Πριν μερικούς μήνες είχα διαβάσει "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας" και μου άρεσε... όχι τόσο η ιστορία όσο η αφηγηματική δεινότητα του Marquez, έτσι αποφάσισα να διαβάσω το επίσης γνωστό και για πολλούς ωραιότερο έργο του Marquez δηλαδή το "100 Χρόνια Μοναξιά". Η άποψη μου είναι πως ίσως να έχουν δίκιο τουλάχιστον αφηγηματικά το βιβλίο είναι πολύ καλό, αλλά η ιστορία και η όλη γενικά υπόθεση νομίζω πως υστερεί σε σχέση με το "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας". Η ιστορία με δυο λόγια περιγράφει την εκατονταετή πορεία της οικογένειας "Μπουένδια", τις περιπέτειες, τις δυσκολίες και τα συναισθήματα. Αν έπρεπε να σας προτείνω ένα από τα δύο βιβλία του Marquez νομίζω πως τελικά θα ήταν "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας".
4. Ένα ακόμα βιβλίο που διάβασα και για να πω την αλήθεια δεν μου άρεσε είναι "Το Ταχυδρομείο" του Charles Bukowski. Το βιβλίο αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο του, και διηγείται περιστατικά κ ιστορίες που έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας εν όσο ήταν ακόμα νεαρός και υπάλληλος του Ταχυδρομείου του Λος Άντζελες.
5. Το επόμενο βιβλίο ήταν "Η Βίλα της Παρασκευής" του Αλμπέρτο Μοράβια. Το βιβλίο δεν είναι μια ενιαία ιστορία όπως πίστευα αρχικά, αλλά πολλά μικρά διηγηματάκια που παρά τις όποιες διαφορές στην υπόθεση κοινό τους στοιχείο είχαν το θέμα της μοιχείας.
6. "Η Χαμένη Κιβωτός της Διαθήκης" ήταν το βιβλίο που ακολούθησε. Ένα βιβλίο που το αγόρασα για μυθιστόρημα και τελικά ήταν ιστορία, ιστορία της μελέτης και εκτεταμένης έρευνας του Βρετανού καθηγητή - ερευνητή Tudor Parfitt. Το βιβλίο κατάφερε να μου δώσει μια πιο λεπτομερή εικόνα γύρω από το μυθικό αυτό ιερό αντικείμενο, πόσες πιθανότητες και ενδείξεις υπάρχουν που να μας δείχνουν ότι υπήρξε στα αλήθεια και πόσες ακόμα ώστε να εξακολουθεί να υπάρχει και που. Από το όλο βιβλίο κατάλαβα πως μάλλον υπήρξε στα αλήθεια, αλλά οι πιθανότητες να έχει διατηρηθεί και να υπάρχει ακόμα και σήμερα είναι απειροελάχιστες... ας παρηγορηθούμε λοιπόν μόνο με την ταινία "Indiana Jones and The Raiders of the Lost Ark"
7. Έβδομο βιβλίο και ίσως και το καλύτερο ήταν η "Εξιλέωση" του Ian McEwan που γι' αυτήν έχω μιλήσει σε προηγούμενο ποστάκι (οπότε όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει), το μόνο θα έλεγα "αρνητικό" στο βιβλίο είναι μια μικρή "κοιλία" που κάνει περί τα μέσα του βιβλίου εκεί που αρχίζει να διηγείται τα περιστατικά του πολέμου.
8. "Ο Σολίστας" του Jack Higgins ήταν ένα αρκετά καλό βιβλίο. Μιλάει για την ιστορία ενός επαγγελματία δολοφόνου που ταυτόχρονα είναι και κορυφαίος και καταξιωμένος πιανίστας και δη Έλληνας. Λόγω της φήμης του και του κύρους του καταφέρνει να πραγματοποιεί φόνους σε διάφορα σημεία της Γης και να είναι υπεράνω κάθε υποψίας, μέχρι την στιγμή που σκοτώνει από λάθος την κόρη ενός σκληροτράχηλου στρατιωτικού που φτάνει στα άκρα μέχρι να βρει και να εκδικηθεί τον υπεύθυνο για το θάνατο της κόρης του.
9. Ένα βιβλίο που μιλάει κατά κύριο λόγο για τα γηρατειά και τις δυσκολίες που τα ακολουθούν είναι ο "Καθένας" του Philip Roth. Το βιβλίο κατάφερε να μου μεταδώσει αν και νεαρή στην ηλικία, τα αισθήματα και τους προβληματισμούς που έχουν και βιώνουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Μια χαρακτηριστική φράση που μου έμεινε από το βιβλίο είναι "Τα γηρατειά δεν είναι μάχη, τα γηρατειά είναι σφαγή".
10. Τέλος διάβασα το βιβλίο "Κλεοπάτρα" της Karen Essex, το οποίο διηγείται την ιστορία της γνωστής σε όλους μας Κλεοπάτρας της τελευταίας βασίλισσας της Αιγύπτου. Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου είναι πως μιλάει κυρίως για τα γεγονότα της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας. Τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της, το δέσιμο με τον πατέρα της, την δολοπλοκία των αδελφών της και την εξορία της. Το βιβλίο τελειώνει λίγο πριν την μυθική πρώτη εμφάνιση της μπροστά στον Ιούλιο Καίσαρα, με άλλα λόγια το βιβλίο έχει όλη την προηγούμενη και πρώιμη ιστορία της Κλεοπάτρας, αυτής που δεν μας είναι γνωστή απ' τις ανάλογες ταινίες...

Αποφθέγματα #10

• Η ευτυχία δε βρίσκεται στη γνώση, αλλά στην απόκτηση της γνώσης. - Έντγκαρ Άλαν Πόε -
• Ένα βιβλίο είναι ένας κήπος που μπορείς να κουβαλήσεις στην τσέπη σου. - Αραβική παροιμία -
• Αληθινός φίλος είναι αυτός που σου κρατάει το χέρι... και ταυτόχρονα αγγίζει την καρδιά σου. - Gabriel Garcia Marquez -
• Μπορεί οι απαισιόδοξοι να έχουν μακροπρόθεσμα δίκιο, οι αισιόδοξοι όμως περνούν καλύτερα στο μεταξύ. - Ανώνυμος -
• Εγωισμός δεν είναι να ζει κάποιος όπως θέλει, αλλά να ζητά από τους άλλους να ζήσουν όπως αυτός θέλει. - Oscar Wilde -
  

Green Day - Wake Me Up When September Ends

Όλα του Σεπτέμβρη δύσκολα...

