Tamara de Lempicka

Γεννήθηκε στην Πολωνία (1898 - 1980) με το όνομα Maria Gorska, αλλά όταν το 1917 διέφυγε οικογενειακώς για το Παρίσι, το άλλαξε σε Tamara de Lempicka. Το 1923 άρχισε να εκθέτει σε μεγάλες αίθουσες, ενώ παράλληλα διαμόρφωνε ένα προσωπικό της ύφος, που συχνά οριζόταν ως "ελαφρός κυβισμός", το οποίο θα ανοίξει τον ορίζοντα του art deco. Για την πρώτη της μεγάλη έκθεση ζωγράφισε 28 πίνακες μέσα σε 6 μήνες, πράγμα που την καθιέρωσε ως την πιο δημοφιλή ζωγράφο της γενιάς της. Κατά τη δεκαετία του 20', ήταν πασίγνωστο πρόσωπο της παρισινής μποέμ ζωής, με φίλους σαν τον Πικάσο και τον Κοκτό, κυρίως επειδή η ομορφιά της διέδιδε παντού την ανήσυχη σεξουαλικότητα της.
Η de Lempicka συνέχισε την ξέφρενη ζωή και τη δεκαετία του 30'. Παραμέλησε το σύζυγο και την κόρη της και αφοσιώθηκε στον προστάτη βαρόνο της, Raoul Kuffner, μένοντας ανεπηρέαστη από την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Σύχναζε σε παλάτια, ζωγράφιζε βασιλιάδες, ενώ η θέση της στην ελίτ κατοχυρώθηκε το 1933, όταν παντρεύτηκε το βαρόνο της μετά το θάνατο του άντρα της. Εκείνος την πήγε στην Ελβετία, όπου ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν την άγγιξε, παρά μόνο το γεγονός ότι λιγόστεψαν οι πλούσιοι στον περίγυρο της, με αποτέλεσμα να απαθανατίσει και πρόσφυγες, κοινούς θνητούς και ένα χριστιανό άγιο, μαζί με τα ψυχρά γυμνά της. Το 1962, μετά το θάνατο του βαρόνου, μετακόμισε στο Χιούστον. Έζησε αρκετά ώστε να δει μια νέα γενιά να αποθεώνει την τέχνη της (ο Τζακ Νίκολσον είναι φανατικός συλλέκτης έργων της).

Περισσότερα: Wikipedia, Biography, Goodart.
Πηγή: Περιοδικό Homme Νο.44.

Γόμορρα

Ένα βιβλίο που μιλά για το άλλο πρόσωπο της Ιταλίας, το σκοτεινό, το πρόσωπο της Ναπολιτάνικης Καμόρρα της μεγαλύτερης μαφιόζικης οργάνωσης στην Ιταλία... μια πληγή που ταλαιπωρεί και σκοτώνει όχι μόνο τους κατοίκους της Νάπολης και γενικά της ευρύτερης περιοχής της Καμπανίας, αλλά και το περιβάλλον.
Ένα βιβλίο που έκανε πάταγο στην Ιταλία... γιατί μιλάει τόσο απροκάλυπτα για πράγματα που πολλοί από φόβο και δειλία αρνούνταν να μιλήσουν, ένα βιβλίο που έχει μεταφερθεί και στην οθόνη και αύριο 30 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους. Προσωπικά το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, με κάποια ίσως ελάχιστα σημεία που με κούρασαν λόγω των απίστευτα πολλών λεπτομερειών.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου...
Το βιβλίο του Ρομπέρτο Σαβιάνο αποκαλύπτει πώς η για τη Μαφία αποτελεί την τοιχογραφία μιας πόλης, της Νάπολης, και μιας κατάστασης πραγμάτων όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ο "απ' έξω" και την ίδια στιγμή "από μέσα" δημοσιογράφος περιγράφει με όρους πολιτικής οικονομίας την "Καμόρρα": η αυτοκρατορία του οργανωμένου εγκλήματος, οι φατρίες, οι Νονοί δεν έχουν εδώ ίχνος από το χολιγουντιανό ρομαντισμό. Η Καμόρρα παρουσιάζεται σαν μια λερναία ύδρα που δεν περιορίζεται στις παράνομες επιχειρήσεις, αλλά διαφεντεύει τις καρδιές των ανθρώπων, μετατρέποντας τη ζωή τους σε κόλαση: η Μαφία επηρεάζει όλες τις συλλογικές και ατομικές εκδηλώσεις, ροκανίζοντας την ήδη διάτρητη δημοκρατία. Ο Σαβιάνο αποκαλύπτει πως η Καμόρρα στρατολογεί τα μέλη της, πώς διενεργεί τις επιχειρήσεις της και πως χρησιμοποιεί τις γυναίκες και την οικογένεια ως προέκταση των δραστηριοτήτων της. Στο τέλος, κανείς δεν παραμένει αθώος.
Σ' αυτό το συναρπαστικό και σχολαστικά τεκμηριωμένο βιβλίο, ο Ρομπέρτο Σαβιάνο μας μεταφέρει τόσο την παράτολμη και επεκτατική χρηματοοικονομική λογική των φατριών της Νάπολης και της Καζέρτα, από το Σεκοντιλίανο ως το Καζάλ ντε Πρίντσιπε, όσο και την εξημμένη φαντασία που παντρεύει την επιχειρηματική νοοτροπία με τη θανάσιμη μοιρολατρία των σαμουράι του ιαπωνικού μεσαίωνα.
Προκύπτει λοιπόν ένα βιβλίο παθιασμένο και σκληρό, αντικειμενικό και συγχρόνως οραματικό, μεστό φρίκης αλλά και ανησυχητικής γοητείας, ένα βιβλίο στο οποίο ο νεότατος συγγραφέας, γεννημένος και μεγαλωμένος στην πιο απάνθρωπης έκφρασης της Καμόρρα, εμπλέκεται πάντοτε προσωπικά.

