Μη, δεν είμαι εδώ...

"Μη, δεν είμαι εδώ
όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα
μη, για ότι καλό
ή ότι κακό, τα λέμε άλλη ώρα.
Μη είμαι αλλού
σ' άλλη τροχιά, σ' άλλη γη σε άλλη χώρα
μη, δεν είμαι εδώ
όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε τώρα"...

Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη


From souvenirs to more souvenirs I live...

Qui...

Που πας και τι ψάχνεις;
Εδώ είμαι...! Δεν με βλέπεις;
Γιατί δεν με βλέπεις... με είδες άραγε ποτέ;
Πόσο ανόητος μπορεί να είσαι τέλος πάντων...!!!;
Θα μ' άρεζε να στο πω κατάμουτρα, αλλά δεν τολμώ...
Ίσως... κάποια στιγμή... ποτέ δεν ξέρεις...
Κοίτα καλύτερα γύρω σου... l'ultima opportunità!

10 πράγματα για την ιστορία του μαγιό!

1. Μπανάκι, μανάκι: Γύρω στο 1700, το μπάνιο ήταν μια γρήγορη βουτιά, ενώ οι άντρες και οι γυναίκες κολυμπούσαν σε διαφορετικά μέρη. Το γυναικείο μαγιό έμοιαζε με ευρύχωρο μεσοφόρι, με μεταλλικά βάρη στο στρίφωμα για να μην επιπλέει και αφήνει σε κοινή θέα τα πόδια των γυναικών.
2. Μικροί πρωτοπόροι: Το 1945 ο Γάλλος μηχανικός Louis Reard σχεδιάζει το πρώτο μπικίνι. Η ιδέα του αργεί να βρει τη μαζική εφαρμογή της, αφού σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα συλλαμβάνεται η Annette Kellerman επειδή φορούσε ολόσωμο μαγιό.
3. Έ-ε-ερχεται... Η Coco Channel σχεδιάζει τα πρώτα αθλητικά γυναικεία μαγιό. Μέχρι το 1940 η εμφάνιση κοριτσιών με ολόσωμα μαγιό καθιερώνεται στη διαφήμιση.
4. Οι πρώτες διώξεις: Το 1951 απαγορεύεται στις κοπέλες που συμμετέχουν στο διαγωνισμό ομορφιάς "Μις Υφήλιος" να φορέσουν μπικίνι.
5. Έλα όπως είσαι: Το 1955 η χορεύτρια του παρισινού καζίνο, η Μισελίν Μπερναρντινί, αναλαμβάνει να "σκίσει τη γάτα" φορώντας δημοσίως το πρώτο μπικίνι.
6. Τα κακά κορίτσια πάνε παντού: Το 1962, μέσα από τα γαλάζια νερά της Καραϊβικής αναδύεται με λευκό μπικίνι η Ούρσουλα Άντρες, το θρυλικό κορίτσι του Τζείμς Μποντ. Το 1966, η Ρακέλ Γουέλτς, φορώντας γούνινο μαγιό στο φιλμ "1.000.000 χρόνια π.Χ.", θα πει τη μοναδική της ατάκα "εγώ Λουάνα, εσύ Τόμακ".
7. Όσο πιο μικρό τόσο πιο καλό: Το 1970 τα μαγιό αρχίζουν να μικραίνουν ακόμη περισσότερο, ενώ εμφανίζονται και τα πρώτα σκανταλιάρικα τόπλες.
8. Brazilian wax: Το 1975 επικρατούν στην αγορά οι Βραζιλιάνοι. Το τάνγκα εξαπλώνεται ταχύτατα και γίνεται σήμα κατατεθέν της βραζιλιάνικης κουλτούρας.
9. Αποψίλωση τώρα! Έχουμε και λέμε: μικροκίνι, τανκίνι και για τολμηρές Αράβισσες το μπουρκίνι. Τα αποτρυχωτικά μηχανήματα παίρνουν φωτιά και η χρυσή εποχή για το Laser αρχίζει...
10. Και οι σέξι σκελέες... Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και έντευθεν, τα γυναικεία μαγιό όλο και μικραίνουν, ενώ τα ανδρικά μεγαλώνουν, εξ ου και το θλιβερό θέαμα των αναδυόμενων αντρών να στύβουν με πάθος τα μπατζάκια του μπανιερού τους.

ICHY BITCHY TEENIE WEENIE...


Πηγή: Ρούλα Γεωργακοπούλου, Περιοδικό Ταχυδρόμος 18/7/09.

Sognami - Biagio Antonacci

Il Piano!

Φλωρεντία...
Μια πόλη μικρή σε έκταση και πληθυσμιακά, αλλά πολύ μεγάλη σε πολιτιστική κληρονομιά...
Προσπαθώ να κάνω ένα σχέδιο, ένα πλάνο της περιήγησης μας, αλλά δεν είναι εύκολο... είναι τόσα πολλά αυτά που έχει να δει κανείς... μουσεία, εκκλησιές, πλατείες, παλάτσο...
Πήρα λοιπόν το χάρτη και σημείωσα με διαφορετικά χρώματα τα μέρη που με ενδιαφέρουν...
Όπως μπορείτε να δείτε και εσείς... τα σημεία ενδιαφέροντος είναι πολλά...