Λοιπόν τελικά το έχει ο μήνας... πόσες φορές είπα στον εαυτό μου να κάτσω και να γράψω κάτι και πόσες ακόμα το ανέβαλλα για την επόμενη μέρα.
Ο Σεπτέμβρης ομολογουμένως είναι ένας δύσκολος μήνας... όσο είμαστε ακόμα μικροί είναι ο μήνας που ανοίγουν τα σχολεία και τελειώνουν οι χαρούμενες και ξένοιαστες μέρες των διακοπών, μετέπειτα όταν μεγαλώνουμε και σπουδάζουμε πάλι έρχεται αυτός ο δύσκολος Σεπτέμβρης που ξεκινάνε οι εξετάσεις και το διάβασμα... και τέλος ακόμα και όταν έχουν τελειώσει όλα αυτά με τις σπουδές, ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί πάντα την αρχή μιας νέας περιόδου...
Γενικά νομίζω πως ο Σεπτέμβρης αντιπροσωπεύει όλα αυτά που δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε όσο διανύουμε το καλοκαίρι γιατί με το που μπαίνει αρχίζουμε να οργανώνουμε και να προγραμματίζουμε το πλάνο όλου του χειμώνα, ακόμα και αν δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας, τα πράγματα μόλις μπει ο Σεπτέμβριος δείχνουν από μόνα τους να παίρνουν το δικό τους δρόμο και να μπαίνουν σε έναν ρου.

Guinness Records #3

• World's biggest plane, Airbus

Airbus A380, 555 passengers

• Most complex inter - change, Texas

Interstate 10 Highways, Interchange Houston Texas

• World's biggest stadium, Brazil

Maracana Stadium, Capacity 199.000, Rio De Janeiro, Brazil

• World's biggest office complex, Chicago

Chicago Merchandise Mart, Illinois, USA

• World's tallest building, Dubai

Burj Dubai, 900 meters high

Πηγή: Guinness book of world records, funnyslideshows.gr

Back to Base

Το ξέρω πως χάθηκα... αλλά να... μια το συνεχές πήγαινε έλα Λιτόχωρο - Θεσσαλονίκη, μια και η έλλειψη διάθεσης - έμπνευσης με κράτησαν μακριά από το Blog! Ένα παράξενο πράγμα βρε παιδί μου, όταν έχω καιρό να γράψω κάτι... με πιάνουν οι τύψεις, τύψεις κατά κύριο λόγο απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρω τελικά τι είναι για μένα αυτό το Blog... το ξεκίνησα πειραματικά και από περιέργεια και κατέληξα να νιώθω.. χμ, πως να το πω... τόσο δεμένη με το όλο σκεπτικό...! Τέλος πάντων ας τα αφήσω αυτά... το ζήτημα είναι πως είμαι εδώ! Πως πέρασα το καλοκαίρι, που για μένα επιτέλους φέτος ήταν αρκετά "χορταστικό";! Ωραία πέρασα... έκανα τις βόλτες μου, τα μπάνια μου, χάρηκα τον ήλιο και τη θάλασσα με το παραπάνω... με λίγα λόγια πέρασα ένα καλοκαίρι έξω από τα συνηθισμένα!
Το καλοκαιράκι όμως τελείωσε... και μάλιστα απότομα, τα κεφάλια μέσα λοιπόν... με περιμένει ένας χειμώνας αρκετά απρόβλεπτος, καθώς δεν έχω κανένα σταθερό και σίγουρο σχέδιο εκκίνησης, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια...
Εύχομαι λοιπόν σε όλους καλό Χειμώνα κάθε τι που προγραμματίζουμε, σχεδιάζουμε και ελπίζουμε να πραγματοποιηθεί...

Χώρες & Μετάλλια

Πηγή: Top 10 2008 Russell Ash

Εξιλέωση

Πριν λίγες ημέρες τελείωσα το βιβλίο Εξιλέωση... που μπορώ να πω πως μου έκανε πολύ καλή εντύπωση και χωρίς υπερβολή είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος.
Το βιβλίο λοιπόν όπως μαρτυρεί και ο τίτλος του, θίγει το πολύ λεπτό και ιδιαίτερο θέμα της Εξιλέωσης.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος για να εξιλεωθεί για το κακό που έκανε;
Το να κάνει κανείς λάθη και με αυτά να βλάπτει τον εαυτό του, είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο θα έλεγα... αλλά η διαφορά είναι όταν κάνουμε λάθη και αυτά αποβαίνουν αποφασιστικά μοιραία για κάποιους άλλους γύρω μας... εκεί είναι το τραγικό.
Τι μπορείς να κάνεις για να εξιλεωθείς; και πως μπορείς να διορθώσεις το λάθος σου όταν η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη;
Η ιστορία λοιπόν με δύο λόγια είναι για έναν έρωτα, τον έρωτα της Σεσίλια Τάλλις και του Ρόμπι Τέρνερ, έναν έρωτα που έμεινε ανεκπλήρωτος λόγω της μικρής, ανώριμης και φαντασιόπληκτης αδελφής της Σεσίλιας, που με το πλήρωμα του χρόνου και την ωριμότητα που φέρνει η ενηλικίωση κατάλαβε το λάθος της και έψαχνε τρόπο να εξιλεωθεί.

Περισσότερα για το βιβλίο και την ταινία: Perizitito, CinemaΝews, Imdb, Εκδόσεις Νεφέλη, YouTube, Wikipedia.

Λίστα Βιβλίων #3

5. Λουίζα Ζαούση - Εκδόσεις Ωκεανίδα

• Η δίκη του Σωκράτη, Ευθύφρων - Απολογία - Κρίτων, Πλάτωνας, Ωκεανίδα
• Ο Θεός στον εγκέφαλο, Μάθιου Άλπερ, Αβγό
• No sera la tierra, Χόρχε Βόλπι, Ωκεανίδα (2009)
• Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, Λούι Φερντινάν Σελίν, Εστία
• Στο δρόμο για το Ερμιτάζ, Μάλκολμ Μπράντμπερι, Πόλις
  

6. Ηλίας Μπαρτζουλιάνος - Εκδόσεις Επτάκυκλος

• Ο Θεόφραστος ο Ερέσιος, ο φιλόσοφος της χαράς της ζωής, Haakon Smedsvig-Hanssen, Mπαρτζουλίανος
• Η αδελφότης των στεναγμών, Νίκος Ντακάκης, Μπαρτζουλιάνος
• Οι δίδυμες, Σωτήρης Σαμπάνης, Μπαρτζουλιάνος
• Βίος και πολιτεία, Κ. Βασιλείου, Μπαρτζουλιάνος
• Ιmperium, Mιχάλης Σπέγγος, Λιβάνη

Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Τι προτείνουν οι εκδότες... τι και πως ΕΔΩ

3 Doors Down - Here Without You

Escher Maurits Cornelis

Ο M.C Escher γεννήθηκε στο Leeuwarden, της Ολλανδίας, στις 17 Ιουνίου 1898, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους και διασημότερους Ολλανδούς καλλιτέχνες παγκοσμίως στον 20ό αιώνα. Η τέχνη του θαυμάζεται από εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο κι αυτό μπορεί κανείς να το διαπιστώσει σήμερα, από τους πάμπολλους ιστοχώρους στο διαδίκτυο. Η τέχνη του χαρακτηρίζεται από τις ... απροσδόκητες δομές και τη πλούσια γόνιμη φαντασία, που συνέθεσε καταπληκτικά πράγματα και συνέδεσε με τρόπο θαυμαστό, μαθηματικά και ζωγραφική. Τέλος ήταν όπως μερικοί από τους πιο διάσημους συναδέλφους του (Duhrer, Da Vinci, Michelangelo και Holbein), αριστερόχειρας κι εκτός από πίνακες, στη μεγάλη του καριέρα, έφτιαξε λιθογραφίες, τοιχογραφίες, ξυλοτυπίες, εικονογράφησε βιβλία, γραμματόσημα, τάπητες κι έγραψε βιβλία για την τέχνη. Κατατάσσεται στους εκπροσώπους της OpArt και του Σουρεαλισμού, πέθανε το 1972.

Περισσότερα: Wikipedia, The Official M.C. Escher Website
Πηγή: Περί... γραφής

Βαγγέλης Παπαθανασίου & Ολυμπιακοί Αγώνες

Με αφορμή τους 29ους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου που ξεκινάνε σε μόλις 4 ημέρες θέλω να παραθέσω μια πολύ ωραία δήλωση του συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου πάνω στο θέμα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων... μια άποψη που πιστεύω πως δυστυχώς συμβαδίζει με την πραγματικότητα.

"Το πως, γιατί και πότε γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι κάτι που οι υπεύθυνοι των σημερινών Αγώνων αμφιβάλλω αν το γνωρίζουν ιστορικά και ουσιαστικά. Όπως και να έχει η κατάσταση, αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες εξακολουθούν να είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο γεγονός που στις μέρες μας φέρνει μαζί όλους τους λαούς της Γης. Και, αντί αυτό το γεγονός να το τιμούμε και να το προστατεύουμε ως κόρη οφθαλμού, το έχουμε αναγάγει σε μια άκρως απαράδεκτη και εμπορικής φύσεως διαφήμιση προϊόντων. Κάτι που όλοι γνωρίζουμε σήμερα, παρ' όλες τις προσπάθειες να παρουσιάσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσα από τα εκάστοτε λογύδρια και τις συνεντεύξεις ως κάτι το μοναδικό που υπηρετεί το πνεύμα του ευ αγωνίζεσθε και άλλες μεγαλοστομίες. Και αν εννοούσαν οι υπεύθυνοι αυτό που πρεσβεύουν, τότε καλό θα ήταν, μιας και δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να επιτύχουν την εκεχειρία των πολέμων, τουλάχιστον να προτείνουν στο μέλλον κατά τη διάρκεια των Αγώνων, την εκεχειρία του κέρδους. Και έτσι, θα μπορούσαμε να λέμε ότι κάθε τέσσερα χρόνια, κατά τη διάρκεια των Αγώνων η ανθρωπότητα δεν βάζει σε πρώτη μοίρα το χρήμα. Κάτι που, όπως καταλαβαίνετε, αν και υπάρχει τρόπος να συμβεί, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ."

Βαγγέλης Παπαθανασίου ΒΗΜagazino 13 Απριλίου 2008

Η προσπάθεια σου ν' αγαπήσεις...

"Όλοι μιλάμε για το Θεό, τη συνείδηση, τους αγαπημένους. Το τραγούδι σε παροτρύνει να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Να αφήσεις τον εαυτό σου να αγαπηθεί. Η προσπάθεια σου ν' αγαπήσεις δεν σ' αφήνει να αγαπηθείς. Είναι κάτι ανάλογο με την προσπάθεια σου να μάθεις ένα παιδί να κολυμπά. Είναι δύσκολο να το κάνεις να καταλάβει ότι θα επιπλεύσει. Αν χαλαρώσει και κρατήσει την ανάσα του, θα επιπλεύσει. Αλλά τα παιδιά δύσκολα μαθαίνουν να κολυμπούν γιατί πιστεύουν ότι θα βυθιστούν σαν τις πέτρες."

- Leonard Cohen -

Πηγή: Εφημερίδα LIFO

Aποφθέγματα #9

• Η μεγαλύτερη νίκη μας δεν είναι πως δεν πέφτουμε ποτέ, αλλά πως κάθε φορά που πέφτουμε, σηκωνόμαστε και πάλι. - Κουμφούκιος -
• Η θλίψη είναι η αγωνία μιας στιγμής, όμως η άνευ όρων παράδοση σ' αυτήν, το σφάλμα μιας ζωής. - Μπέντζαμιν Ντισραέλι -
• Τα καλύτερα, τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή, δεν μπορείς να τα δεις, ούτε να τα αγγίξεις. Πρέπει να τα νιώσεις με την καρδιά σου. - Χέλεν Κέλερ -
• Μια στιγμή συμφιλίωσης αξίζει περισσότερο από μια ολόκληρη ζωή φιλίας. - Gabriel Garcia Marquez - (Εκατό χρόνια μοναξιά)
• Καταλαβαίνω πως έχω νικηθεί, αν συναντήσω κάποιον απ' τον οποίο δεν μπορώ να μάθω τίποτα. - Τζορτζ Χέπμπερτ Πάλμερ -

Aqualung - Brighter Than Sunshine

Λιτόχωρο... και όχι μόνο!

Έχω ήδη αναφέρει πως το φετινό καλοκαίρι το περνάω στο Λιτόχωρο, για αυτό μια και το υποσχέθηκα και βρήκα και λίγο χρόνο θα κάνω μια πιο εκτεταμένη αναφορά σε αυτό και γενικά στην ευρύτερη περιοχή της Πιερίας... έχουμε λοιπόν και λέμε...