Περισσότερες λεπτομέρειες: Roberto Saviano Official Site, Gomorra Imdb, MyFilm.gr, Wikipedia (Film), Cine.gr, Bestsellers.gr.

Biagio Antonacci - Pazzo Di Lei

Λίστα Βιβλίων #4

7. Ευάγγελος Παπαθανασόπουλος - Εκδόσεις Κέδρος

• Η μοναξιά δεν μου ταιριάζει, Άρης Σφακιανάκης, Κέδρος
• American Vertigo, Bernard-Henri Livy, Κέδρος
• Μέγαρο Γιακουμπιάν, Αλάα Αλ-Ασουάνι, Πόλις
• Γκάτερ, Ντορίνα Παπαλιού, Κέδρος
• Ουαλικό λεξικό του Σεξ, Νίκος Πλατής, Κέδρος

8. Άρης Λασκαράτος - Εκδόσεις Αιώρα

• Η ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, Howard Zinn, Αιώρα
• Worldchanging: A user's guide for the 21st Century, Harry N. Abrams, Inc
• 25 Μονόλογοι για μια γυναίκα, Dario Fo, Franka Rame, Δωδώνη
  

Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Τι προτείνουν οι εκδότες... τι και πως ΕΔΩ

Capturing The Nanosecond...

These photos explain what a nanosecond really is.






From E-mail.

Όπως ανοίγει ο ουρανός μπροστά σου
και πλημμυρίζει με φως τα όνειρα σου
μια ανεξήγητη κραυγή κι ένα σου δάκρυ
λύσε κι εσύ το γρίφο της αγάπης.

Με στελνεις, με στέλνεις... με παρασέρνεις
Με στελνεις, με στέλνεις... στο πουθενά.

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας

Βιβλία του Καλοκαιριού

Ναι...!!! Επιτέλους, με αυτή μου την ανάρτηση συμπληρώνω αισίως τις 100 αναρτήσεις... και για να το γιορτάσω, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας έστω και περιληπτικά τις καλοκαιρινές μου αναγνώσεις...

1. Πρώτο βιβλίο που διάβασα φέτος το καλοκαίρι ήταν το περιβόητο "Καμιά Πατρίδα για τους μελλοθάνατους" του Cormac McCarthy. Τι να πω για αυτό το βιβλίο... μάλλον ότι το περίμενα σαφώς καλύτερο αλλά ικανοποίησε ελάχιστα τις προσδοκίες μου, το ίδιο σαφώς ισχύει και για την ταινία, παρ' όλο που ξέρω πως πολλοί έχουν αντίθετη άποψη...
   