Negramaro - Estate

In bilico
tra santi e falsi dei
sorretto da
un’insensata voglia
di equilibrio
e resto qui
sul filo di un rasoio
ad asciugar
parole
che oggi ho steso
e mai dirò

non senti che
tremo mentre canto
nascondo
questa stupida allegria
quando mi guardi

non senti che
tremo mentre canto
è il segno
di un’estate che
vorrei potesse non finire mai

in bilico
tra tutti i miei vorrei
non sento più
quell’insensata voglia
di equilibrio
che mi lascia qui
sul filo di un rasoio
a disegnar
capriole
che a mezz’aria
mai farò

non senti che
tremo mentre canto
nascondo
questa stupida allegria
quando mi guardi

non senti che
tremo mentre canto
è il segno
di un’estate che
vorrei potesse non finire mai

in bilico
tra santi che
non pagano
e tanto il tempo
passa e passerai
come sai tu
in bilico e intanto
il tempo passa e tu non passi mai

nascondo
questa stupida allegria
quando mi guardi

non senti che
tremo mentre canto
è il segno
di un’estate che
vorrei potesse non finire mai!

Λίστα Βιβλίων #9

17. Κώστας Καρατζάς - Εκδόσεις Ιανός

• Το βιβλίο του πόθου, Λέοναρτντ Κοέν, Ιανός
• Εγχειρίδιο βλακείας, Διονύσης Χαριτόπουλος, Τόπος
• Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων, Μαρκ Μαζάουερ, Αλεξάνδρεια
• Η αυτοβιογραφία του φωτός, Γίωργος Γραμματικάκης, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
• Ο έρωτας στα χρόνια της Χολέρας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Λιβάνη

18. Θανάσης καστανιώτης - Εκδόσεις Καστανιώτης

• Μόνολογκ, Λένος Χρηστίδης
• Ως εκ θαύματος, Κωσταντίνος Τζούμας
• Βίλα Κομπρέ, Αλέξης Σταμάτης
• Εγώ και ο καμίνσκι, Ντάνιελ Κέλμαν
• Η σχισμή, Ντόρις Λέσινγκ

Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Τι προτείνουν οι εκδότες... τι και πως ΕΔΩ

Το ποδήλατο - Κώστας Μακεδόνας

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση μου... μου ήρθε στο μυαλό αυτό το όμορφο τραγουδάκι...
"Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας ξέρουν από ανηφοριές..."

Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει
το έργο κάπου το 'χω ξαναδεί

Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ'ονειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά

Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου
και με πήγαινε πολύ μακρυά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ' οδηγούσε πέρα απ' τη χαρά

Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ' την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές...

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Μακεδόνας

Το σπίτι... των αναμνήσεων!

Το σπίτι στο χωριό! Το σπίτι των αναμνήσεων...
Είχα 2 χρόνια να το επισκεφθώ, και ενώ παλιά είχα κουραστεί - βαρεθεί να πηγαίνω αυτή τη φορά κάτι με τραβούσε...

Τα περισσότερα καλοκαίρια της ζωής μου τα έχω περάσει εκεί, στο σπιτάκι στην καρδιά του βουνού... σε ένα χωριό που λέγεται Κατάφυτο (ανήκει στο Νομό Δράμας και είναι κοντά στο Νευροκόπι), και νομίζω πως το όνομα του ταιριάζει απόλυτα, είναι πραγματικά όνομα και πράμα "Κατάφυτο"!

Άρχισα να ψαχουλεύω τις αναμνήσεις μου... (όλες είναι συσσωρευμένες σε αυτό το σπίτι, η έλλειψη χώρου εδώ στην πόλη μας ανάγκασε να μεταφέρουμε πολλά πράγματα...) τα παλιά σχολικά μου βιβλία και τετράδια, άπειρες βιντεοκασέτες (οι περισσότερες με ελληνικές ταινίες που γράφαμε απ' την τηλεόραση, και φυσικά αγαπημένες, cult πλέον ταινίες της Disney), ο παλιός μας υπολογιστής, το ποδήλατό μου... και τόσα άλλα μικρά και μεγάλα αντικείμενα που χάρηκα που τα ξαναείδα!

Μια ερώτηση για το τέλος:
Τι γρήγορα που κυλούν τα χρόνια...;

Αποφθέγματα #16

• Μπορεί στα αισθήματα να επιβάλεις σιγή, όμως δεν μπορείς να βάλεις όρια... -Ζακ Νεκέρ-
• Δεν πρέπει να λες την αλήθεια, παρά μόνο σε εκείνους που έχουν το δικαίωμα να την γνωρίζουν, όμως ό,τι κι αν λες να είναι αληθινό. -Τόμας Μαν-
• Κυνικός είναι ο άνθρωπος που ξέρει την τιμή των πάντων, και την αξία του τίποτα. -Oscar Wilde-
• Τα βιβλία χωρίς την εμπειρία της ζωής, είναι άχρηστα, γιατί όλα μπορούν να μας τα μάθουν, εκτός από την τέχνη να ζούμε. -Σάμιουελ Τζόνσον-
• Ο κυρίαρχος των ανθρώπων είναι ισχυρός, ο κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος. -Λάο Τσε-
  

Δράμα 2009

Για να μην επαναλαμβάνομαι... (πόσο μ' αρέσει η Δράμα κ.τ.λ...)
ΕΔΩ τα λέω όλα!