Το Λιτόχωρο είναι κωμόπολη-δήμος που βρίσκεται στο νότιο μέρος του Νομού Πιερίας. Είναι διάσημο για την τοποθεσία του στους πρόποδες του Ολύμπου σε ύψος 300 μ., πλάι από τον ποταμό Eνιπέα και με θέα μπροστά όλο τον Θερμαϊκό Κόλπο και τις κορφές του Ολύμπου από πίσω. Είναι λοιπόν ένας υπέροχος συνδυασμός βουνού και θάλασσας. Η πόλη βρίσκεται σε απόσταση περίπου 90 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη, 420 από την Αθήνα και περίπου 22 χιλιόμετρα από την Κατερίνη. Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά για το Λιτόχωρο είναι όταν ο Άγιος Διονύσιος επισκέφθηκε την περιοχή. Το Λιτόχωρο είναι δημοφιλής πόλη για εκείνους που επιθυμούν να ξεκινήσουν αναρρίχηση στον Όλυμπο, καθώς από εκεί ξεκινούν όλες οι προσπάθειες για την κατάκτηση της κορυφής του μυθικού βουνού. Έχει πληθυσμό περίπου 7.000 κατοίκους.


Ανατολικά της κωμόπολης του Λιτοχώρου βρίσκεται η περιοχή Πλάκα, γνωστή στην Πιερία ως Πλάκα Λιτοχώρου. Η περιοχή εκτείνεται από τη Λεπτοκαρυά μέχρι το λιμάνι της Γρίτσας.
Η παραλία της Πλάκας αριθμεί πληθώρα ξενοδοχείων, εστιατορίων, τουριστικών κάμπινγκ και νυχτερινών κέντρων καθώς αποτελεί τουριστικό προορισμό για πολλούς κατοίκους των νομών Πιερίας, Θεσσαλονίκης και Λάρισας. Στην Πλάκα Λιτοχώρου υπάρχουν επίσης πολυτελείς οικίες, κτήματα με ελαιόδεντρα και καπνά.

Αξίζει να κάνετε μια βόλτα...


... στο ξεχωριστής ομορφιάς φαράγγι του Ενιπέα. Είναι μια υπέροχη και εύκολη βόλτα και όχι, δεν μπορείτε να την κάνετε με το αυτοκίνητο. Με τα πόδια φτάνετε σε 10΄ λεπτά στην είσοδο του φαραγγιού και περπατάτε όσο θέλετε. Αν περπατήσετε πάνω από 5 ώρες θα φτάσετε στο καταφύγιο του Ολύμπου, στη θέση Πριόνια (1.100 υψόμετρο), όπου, παρεμπιπτόντως, μπορείτε να πάτε με το αυτοκίνητο!


... στη Λεπτοκαρυά που απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από το Λιτόχωρο και είναι φημισμένη για την έντονη ζωή της και την μεγάλη τουριστική της κίνηση.
... στο Πλαταμώνα για τα πολύ όμορφα και προσεγμένα μαγαζιά του...
και στους Νέους Πόρους που αποτελούν πρότυπο πολεοδομικού σχεδίου, καθώς έχουν τεράστιους δρόμους και πλατείες καθώς και μια τεράστια παραλία με υπέροχη θάλασσα.

Πηγή: Wikipedia και Εφημερίδα Καθημερινή 15-12-07 (Άρθρο: Κάτω από τον Όλυμπο)

Breakfast At Tiffany's

Κάνοντας μια βόλτα στην πόλη, διαπίστωσα πως ξαναπαίζεται στο σινεμά η θρυλική πλέον ταινία Breakfast At Tiffany's με την Audrey Hepburn!
Επειδή δεν μ' αρέσει να επηρεάζομαι από τις μεγαλοστομίες των κριτικών κινηματογράφου δεν θα χαρακτηρίσω την ταινία εκπληκτική, αλλά μπορώ άνετα να τη χαρακτηρίσω πολύ ιδιαίτερη... ιδιαίτερη πρώτον από όλα λόγω της υπέροχης κατά τη γνώμη μου ερμηνείας της Audrey Hepburn, αλλά φυσικά και λόγω του ιδιότυπου σεναρίου, που είναι μεταφορά του best seller βιβλίου του Truman Capote (με αρκετές βέβαια παραποιήσεις και αλλαγές), για μένα ένας ακόμα λόγος είναι η υπέροχη μουσική του Henry Mancini που έχει συνθέσει το soundtrack της ταινίας... ακόμα και αν δεν έχετε δει την ταινία σίγουρα έχετε ακούσει το Moon River!

Η ιστορία λοιπόν έχει ως εξής: Ένα φίνο και απαράμιλλα όμορφο θηλυκό που ακούει στο όνομα Holly Golightly κατοικεί σε ένα συνηθισμένο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης. Με τη γοητεία και τα τερτίπια της ελκύει ελαφρόμυαλους άνδρες με διόλου ευκαταφρόνητο... βάρος στις τσέπες τους όπου καταφέρνει να τους έχει σε κατάσταση αναμονής με την ελπίδα να κερδίσουν τη καρδιά της. Εκείνη όμως αδιαφορεί για αυτούς και έχει εμμονή με δύο μόνο πράγματα: το κοσμηματοπωλείο Tiffany's και την εύρεση ενός εκατομμυριούχου γοητευτικού άνδρα για να παντρευτεί. Εν τω μεταξύ στη πολυκατοικία μετακομίζει o Paul, ένας νεαρός συγγραφέας το οποίο συντηρεί μια πολύ μεγαλύτερή του παντρεμένη γυναίκα. Η ανέμελη Holly θα εισβάλει γλυκά στη ζωή του συγγραφέα και εκείνος δε θα αργήσει να την ερωτευτεί. Το παρελθόν της όμως κρύβει μυστικά και τα σχέδια που έχει σε προτεραιότητα δυσκολεύουν το μεταξύ τους πλησίασμα.

Μια σύντομη βιογραφία της Audrey Hepburn...
Ελάχιστες ηθοποιοί έχουν εμπνεύσει τόση πραγματική συμπάθεια όσο η Βελγικής καταγωγής Audrey Hepburn. Σε ένα κινηματογραφικό κόσμο γεμάτο πονηρές σειρήνες της οθόνης, υπήρχε σ' αυτήν μια λεπτότητα, που γοήτευε πέρα από την παράδοση της εποχής. Η δημοτικότητα της πηγάζει από μια αστραφτερή σειρά από ρομαντικές κομεντί της δεκαετίας του '50. Το ντεμπούτο της στο Hollywood, με ένα Oscar για τον ρόλο της πριγκίπισσας ηρωίδας, στην ταινία "Διακοπές στη Ρώμη - Roman Holidays" (1953) του William Wyler, ήταν το καλύτερο εισιτήριο σε συνδυασμό με την αέρινη γοητεία της. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της εποχής όπως ο Billy Wilder, Stanley Donen και Fred Zinnemann. Αυτό το ελκυστικό μείγμα γατίσιας χάρης και ιδιόρρυθμου χιούμορ την οδήγησε σε μια σειρά από ελαφρές κωμωδίες. Υποδύθηκε την Holly Golightly στο "Breakfast At Tiffany's" (1961) την Eliza Doolittle στην ταινία "Ωραία μου κυρία - My Fair Lady" (1964). Στις δεκαετίες του '70 και του '80, η ηθοποιία παραμερίστηκε από την φιλανθρωπία, και η Hepburn υπηρέτησε ως πρέσβειρα των Ηνωμένων Εθνών στην UNICEF, αλλά στις σπάνιες κινηματογραφικές της εμφανίσεις εξακολούθησε να συναρπάζει. Ήταν συγκινητική στην ταινία του Richard Lester "Το ρόδο και το βέλος - Robin and Marian" (1976), ενώ ο ρόλος της ως γαλήνιος, λευκοντυμένος άγγελος φώτισε την ταινία "Για πάντα - Always" (1989) του Steven Spielberg και αποτέλεσε το κατάλληλο κύκνειο άσμα μιας μαγικής σταδιοδρομίας.

Audrey Hepburn - Moon River


Περισσότερα: Wikipedia & IMDB
Πηγή: CinemaNews, Βιβλίο 100 χρόνια Ελληνικού & Ξένου Κινηματογράφου

10+1 άχρηστα πράγματα για μένα

Ήρθα πάλι για λίγο Θεσσαλονίκη και επειδή πάντα βρίσκω χρόνο για παιχνίδια λέω να συμμετέχω και εγώ στο παιχνιδάκι που με προσκάλεσε η αγαπημένη φίλη Γεωργία, πρέπει λοιπόν να σας πω 10+1 άχρηστα πράγματα για την αφεντιά μου!
Λοιπόν έχουμε και λέμε...

#1
Έχω μεγάλη αδυναμία στις φωτογραφίες, στα ταξίδια και όχι μόνο παίρνω την φωτογραφική μαζί μου και τρελαίνω τον κόσμο στις φωτογραφίες...κάτι σαν ερασιτέχνης φωτογράφος...

#2
Όταν ήμουν μικρή φορούσα μόνο φούστες, αρνιόμουν πεισματικά να βάλω παντελόνι... Τώρα πάλι που μεγάλωσα κάνω το αντίθετο.

#3
Μου αρέσουν οι συλλογές ούτε και εγώ ξέρω πόσες έχω... παλιότερα μάζευα γραμματόσημα, αρώματα σε μινιατούρες, ξένα νομίσματα και τώρα τελευταία με έχει πιάσει μια μανία να συλλέγω έντυπες διαφημίσεις αρωμάτων και ποτών όπως και περιτυλίγματα από σοκολάτες...


#4
Το ότι έχω αδυναμία στα βιβλία προφανώς το έχω πει πολλές φορές αυτό που δεν έχω ακόμα αναφέρει είναι ότι έχω ιδιαίτερη προτίμηση στα βιβλία που έχουν γίνει ταινίες, μ' αρέσει πολύ να διαβάζω πρώτα το βιβλίο και μετά να βλέπω την ταινία και να κρίνω κατά πόσο η μεταφορά ήταν πετυχημένη (παρεμπιπτόντως μια από τις πιο ωραίες μεταφορές βιβλίου στο σινεμά είναι κατά τη γνώμη μου "Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας" του Gabriel Garcia Marquez)

#5
Φέτος με πολλά χρόνια καθυστέρηση ξεκίνησα κιθάρα, και παλιά πριν κάμποσα φεγγάρια (στο δημοτικό για να φανταστείτε) πήγαινα για 3 χρόνια πιάνο... το κακό είναι πως τώρα πλέον δε θυμάμαι τίποτα και το ότι το σταμάτησα θεωρώ πως είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έχω κάνει.

#6
Μια ακόμα άχρηστη πληροφορία για μένα είναι πως ενώ έχω δίπλωμα οδήγησης δεν οδηγώ... δεν ξέρω μάλλον το έχω πάρει λίγο από φόβο... αλλά που θα μου πάει κάποια στιγμή θα πεισμώσω και θα το ξεκινήσω το άθλημα (εκεί έξω ετοιμαστείτε έρχομαι...)!

#7
Έχω τη συνήθεια όταν πηγαίνω κάπου ταξίδι, εκτός από τα κλασικά souvenir να κρατάω ως αναμνηστικά και άλλα άσχετα όπως αποδείξεις, εισιτήρια, σακούλες από καταστήματα, εφημερίδες, περιοδικά, διαφημιστικά έντυπα και ότι άλλη σαβούρα μπορεί να φανταστεί κανείς...

#8
Επί πολλά χρόνια πήγαινα κάθε καλοκαίρι σε διάφορες κατασκηνώσεις... και έχω γεμίσει ένα σωρό όμορφες εμπειρίες... (μερικές όπως Γλάροι, Σκούρας, Europa, Χανθ)

#9
Στον ελεύθερο χρόνο μου πότε πότε, και όταν έχω τρελή έμπνευση ζωγραφίζω...

#10
Πριν μερικά χρόνια ονειρευόμουν να γίνω ραδιοφωνικός παραγωγός... αν και για να πω την αλήθεια ακόμα το θέλω, απλά ίσως σε μικρότερο βαθμό!

+ #11
Τέλος μου αρέσει πολύ να περπατάω στην παραλία... αφήστε που με πιάνει και ένας οίστρος κάθε φορά που το κάνω... έχω κάνει τις καλύτερες συζητήσεις...!