Θέλω... (πολλά;)

Όχι... σπεύδω να απαντήσω!
Σκέψη + Θέληση! Πραγματικά ο συνδυασμός των δυο είναι φοβερός! Είναι η δεύτερη φορά που μου συμβαίνει... Τι καλά...
Ότι δεν το κάνουν οι άνθρωποι... πολλές φορές το κάνει μόνη της η μοίρα!

Πες μου μια λέξη...

Κατά φαντασίαν ασθενής

Τι να πω γι' αυτή τη παράσταση...; Δεν έχω λόγια...
Από πολύ καιρό απολάμβανα τον εξαιρετικό Γιάννη Μπέζο μέσω των ανεπανάληπτων κατ' εμέ τηλεοπτικών σειρών του, αλλά δυστυχώς δεν είχα μέχρι χθες την τύχη να τον παρακολουθήσω - απολαύσω και στο θέατρο.
Και τι παράσταση...
Μολιέρος και Μπέζος πραγματικά κεντάνε... (χωρίς βέβαια να ξεχνώ τις μοναδικές ερμηνείες και των υπόλοιπων συντελεστών της!). Η παράσταση θα συνεχιστεί σε διάφορες πόλεις, και για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν... Ένα θα πω: σπεύσατε!!!

Μολιέρος
Απόλυτος «αθλητής» του θεάτρου, ο Μολιέρος ερμήνευε ο ίδιος τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» –το κύκνειο άσμα του– όταν στην τέταρτη παράσταση του έργου, στις 17 Φεβρουαρίου του 1673, έκρυψε μ’ ένα γέλιο την αιμόπτυση και κατέρρευσε με το κλείσιμο της αυλαίας, για να πεθάνει λίγο αργότερα σπίτι του. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο του μεγάλου κλασικού της γαλλικής κωμωδίας μπαίνουν η υποχονδρία και η ιατρική σοβαροφάνεια, οι προλήψεις, ο κομπογιαννιτισμός και η απληστία, ενώ ταυτόχρονα διακρίνεται και μια σκιά αγωνίας θανάτου. Παράλληλα, η κωμωδία απηχεί την πίκρα του για τις προσωπικές ατυχίες του και για τις προδοσίες των ανθρώπων (ιδιαίτερα της γυναίκας του).

Παρατηρητής και σχολιαστής οξύτατος της ανθρώπινης φύσης, ικανής για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο, ο Μολιέρος (1622-1673) πρόβαλλε το πρώτο διασύροντας το δεύτερο. Εραστής της αλήθειας, του ορθολογισμού, της παρρησίας, του «ομολογουμένως τη φύσει ζην», πάλεψε για την ελεύθερη έκφραση του καλλιτέχνη, για το χρέος και το δικαίωμά του «να διορθώνει τα ελαττώματα των ανθρώπων γελοιοποιώντας τα».

Υπόθεση
Ο Αργκάν είναι ένας αρρωστοφοβικός εξαρτημένος από τους γιατρούς και τα φάρμακα. Αισθάνεται συνεχώς άρρωστος, αν και στ' αλήθεια δεν έχει τίποτε. Αδυνατεί να ακολουθήσει τις υποδείξεις των γιατρών και εκείνοι τον εκμεταλλεύονται. Θέλει να παντρέψει την κόρη του, Ανζελίκ με ένα γιατρό προκειμένου να έχει δωρεάν ιατρική φροντίδα, αλλά εκείνη είναι ερωτευμένη με τον Κλεάνθη.

Ο αδερφός του, σε συνεργασία με την υπηρέτρια του Αργκάν, Τουανέτ, θα προσπαθήσει να τον "θεραπεύσει" από τις φαντασιοπληξίες του. Τον πείθουν να παραστήσει το νεκρό ώστε να ανακαλύψει ποιος πραγματικά τον αγαπάει και του είναι πιστός. Θα αποδειχθεί τελικά ότι η δεύτερη σύζυγός του κυνηγούσε μόνο την περιουσία του ενώ η κόρη του τον αγαπούσε πραγματικά. Μετά την "νεκρανάσταση" του, ο Αργκάν θα επιτρέψει στην Ανζελίκ να παντρευτεί τον άντρα που θα επιλέξει εκείνη.

Πηγή: in 2 life.

Giusy Ferreri

Μία από τις πιο πετυχημένες Ιταλίδες ερμηνεύτριες των τελευταίων ετών που είχα τη τύχη να παρακολουθήσω χθες σε συναυλία που έδωσε στο Θέατρο Γης...
Απολαύσαμε τα νέα της τραγούδια από το δίσκο «Gaetana», καθώς και κάποιες μεγάλες επιτυχίες άλλων καλλιτεχνών, διασκευασμένες στα ιταλικά. Από τις πιο όμορφες στιγμές, όταν η Giusy Ferreri πήρε τη θέση του Simone Bertolotti στα πλήκτρα και ερμήνευσε το κομμάτι "In assenza". Κατά την γνώμη μου, εκφραστική και με πολύ ξεχωριστό μέταλλο φωνής...