Λίστα Βιβλίων #2

3. Nίκος Γκιώνης - Εκδόσεις Πόλις

• Ο τρομοκράτης, Τζον Άπνταικ, Καστανιώτης
  
• Αιχμάλωτα πάθη, Αντόνια Μπάιατ, Λιβάνης
• Τα θεμέλια της νεότερης πολιτικής σκέψης, Κουέντιν Σκίνερ, Αλεξάνδρια
• Ο θάνατος του μοναχού, Αλόν Χίλου, Μεταίχμιο
• Ένας επικίνδυνος δρόμος, Κρις Νέλσκοτ, Κέδρος
  

4. Άννα Παπαδημητρίου - Εκδόσεις Άγκυρα

• Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω, Ελένη Γκίκα, Άγκυρα
• Καυτές πιπεριές, Μαργαρίτα Λαζάρου, Άγκυρα
• Maybe, Χρήστος Παπαμιχάλης, Άγκυρα
• Η εξουσία του σκύλου, Τομ Σάβατζ, Άγκυρα
  
• Το τραγούδι της Καχούσχα, Ανός Ιρανί, Άγκυρα

Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Τι προτείνουν οι εκδότες... τι και πως ΕΔΩ

Το Μυστικό

Πρώτες Φωτογραφίες...

Όπως σας υποσχέθηκα μερικές πρώτες φωτογραφίες από Λιτόχωρο και Πλαταμώνα!

Να βρω την αγάπη...

Θέλω να πάω σε μια συναυλία
να κλείσω τα μάτια να νιώσω μαγεία
Θέλω να ακούσω αυτά που αγαπάω
που όταν λυπάμαι μ' αυτά ξενυχτάω

Θέλω να πάω σε μια παραλία
γυμνός να ξαπλώσω να νιώσω ευτυχία
με σένα αγκαλιά να μετράω αστέρια
να νιώσω τον κόσμο στα δυο σου τα χέρια

Δεν είναι που θέλω τα πάντα να ζήσω
στιγμές να κρατήσω
το νου να γεμίσω
μα είναι που θέλω να νιώσω τα λάθη
να ψάξω στον χάρτη...
να βρω την αγάπη

Θέλω να πάω σινεμά μ' ένα φίλο
ταινίες να δω που ξανά έχω δει
να έχω αγωνία κι ας ξέρω το τέλος
θέλω να ζήσω την κάθε στιγμή

Θέλω να πάω στο νησί που λατρεύω
να βγω στους δρόμους παντού να χορεύω
να δω την πανσέληνο μέσα στην νύχτα
να κάνω ευχή να μου πεις καληνύχτα

Δεν είναι που θέλω τα πάντα να ζήσω
στιγμές να κρατήσω
το νου να γεμίσω
μα είναι που θέλω να νιώσω τα λάθη
να ψάξω στον χάρτη...
να βρω την αγάπη

Να βρω την αγάπη - Ανδρέας Στάμος
Στίχοι : Χριστίνα Νικολαΐδου
Μουσική: Τάσος Παναγής

Σας έλειψα...;

Γεια σας παίδες...
Ξέρω πως χάθηκα τον τελευταίο καιρό, και όλοι θα αναρωτιέστε γιατί...
Έχω να δηλώσω λοιπόν, πως εδώ και δύο εβδομάδες έχω γίνει μόνιμος κάτοικος Λιτοχώρου και θα παραμείνω για τρεις μήνες ακόμα!!!
Τώρα θα μου πείτε τι δουλεία έχω εγώ στο Λιτόχωρο... και πολύ απλά θα σας απαντήσω πως η αιτία είναι ο πολυαγαπημένος μου αδελφός! Κάνει την πρακτική του εκεί και πήγα και εγώ μαζί του, να του κάνω παρεούλα, αλλά... μια και το Λιτόχωρο είναι ένα πολύ όμορφο μέρος που συνδυάζει και βουνό και θάλασσα... να κάνω και εγώ τις διακοπούλες μου!!!
Το μόνο αρνητικό της υπόθεσης είναι πως δεν έχω άμεση πρόσβαση στο internet...
υπόσχομαι όμως πως σε κάθε ευκαιρία θα σας γράφω τα νέα μου, και στο τέλος θα κάνω μια πολύ ωραία ανάρτηση αφιερωμένη στο Λιτόχωρο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και πληροφορίες...!!!

Καλό Καλοκαίρι!!!

Τώρα που άρχισαν να σφίγγουν οι ζέστες, μια και ήμαστε στο τέλος του Μαΐου συνειδητοποίησα ότι το πολυπόθητο καλοκαίρι επιτέλους ήρθε...
Όπως και να το κάνουμε είναι η εποχή του χρόνου που όλοι περιμένουμε... και η αλήθεια είναι πως και εγώ το περίμενα πολύ αυτό το καλοκαίρι!!!
Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας μια και είναι αρχή ακόμα του καλοκαιριού, να ευχηθώ σε όλους ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!


Tο πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι
Πάρε το μετρό για Πειραιά
Μέσα στο γλυκό καλοκαιράκι
να πάμε κρουαζιέρα στα νησιά

Στο κύμα θ' αρμενίζει το βαπόρι
τ' αγέρι θα μάς παίρνει τα μαλλιά
Θα γίνουμε στον έρωτα μαστόροι
κι οι σκέψεις θα πετάξουν σαν πουλιά...

Θέλω τόσα να πω...

Θέλω τόσα να πω...
όμως διστάζω, φοβάμαι, δεν είμαι έτοιμη,
δεν είμαι σίγουρη...
Αχ, και να μπορούσα να
κατευθύνω την καρδία μου,
να τιθασεύσω τη σκέψη μου,
να πάψω να προστατεύω τόσο τον εαυτό μου,
και απλά να αφεθώ σε ένα συναίσθημα τόσο
όμορφο και αληθινό...

Παιχνίδι λέξεων

Ένα πολύ ωραίο, καινούριο παιχνιδάκι είναι να γράψουμε στίχους κείμενο ή οτιδήποτε μας εκφράζει με την προϋπόθεση να ξεκινούν οι λέξεις με το ίδιο γράμμα!
Έτσι και εγώ αποφάσισα να συμμετέχω, γιατί το θεώρησα αρκετά προκλητικό να βρεις και να γράψεις κάτι που όλες οι λέξεις του να αρχίζουν από το ίδιο γράμμα...!

Ευτυχία είναι έναρξη ελπίδας, εδραίωση ελευθερίας,
εκμηδενισμός επικίνδυνων εκφάνσεων εγωισμού,
εκρίζωση εχθρότητας...
Έχοντας ευχή, ευλογία εισέρχομαι έτοιμος
εκπληκτική εμπειρία ειλικρινής ευτυχίας
επιθυμώντας εκπλήρωση, εώς εσχάτων...

Προσκαλώ με την σειρά μου την Γεωργία και τη Σοφία να συμμετέχουν σε αυτό το ενδιαφέρον παιχνίδι!

Aποφθέγματα #8

• Η αγάπη θεριεύει με την προσφορά. Η μόνη αγάπη που έχουμε είναι αυτή που δίνουμε. Για να κρατήσεις την αγάπη, πρέπει να την προσφέρεις. - Έλμπερτ Χάμπαρντ -
• Δεν είναι ο όρκος που μας κάνει να πιστεύουμε τον άνθρωπο, ο άνθρωπος μας κάνει να πιστεύουμε τον όρκο - Αισχύλος -
• Την τιμή δε χρειάζεται να την κερδίσεις, αρκεί να μην τη χάσεις. - Άρθουρ Σοπενχάουερ -
• Όταν θέλουμε κάτι, ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να μας επιτρέψει να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. - Πάολο Κοέλιο -
• Στο τέλος δε θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας, αλλά τη σιωπή των φίλων μας. -Μάρτιν Λούθερ Κινγκ -

Τα μαθητικά τα χρόνια...

Μπορεί να έχω τελειώσει το σχολείο εδώ και αρκετό καιρό πλέον, δεν έχω πάψει όμως ποτέ να το σκέφτομαι και να το αναπολώ. Κάθε φορά που πλησιάζει ο Μάης και γενικά η περίοδος των εξετάσεων σκέφτομαι και εγώ το σχολείο μου και ειδικά την τελευταία χρονιά!
Εντάξει το ξέρω πως τα πράγματα ήταν δύσκολα διάβασμα, άγχος, αγωνία, προσμονή και ελπίδα... τόσα πολλά έντονα συναισθήματα... και όμως τώρα που έχουν περάσει 5 χρόνια όλα αυτά τα θυμάμαι και μου έχουν αποτυπωθεί στο βιβλίο των αναμνήσεων σαν μια περίοδος δύσκολη αλλά συνάμα τόσο ξεχωριστή!
Σήμερα αρχίζουν οι εξετάσεις για χιλιάδες παιδιά που ονειρεύονται και παλεύουν για το μέλλον τους... Θέλω να τους ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία!!!
Αυτό που θα τους έλεγα όπως τα έλεγα και πέρσι στον αδελφό μου που ήταν στην ίδια θέση είναι πως δεν χρειάζεται άγχος... μόνο αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και πίστη! Όταν είσαι σε αυτή τη φάση δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις πως αυτές οι στιγμές είναι οι τελευταίες σου ώρες ως μαθητής!!! Το σχολείο τελειώνει... 12 χρόνια μαθητικής ζωής σταματάνε με το τέλος των εξετάσεων!
Παρ' όλο που και για μένα το σχολείο ποτέ δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση... το θυμάμαι και μου λείπει... έχω κρατήσει κυρίως τις καλές αναμνήσεις αλλά ακόμα και οι κακές φαντάζουν διαφορετικές μετά από χρόνια...

Το αφιερώνω σε όλους τους μαθητές που τελειώνουν φέτος το σχολείο...
Το Grease είναι μια ταινία που μου θυμίζει έντονα το σχολείο, με όλες τις τρελές καταστάσεις το διάβασμα, τις παρέες, τους καθηγητές, τις πλάκες, τους έρωτες...

Kαι το όνομα σας, από που;

Πώς εμπνευστήκατε το όνομα του ιστολογίου σας ή του προφίλ σας;
Τί σημαίνει και τί απεικονίζει για εσάς και τον κόσμο;

Τελικά είμαι πολύ παιχνιδιάρα...
Αν και αυτό δεν μπορώ να το πω ακριβώς παιχνίδι...
Μετά λοιπόν την πρόσκληση της κ. Μαριλένας πρέπει να σας αποκαλύψω πως εμπνεύστηκα το όνομα του ιστολογίου μου και του προφίλ μου!
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Όταν αποφάσισα και εγώ να κάνω το δικό μου blog, που για να σας πω την αλήθεια το σκέφτηκα αρκετά πριν το κάνω, όχι ότι είναι και καμία τόσο σοβαρή απόφαση αλλά να σκεφτόμουν τι στο καλό θα γράφω μέσα...; γιατί εντάξει πάντα είχα την συνήθεια να γράφω διάφορες σκέψεις μου στο χαρτί... αλλά αυτό διαφέρει, γράφεις πράγματα σε κοινή θέα... (αυτή η ιδέα με προβλημάτισε στην αρχή αρκετά)
Τέλος πάντων για να μη τα πολυλογώ σκεφτόμουν τι τίτλο να του δώσω, εξαρχής σχεδόν είχα αποφασίσει πως ο τίτλος του blog μου θέλω να είναι στα ιταλικά. Τα Ιταλικά είναι μια γλώσσα που υπεραγαπώ και όχι μόνο... είμαι λίγο "ιταλομανής" ότι έχει σχέση με ιταλική κουλτούρα με ενθουσιάζει.. (η χώρα, η γλώσσα, η μουσική, οι άνθρωποι κ.τ.λ). Μετά από διάφορους τίτλους που σκέφτηκα κατέληξα στο "Pensieri & Ricordi" , που σημαίνει Σκέψεις & Αναμνήσεις... δεν ξέρω τελικά κατά πόσο είναι επιτυχημένος ο τίτλος γιατί στην πορεία εκτός από διάφορες σκέψεις μου και αναμνήσεις άρχισα να γράφω και
διάφορες άλλες πληροφορίες για πράγματα που με ενδιαφέρουν και που αγαπώ (όπως ζωγράφοι, βιβλία, ταινίες κ.τ.λ). Είναι φορές που σκέφτομαι να τον αλλάξω, αλλά μετά αλλάζω γνώμη...
Όσο αφορά το όνομα του προφίλ μου έχω να πω πως προέκυψε τελείως τυχαία. Αρχικά είχα σαν όνομα προφίλ το όνομα του ιστολογίου, μια μέρα λοιπόν που κοιτούσα τις φωτογραφίες από το καλοκαίρι είδα πάνω σε μια μπλούζα του αδελφού μου γραμμένο το Urban Fish μαζί με μια πολύ ωραία ζωγραφιά με ψάρια! Ξαφνικά χωρίς δεύτερη σκέψη μου ήρθε η ιδέα, λέω αυτό είναι... αυτό μου αρέσει και αυτό με χαρακτηρίζει αρκετά θα έλεγα! Και γιατί θα μου πείτε με χαρακτηρίζει...; γιατί είμαι όπως το λέει ένα Αστικό Ψάρι... με ότι αυτό συνεπάγεται... Είμαι ένας άνθρωπος της πόλης που νιώθει σαν ψάρι, με όλα αυτά που βλέπει να συμβαίνουν γύρω του και με όλα όσα καλείται να αντιμετωπίσει... Ένα άλλο θέμα που βέβαια δεν παίρνω ιδιαίτερα σοβαρά υπόψη είναι πως είμαι ιχθύς στο ζώδιο, αν και δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτά ούτε τα πολυπιστεύω! Και κλείνοντας θα έλεγα πως γενικά σαν άνθρωπος έχω αδυναμία σε ότι έχει να κάνει με τη θάλασσα...
Έτσι έχει λοιπόν η ιστορία με τα ονόματα..
Και για του λόγου το αληθές ορίστε η μπλούζα που σας έλεγα...