Λίγα λόγια για τη Giusy

Γεννημένη στο Παλέρμο, η 30χρονη Ιταλίδα ερμηνεύτρια ξεκίνησε την καριέρα της σε πολύ νεαρή ηλικία. Από τα 14 της, με την πρώτη της cover band τραγουδούσε μεταξύ και άλλων μεγάλων συμβόλων της μουσικής, τραγούδια των PJ Harvey, Linda Perry, Janis Joplin, Siouxise, Fiona Apple, Queen, AC/DC, Liftiba και Timoria.

Στα 15 της πέρασε από το pop-rock της Alanis Morissette και των Skunk Anansie στα Blues της Billy Holiday και Bessie Smith. Στα 21 ήταν fan του Jeff Buckley και της Fiona Apple και η μεγάλη στιγμή για τη Giusy Ferreri έφτασε το 2008, όταν και κατέλαβε τη δεύτερη στο talent show X FACTOR της Ιταλίας. Με το single «Non ti scordar mai di me» έγινε η αγαπημένη ερμηνεύτρια όλων και εκτοξεύτηκε στην κορυφή των chart.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που την παρομοιάζουν με τη Βρετανίδα τραγουδίστρια Amy Winehouse ως προς το ερμηνευτικό στυλ και την αισθαντική και ιδιαίτερη φωνή της. Η ίδια αισθάνεται κολακευμένη, καθώς εκτιμά την Amy Winehouse, θεωρώντας τη σπουδαία ερμηνεύτρια. Ωστόσο, παρατηρεί πως και οι δύο ακολουθούν πολύ διαφορετικές μουσικές διαδρομές, κάτι που αποκαλύπτεται με μία πιο προσεκτική ακρόαση.

Τον Ιούνιο του 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο της cd single, το οποίο περιείχε το «Non ti scordar mai di me» και πέντε επανεκτελέσεις τραγουδιών της δεκαετίας του ΄60 και του ΄70. Το «Non ti scordar mai di me» παρέμεινε στην κορυφή των ιταλικών chart για 15 συνεχόμενες εβδομάδες, κάτι το οποίο δεν είχε συμβεί έως τότε ποτέ ξανά.

Λίγους μήνες αργότερα, το Νοέμβριο του 2009, κυκλοφόρησε και η πρώτη της ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά υπό τον τίτλο Gaetana. Έχει ήδη ξεχωρίσει το «Novembre» και το cd έχει σημειώσει πωλήσεις άνω των 500.000.

Πηγή: Cosmo.gr.

Va' dove ti porta il cuore

Αφιέρωμα #2
Όπου σε πάει η καρδιά - Susanna Tamaro (εκδόσεις Ωκεανίδα)

• Τα δάκρυα που δεν αναβλύζουν σωρεύονται πάνω στην καρδιά και με τα χρόνια τη σκουριάζουν και την παραλύουν...
• Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, αλλά σκοποβολή: δεν μετράει η οικονομία χρόνου, αλλά η ικανότητα να βρεις κέντρο.
• Η αγάπη δεν ταιριάζει στους νωθρούς.
• Οι νέοι δεν είναι από φυσικού τους εγωιστές, ακριβώς όπως οι γέροι δεν είναι από φυσικού τους σοφοί. Η κατανόηση κι η επιπολαιότητα δεν βαδίζουν ανάλογα με τα χρόνια, αλλά ανάλογα με το δρόμο που διατρέχει ο καθένας.
• Όποιος ακούει την καρδιά, σκέφτεται λοιπόν κανείς είναι κοντά στο ζωικό κόσμο, κοντά στο ανεξέλεγκτο, ενώ όποιος ακούει τη λογική είναι κοντά στους πιο υψηλούς διαλογισμούς. Κι αν τα πράγματα δεν είναι έτσι, αν αληθεύει ακριβώς το αντίθετο; Αν αυτή η υπερβολική ποσότητα λογικής ευθύνεται για τον υποσιτισμό της ζωής;
  

Gioia!

Σήμερα έμαθα πως πήρα το πτυχίο των Ιταλικών!!! Πήρα το Γ1!!!
Τι απίστευτη χαρά... το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να σκεφτώ.
Η αλήθεια είναι πως φοβόμουν ότι δεν θα τα καταφέρω... γενικά δεν είχα πολύ θετική εικόνα για την όλη μου προσπάθεια! (Βλέπετε έχω πάθει στο παρελθόν, το πάθημα ή μάλλον τα παθήματα γίνανε μαθήματα και έτσι πλέον είμαι πιο συγκρατημένη όσον αφορά τις εκτιμήσεις και προσδοκίες μου!).
Αχ, Ιταλία σου 'ρχομαι... ποιος με πιάνει τώρα...!!!

...Lasciatemi cantare
con la chitarra in mano
lasciatemi cantare
una canzone piano piano
Lasciatemi cantare
perché ne sono fiero
sono un italiano
un italiano vero...

Andiamo... in Toscana!!!

... e in particolare a Firenze!
Ναι, είναι πλέον οριστικό! Κλείσαμε αεροπορικά και ξενοδοχείο... Στις 31 Ιουλίου πετάμε!
Το πρόγραμμα προβλέπει εκτός από τη Φλωρεντία, τη Σιένα και τη Μπολόνια!
Υπόσχομαι φωτογραφίες...
Volare... Ooo... Cantare... Ooo...

Άνθρωπος είμαι...

... και από λάθη, άλλο τίποτα!
Ξέρω δεν φέρθηκα σωστά! Αλλά δεν είμαι τέλεια, έχω το γνώθι σαυτόν... ξέρω τι μου γίνεται (ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω).
Και λάθη κάνω και ανοησίες, τελευταία δε πιάνω τον εαυτό μου να γίνομαι συχνά αχάριστη!
Εκνευρίζομαι, θυμώνω, ζηλεύω και έχω σε γενικές γραμμές όλα τα φυσιολογικά για έναν άνθρωπο συναισθήματα. (Τις περισσότερες φορές βέβαια προσπαθώ να τα κοντρολάρω, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό).
Σου έχω πει... μη με βλέπεις έτσι κουλ και ξεγελιέσαι, έχω κ εγώ τα δικά μου!
Σου ζητώ συγνώμη... Βρήκα τον χειρότερο τρόπο, την χειρότερη χρονική στιγμή και ίσως όχι το πλέον κατάλληλο άτομο για να εκφράσω και εγώ τα παράπονά μου (με απλά λόγια την γκρίνια μου).
Perdono...

ΝΑΜΑ - Ζεστό Καλοκαίρι

Αποφθέγματα #15

Τα αποφθέγματα αυτή τη φορά είναι αφιερωμένα, στο θέμα των τελευταίων ημερών "το νέο Αντικαπνιστικό Νόμο".

• Η πεποίθηση ότι κάνουμε κάτι ενώ δεν κάνουμε τίποτα, είναι η πρώτη αυταπάτη του τσιγάρου. -Ralph Waldo Emerson-
• Οι κρατικές αρχές υγείας δεν αναφέρουν το βασικό λόγο για τον οποίο καπνίζουν οι Αμερικανοί, δηλαδή ότι το κάπνισμα είναι ένας σίγουρος και αξιοπρεπής τρόπος να αυτοκτονήσεις. -Kurt Vonnegut-
• Ένας μη καπνιστής πρέπει να βρει τροφή, ενώ για έναν καπνιστή πρωινό μπορεί να είναι ένα τσιγάρο και ένας κακός καφές. -Brock Fiant-
• Το τσιγάρο είναι ένα σωληνάκι με φωτιά στο ένα άκρο και έναν ηλίθιο στο άλλο. -Άγνωστος-
• Ο καλύτερος τρόπος να κόψεις το τσιγάρο είναι να κουβαλάς υγρά σπίρτα. -Παροιμία-

Πηγή: Περιοδικό Biscotto 036 Ιανουαρίου.

Lamborghini vs Ferrari

... και όποιος αντέξει!
Ακούστε λοιπόν πως έχει η ιστορία...
Η αντιπαλότητα ξεκίνησε ήδη από την δεκαετία του 1960. Ο Ferruccio Lamborghini, ο ιδρυτής της πασίγνωστης πλέον εταιρείας, είχε τότε μια εταιρεία με τρακτέρ - ρυμουλκά, επισκέφθηκε λοιπόν μια ωραία πρωία το γραφείο του Enzo Ferrari, του ιδρυτή δηλαδή της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας, για να διαμαρτυρηθεί για την κακή λειτουργία του συμπλέκτη της Ferrari 250 που αγόρασε. Ο Enzo γνωστός για τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και την αλαζονεία του, διώχνει τον Lamborghini. Από κει και πέρα ο Lamborghini "τα πήρε" και αποφάσισε πως δεν θα ξαναγόραζε αυτοκίνητο της Ferrari. Μάλιστα, δεν αρκέστηκε μόνο σ' αυτό αλλά αποφάσισε να ιδρύσει ο ίδιος μια εταιρεία που θα γονάτιζε και θα ξεπερνούσε αυτή του Enzo.
Έτσι γεννήθηκε η Lamborghini, για το λόγο και μόνο να ανταγωνιστεί την Ferrari!
Η Lamborghini παρά την μακρά ιστορία διαφορετικών ιδιοκτητών της, ήταν πάντα σε θέση να διατηρήσει το μεγάλο όνομα της στην αγορά.
Σύμβολο της ο ταύρος έναντι του μαύρου αλόγου της Ferrari.
Αν και επισήμως ποτέ η Lamborghini δεν ξεπέρασε την Ferrari, μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως την έφτασε σε σημείο που σήμερα και οι δύο εταιρείες να παράγουν αυτοκίνητα ισάξια ως προς τις καλές τους επιδόσεις.
Και οι δύο είναι πλέον γνωστές, για τα υψηλής ποιότητας πολυτελή σπορ αυτοκίνητα που παράγουν με εκπληκτικό σχεδιασμό και δύναμη. Η Lamborghini πρωτοστάτησε στον φουτουριστικό σχεδιασμό, όταν στα 70's κυκλοφόρησε την σειρά Countach και εξακολουθεί να είναι γνωστή για τα εξωφρενικού σχεδιασμού μοντέλα της όπως η: Diablo, Murcielago, Gallardo και Revento. Ενώ η Ferrari είναι διάσημη για πολλά αυτοκίνητα της ενδεικτικά αναφέρουμε την Enzo και τη Maranello.
Τελικά, αυτή τους η αντιπαλότητα κατάφερε να εκκινήσει μια επανάσταση στο χώρο του αυτοκινήτου δημιουργώντας τα σύγχρονα supercars, μια επανάσταση που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ιστορία.