Φωτογραφίες

Ένα ακόμα blogoπαίχνιδο...

Οι όροι του παιχνιδιού είναι:

1. Πάρε τις αγαπημένες σου φώτο ή από κάπου αλλού...

2. Νιώσε τα αισθήματα!

3. Και γράψε την δική σου ιστορία που θα ήθελες να ζήσεις.

Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνουμε όνειρα.

Ήρθες έτσι ξαφνικά και μου χτύπησες την πόρτα, εγώ κατέβηκα αλαφιασμένη και τρισευτυχισμένη από την ανέλπιστη χαρά...

Ήταν ένα όμορφο δειλινό περπατήσαμε μαζί στη μαρίνα και κοιτούσαμε μαζί τη θάλασσα και τον ήλιο που σιγά σιγά βουτούσε στα νερά της, εκείνες τις στιγμές ευχόμουν μέσα μου να σταματήσει ο χρόνος και αυτό που ζούσα - ζούσαμε να κρατούσε για πάντα...

Αρχίσαμε να μιλάμε για όλα αυτά που δεν τολμούσαμε τόσο καιρό να πούμε... Μου ήρθε η παρόρμηση να σου τραγουδήσω και εσύ με χάϊδεψες στο λαιμό και με κοίταξες στα μάτια... Μου χαμογέλασες και έμεινα εκεί για ώρες ευτυχισμένη όσο ποτέ στην αγκαλιά σου...

Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από τις αγαπημένες μου, τις έβγαλα πέρσι το καλοκαίρι. Όταν τις βλέπω αισθάνομαι και ονειρεύομαι πράγματα σαν την φανταστική, ρομαντική ιστοριούλα που έγραψα.
Με τη σειρά μου προσκαλώ στο παιχνίδι τον Σπύρο και την Μαριλένα, όπως επίσης και όποιον άλλο διαβάσει αυτή την ανάρτηση, και θέλει να συμμετέχει...

Εμπειρίες

Συνέβη κάτι τον τελευταίο καιρό και που μ' έβαλε σε σκέψεις...
Θέλω να πω το συμπέρασμα που μου άφησε όλη αυτή η εμπειρία...
Αυτό που έχω να πω λοιπόν είναι πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται...
Ακόμα και οι δύσκολες και αμήχανες καταστάσεις, αυτές που δεν ξέρουμε πως να αντιδράσουμε και πως να συμπεριφερθούμε, ακόμα και αυτές που νιώθουμε να πνιγόμαστε γιατί θεωρούμε πως δεν θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε όλες μας αφήνουν ένα μάθημα...
όλες έχουν κάτι να μας πουν και κάτι πολύτιμο για την μετέπειτα ζωή μας να μας διδάξουν...
Η ζωή η ίδια χωρίς πολλές φορές να το συνειδητοποιούμε και εμείς οι ίδιοι μας παραδίδει μαθήματα... είναι αυτό που λένε αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις... όλα λοιπόν πρέπει να τα βλέπουμε και από την καλή τους πλευρά και να μη σκεφτόμαστε πως ήταν απλά χάσιμο χρόνου... καμία εμπειρία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξ ολοκλήρου άχρηστη αρκεί να την επεξεργαστούμε μες στο μυαλό μας και να εκμαιεύσουμε όλα τα θετικά και χρήσιμα μαθήματα που μπορεί να μας προσφέρει... Έτσι και εγώ μετά από μια εμπειρία μου την περασμένη εβδομάδα νομίζω πως κέρδισα πολύ περισσότερα από αυτά που έχασα παρ' όλο που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται το αντίθετο...

Λίστα Βιβλίων #1

1. Μανώλης Βελιτζανίδης - Εκδόσεις Ίνδικτος

• Η θρησκεία εντός των ορίων του λόγου και μόνο, Immanuel Kant, Πόλις
• Ντοστογιέφσκι, Maximilian Braun, Εκρεμμές
• Φάλαινα, Paul Gadenne, εκδόσεις Άγρα
• Πριν και μετά τα τείχη, Σωτήρης Χαλιλκιάς, Ίνδικτος
• Ο Άλλος Ύπνος, Julien Green, Ίνδικτος
  

2. Μαρία Γκέρτσου - Εκδόσεις Gema

• Όσα παίρνει ο άνεμος, Margaret Mitchell, Κάκτος
• 100 χρόνια μοναξιά, Gabriel Garcia Marquez, Λιβάνης
• Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, Milan Kundera, Εστία
• Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Irvin D.Yalom, Άγρα
• Half of the yellow sun, Chimamanda Ngozi Adichie
• Τρεις όμορφες Κουβανές, Gonzalo Celorio
• Το σημείου Βρασμού, Ronald Giphart
• Μηδαμινές αποστάσεις, Bohumil Hrabal, Gema

Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Σημείωση: δεν είναι ανάγκη όλοι να συμφωνείτε με τις επιλογές τους, μια απλή πρόταση είναι!

Την αγάπη μου για τα βιβλία νομίζω την έχω εκφράσει...
Αποφάσισα λοιπόν για όσους μοιράζονται την ίδια αγάπη για το διάβασμα και τα βιβλία να παραθέσω μια λίστα με βιβλία που προτείνουν και που θεωρούν ως αγαπημένα τους οι ίδιοι οι εκδότες...
Την λίστα αυτή την ανακάλυψα στην ελεύθερη εφημερίδα LIFO Νο 108 (17.04.08)

Guinness Records #2

• World's biggest passenger - ship

MS Freedom of the seas, 4300 passenger capacity inside

• World's longest Bridge, China

Donghai Bridge, China, 32.5 kilometers

• World's highest statue, Brazil

Christ The Redeemer Statue, Rio de Janeiro, Brazil

• World's largest Mosque, Pakistan

Snah Feisal Mosque, Islamabad, Pakistan, Inside hall capacity 35000, outside overflow capacity 150000

• World's biggest Hotel, Las Vegas

MGM Grand Hotel Las Vegas, 6276 rooms

Πηγή: Guinness book of world records, funnyslideshows.gr