Mi piace - Non mi piace

Μ' αρέσει

• Που προγραμματίζω ταξιδάκι στη Τοσκάνη!
• Που η Giusy Ferreri έρχεται στην Ελλάδα για 2 συναυλίες (Δευτέρα 13 Ιουλίου - Θέατρο Βράχων, Αθήνα & Τρίτη 14 Ιουλίου - Θέατρο Γης, Θεσσαλονίκη).
• Που φέτος το καλοκαίρι δεν έχω την έννοια να διαβάζω για τον ΑΣΕΠ (κάτι που έκανα πέρσι).
• Η καινούρια κιθάρα που πήρα - πήραμε με τον αδελφό μου... και πλέον μπορούμε να παίζουμε μαζί!
• Που πλησιάζει η γιορτή μου.
• Που ο Roger Federer μετά την πρόσφατη νίκη του στο Wimbledon, θεωρείται πλέον ο καλύτερος τενίστας όλως των εποχών!
  

Δεν μ' αρέσει

• Που το βράδυ κάνουν "παρέλαση" σπαστικά μηχανάκια με τρύπιες εξατμίσεις και δεν μ' αφήνουν να ησυχάσω (θα είμαι κακιά, αν πω ότι τα φαντάζομαι να παίρνουν φωτιά...;).
• Που όλοι έχουν πάρει το χρωματάκι τους, και εγώ το καημένο είμαι ακόμα "γάλα" (δεν είπα να γίνω και μαύρη, αλλά έτσι μωρέ λίγο χρωματάκι...).
• Που κάθε βράδυ με τσιμπάνε 40.000 κουνούπια, παρ' όλο που παίρνω τα "απαραίτητα μέτρα προστασίας", μου έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση!
• Που για τους περισσότερους κλάδους εκπαιδευτικών, ο ΑΣΕΠ είναι μια πονεμένη ιστορία (ακόμα και αν περάσεις ο διορισμός αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο...).
• Που τα εγχώρια κανάλια άρχισαν ξαφνικά να ενδιαφέρονται, για την ζωή, την πορεία και τον αναπάντεχο θάνατο του μακαρίτη Michael Jackson (τώρα τον θυμηθήκατε...;). Το χειρότερο είναι πως σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική "ξεχειλώνουν" το θέμα...
• Που ο υπολογιστής μου τον τελευταίο καιρό αρνείται κάθε συνεργασία μαζί μου, και κάνει του κεφαλιού του... "δεν μας τα λέει καθόλου καλά!".
  

Roger Federer = Best Tennis Player!

Καλά οφείλω να το ομολογήσω πως αν και μ' αρέσει ιδιαίτερα το τένις σαν άθλημα και για να ακριβολογώ προς το παρόν μόνο ως θεατής (δυστυχώς δεν είχα την προνοητικότητα να μάθω μέχρι τώρα, κάτι που θα προσπαθήσω να πραγματοποιήσω στο μέλλον...). Παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου και ως φανατική (ξέρετε... να μην χάνω αγώνα, να παρακολουθώ με προσήλωση τις εξελίξεις κ.τ.λ).
Η σημερινή είδηση που φιγουράρει σε όλα τα ειδησιογραφικά πρακτορεία είναι μια:
Πλέον Roger Federer έγινε ο μοναδικός αθλητής στην ιστορία του παγκοσμίου τένις που κατακτά 15 τίτλους σε τουρνουά Grand Slam ξεπερνώντας τα 14 του Pete Sampras μετά τη νίκη του στο χθεσινό τελικό του Wimbledon!
Τα νέα αυτά δεν με άφησαν διόλου ασυγκίνητη καθ' ότι τον συγκεκριμένο αθλητή τον συμπαθώ ιδιαίτερα... δεν το κρύβω του έχω αδυναμία!
Μπράβο Roger και σ' ανώτερα!

Λίστα Βιβλίων #8

15. Λάζαρος Λαζαρίδης - Εκδόσεις Λυχνάρι

• The chemistry of death, Simon Beckett, Bantan press
  
• A test of wills, Charles Todd, Harper-Mystery
  
• Lemercier-Le photographe, Emmanuel Guibert/Didier Lefovre, Dupuis-Aire Libre
  
• Un home est mort, Kris/Etienne Davodeau, Futuropolis
  

16. Αλέξανδρος Μανωλάκης - Εκδόσεις Οκτώ

• Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο, Τζον Άσμπερι, Νεφέλη
  
• 39 microlrctures, Μάθιου Γκούλις, Routledge
  
• Beautiful Losers, Λέοναρντ Κοέν
  
• Τhe Passion of Michel Foucault, Τζέιμς Μίλερ, Random House
  
• Straw Dogs, Τζον Γκρέι, Γκράντα

Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Τι προτείνουν οι εκδότες... τι και πως ΕΔΩ

Καλαμαριά

Χθες είχα για 4982792776 φορά την ευκαιρία να κάνω βόλτα στην αγαπημένη μου Καλαμαριά! Ναι έφαγα και παγωτό απ' τον "Θέμη"! (για όσους δεν ξέρουν το καλύτερο παγωτό της πόλης, χωρίς υπερβολή).
Εννοώντας Καλαμαριά αναφέρομαι πιο συγκεκριμένα στον Πεζόδρομο της... καθότι Καλαμαριά μένω, αλλά σε κάποια απόσταση από το κέντρο της. Ξέρετε τι διαπίστωσα λοιπόν; 2 σημαντικά πραγματάκια!
1ον: Έχω γράψει σε αυτό το blog για κάμποσα μέρη της Ελλάδας (π.χ. Δράμα, Λιτόχωρο... ), αλλά ακόμα δεν έχω αξιωθεί να γράψω τίποτα για τη πασίγνωστη, ίσως και ομορφότερη περιοχή της πόλης, που έχω την τύχη να κατοικώ (ντροπή μου!).
2ον: Κατά την χθεσινή μου βόλτα διαπίστωσα πως η Καλαμαριά έχει γίνει "Hot Spot", όχι ότι δεν ήταν, αλλά τα τελευταία χρόνια σφύζει ιδιαίτερα από ζωή! Ο κόσμος δείχνει να ευχαριστιέται την βόλτα του στον πεζόδρομο, τον τελευταίο καιρό μάλιστα έχουν ανοίξει καινούριες καφετέριες που έχουν αναζωογονήσει την περατζάδα στο πεζόδρομο! Χθες να φανταστείτε άνοιξε μια ακόμα (κάτω από την θρυλική "Belle Époque"). Ο χώρος μπροστά από το δημαρχείο έχει από καιρό καθαρίσει... οι εργασίες ολοκληρώθηκαν και οι αντιαισθητικές λαμαρίνες φύγανε... ο πεζόδρομος με μιας μεγάλωσε!
Και Καλαμαριά δεν είναι φυσικά μόνο ο πεζόδρομος... (ο πεζόδρομος είναι το κέντρο, η καρδιά της). Καλαμαριά είναι και η Σοφούλη, η Αρετσού και τόσα άλλα όμορφα μέρη που εμπεριέχει ο Δήμος.

Λίγα Ιστορικά Στοιχεία για την Καλαμαριά.

Η περιοχή που σήμερα ονομάζουμε Καλαμαριά έχει μια πανάρχαια ιστορία. Η ζωή στην περιοχή αυτή άνθισε πριν ιδρυθεί η Θεσσαλονίκη από τον Κάσσανδρο, το 315 π.Χ.
Συγκεκριμένα στο ακρωτήριο του Δήμου Καλαμαριάς (το Καραμπουρνάκι), οι αρχαιολογικές ανασκαφές και έρευνες, αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός προϊστορικού οικισμού.
Το τοπωνύμιο "Καλαμαριά" πρωτοεμφανίζεται το έτος 1083, σε έγγραφο της μονής Ξενοφώντα και αναφέρεται στη Νοτιοανατολική περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Η ονομασία "Καλαμαριά" πιθανότητα προήλθε από παράφραση του όρου "Καλή μεριά" - ωραία μέρη, ωραίοι τόποι. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το ότι σε πολλές αναφορές η Καλαμαριά περιγράφεται ως ο τόπος με την πλούσια βλάστηση, τους εύφορους αγρούς, την αφθονία καρπών, αμπελώνων και λουλουδιών.
Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι το όνομα είναι παράγωγο των λέξεων "Σκάλα - μεριά". "Σκάλα" ήταν ο Βυζαντινός ναύσταθμος, που υπήρχε στην περιοχή του Μικρού Εμβόλου και προστάτευε την είσοδο του Θερμαϊκού κόλπου από τις επιδρομές των Αράβων πειρατών, μέχρι τον 10ο αιώνα.

Ανάμεσα στα έτη 904 και 1083, η διοικητική ρύθμιση των Βυζαντινών, ορίζει τη νοτιοανατολική περιοχή της Θεσσαλονίκης ως Βάνδον και αργότερα, το 1300, ως Καπετανίκειον Καλαμαριάς.
Για το λόγο αυτό η Κασσανδρειώτικη Πύλη που οδηγεί από τη Θεσσαλονίκη προς τη Χαλκιδική, μετονομάζεται σε Πύλη της Καλαμαριάς, ονομασία που διατηρεί ως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Η περιοχή της σημερινής Καλαμαριάς παραμένει σχεδόν ακατοίκητη μέχρι το 1920. Οι πρώτοι που θα εγκατασταθούν στον τόπο είναι Έλληνες πρόσφυγες που έρχονται το 1920 από τον Καύκασο και τη Γεωργία.
Η εκτεταμένη όμως εγκατάσταση είναι αυτή των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής το 1922 και της Ανταλλαγής των Πληθυσμών μετά τη συνθήκη της Λωζάννης, το 1923.
80.000 - 100.000 υπολογίζεται ότι εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη - που δίκαια ο Γ.Ιωάννου την αποκαλεί "Πρωτεύουσα των προσφύγων" - και το μεγαλύτερο μέρος τους στην Καλαμαριά που γίνεται ο πολυπληθέστερος προσφυγικός συνοικισμός, μια πραγματική προσφυγομάνα.
Οι πρόσφυγες της Καλαμαριάς, με επικρατέστερο το Ποντιακό στοιχείο, είχαν να αντιμετωπίσουν την πείνα, τις στερήσεις, την ανεργία αλλά και τις αρρώστιες - κυρίως ελονοσία - που μαζί με τις κακουχίες τους θέριζαν. Η δυσκολία της προσαρμογής στην καινούργια πατρίδα μεγάλη. Αλλά ακόμη μεγαλύτερο το πείσμα τους, η δύναμη και το πάθος για ένα καινούργιο ξεκίνημα, μια νέα ζωή.
Οργανώνουν (κυρίως οι Πόντιοι) σωματεία και συλλόγους για να διατηρήσουν ακμαίο το ηθικό τους και να διαφυλάξουν τα ιερά και τα όσια από τις αλησμόνητες πατρίδες τους.
Ανάμεσά τους επανιδρύουν το αρχαιότερο Ελληνικό - Ποντιακό σωματείο που είχε ιδρυθεί το 1869 στην Τραπεζούντα, την "Αδελφότητα Κρωμναίων" αλλά και (το 1925) τον μουσικογυμναστικό σύλλογο "Απόλλων".
Αλλά αυτή την προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανάπτυξης διακοπεί λίγο μετά κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής του 1941-44, η Καλαμαριά πληρώνει το δικό της φόρο αίματος. Καθώς ο συνοικισμός γειτνιάζει με τον στρατιωτικό στόχο του αεροδρομίου της Μίκρας, δέχεται συχνούς βομβαρδισμούς. Οι Καλαμαριώτες πήραν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, πληρώνοντας τη συμμετοχή τους με 29 θύματα στο μπλόκο της Καλαμαριάς, την 13η Αυγούστου 1943.

Στο Λευκό τον Πύργο πήρα τα φιλιά της
είχε κι ένα σπίτι στην Καλαμαριά...

Περισσότερες πληροφορίες: Επίσημο Site Δήμου Καλαμαριάς.
Πηγή: Επίσημο Site Δήμου Καλαμαριάς.

Solo Sogno?

Ήταν ανάγκη να σε δω στο όνειρο μου... γιατί;
Μήπως σε σκέφτομαι περισσότερο από όσο θέλω να πιστεύω; Νόμιζα πως το έχω ξεπεράσει το "θεματάκι" σου!
Τι όνειρο όμως κι αυτό; Ίσως από τα ωραιότερα που έχω δει ποτέ... (πολλά όνειρα βλέπω τελευταία... πρέπει να το κοιτάξω αυτό).
Και το παράδοξο ήταν πως ήταν φυσιολογικό, εννοώντας πως δεν είχε τίποτα το εξωπραγματικό (ως είθισται) ή μήπως η εικόνα των δύο μας μαζί, είναι εξωπραγματική και δεν το ξέρω...;
Είχα βγει βόλτα με φίλους... κάποια στιγμή (αυτό το σημείο δεν το πολυθυμάμαι) μάλλον μου τηλεφώνησες (1ο Σοκ) και ήρθα και σε βρήκα σε ένα εστιατόριο. Ήσουν αλήθεια τόσο χαρούμενος (όσο δεν σε έχω ξαναδεί ποτέ) είχες παραγγείλει δείπνο για τους δυο μας... (2ο Σοκ) μου είχες πάρει μάλιστα και ένα δώρο έκπληξη (3ο Σοκ) το οποίο ούτε που θυμάμαι τι ήταν... Το όλο σκηνικό ήταν κάτι τόσο αναπάντεχο και σουρεαλιστικό που συνέχεια έλεγα μέσα μου... "δεν μπορεί να συμβαίνει... ονειρεύομαι" (και όντως ονειρευόμουν :-( ).
Μου χαμογελούσες συνέχεια (ένα χαμόγελο που υποσχόταν πολλά...). Εγώ πάλι χαιρόμουν απ' τη μία, αλλά απ' την άλλη έκανα σκέψεις του τύπου "τι μύγα μπορεί να σε τσίμπησε ξαφνικά...;" (όχι δεν είσαι έτσι εσύ...).
Τελικά βρεθήκαμε μόνοι (το πως δεν το θυμάμαι... μόνο τα highlights θυμάμαι τελικά!!!) ξενοδοχείο πρέπει να ήταν... με φίλησες... κ έτσι με αυτή την τόσο γλυκιά τελευταία εικόνα η αυλαία έπεσε... το όνειρο τελείωσε... (ήταν ανάγκη...; θα πω...)