2. Ακολούθησε ένα βιβλίο που δανείστηκα από την Βιβλιοθήκη του Λιτοχώρου και που τουλάχιστον η περίληψη στο οπισθόφυλλο μου φάνηκε καλή, "O Κανόνας των Τεσσάρων" των Caldwell Ian και Thomason Dustin. Το αποτέλεσμα θα το χαρακτήριζα μάλλον μέτριο... είναι ένα βιβλίο που ακολουθεί την "πετυχημένη" συνταγή των μυθιστορημάτων των τελευταίων χρόνων, με διάφορα μυστηριώδη έγγραφα και συγγράμματα που κρύβουν δυσερμήνευτους κώδικες, στην προκειμένη περίπτωση οι φοιτητική παρέα των πρωταγωνιστών προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει και να ερμηνεύσει την "Υπνερωτομαχία Πολυφίλου".
3. Πριν μερικούς μήνες είχα διαβάσει "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας" και μου άρεσε... όχι τόσο η ιστορία όσο η αφηγηματική δεινότητα του Marquez, έτσι αποφάσισα να διαβάσω το επίσης γνωστό και για πολλούς ωραιότερο έργο του Marquez δηλαδή το "100 Χρόνια Μοναξιά". Η άποψη μου είναι πως ίσως να έχουν δίκιο τουλάχιστον αφηγηματικά το βιβλίο είναι πολύ καλό, αλλά η ιστορία και η όλη γενικά υπόθεση νομίζω πως υστερεί σε σχέση με το "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας". Η ιστορία με δυο λόγια περιγράφει την εκατονταετή πορεία της οικογένειας "Μπουένδια", τις περιπέτειες, τις δυσκολίες και τα συναισθήματα. Αν έπρεπε να σας προτείνω ένα από τα δύο βιβλία του Marquez νομίζω πως τελικά θα ήταν "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας".
4. Ένα ακόμα βιβλίο που διάβασα και για να πω την αλήθεια δεν μου άρεσε είναι "Το Ταχυδρομείο" του Charles Bukowski. Το βιβλίο αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο του, και διηγείται περιστατικά κ ιστορίες που έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας εν όσο ήταν ακόμα νεαρός και υπάλληλος του Ταχυδρομείου του Λος Άντζελες.
5. Το επόμενο βιβλίο ήταν "Η Βίλα της Παρασκευής" του Αλμπέρτο Μοράβια. Το βιβλίο δεν είναι μια ενιαία ιστορία όπως πίστευα αρχικά, αλλά πολλά μικρά διηγηματάκια που παρά τις όποιες διαφορές στην υπόθεση κοινό τους στοιχείο είχαν το θέμα της μοιχείας.
6. "Η Χαμένη Κιβωτός της Διαθήκης" ήταν το βιβλίο που ακολούθησε. Ένα βιβλίο που το αγόρασα για μυθιστόρημα και τελικά ήταν ιστορία, ιστορία της μελέτης και εκτεταμένης έρευνας του Βρετανού καθηγητή - ερευνητή Tudor Parfitt. Το βιβλίο κατάφερε να μου δώσει μια πιο λεπτομερή εικόνα γύρω από το μυθικό αυτό ιερό αντικείμενο, πόσες πιθανότητες και ενδείξεις υπάρχουν που να μας δείχνουν ότι υπήρξε στα αλήθεια και πόσες ακόμα ώστε να εξακολουθεί να υπάρχει και που. Από το όλο βιβλίο κατάλαβα πως μάλλον υπήρξε στα αλήθεια, αλλά οι πιθανότητες να έχει διατηρηθεί και να υπάρχει ακόμα και σήμερα είναι απειροελάχιστες... ας παρηγορηθούμε λοιπόν μόνο με την ταινία "Indiana Jones and The Raiders of the Lost Ark"
7. Έβδομο βιβλίο και ίσως και το καλύτερο ήταν η "Εξιλέωση" του Ian McEwan που γι' αυτήν έχω μιλήσει σε προηγούμενο ποστάκι (οπότε όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει), το μόνο θα έλεγα "αρνητικό" στο βιβλίο είναι μια μικρή "κοιλία" που κάνει περί τα μέσα του βιβλίου εκεί που αρχίζει να διηγείται τα περιστατικά του πολέμου.
8. "Ο Σολίστας" του Jack Higgins ήταν ένα αρκετά καλό βιβλίο. Μιλάει για την ιστορία ενός επαγγελματία δολοφόνου που ταυτόχρονα είναι και κορυφαίος και καταξιωμένος πιανίστας και δη Έλληνας. Λόγω της φήμης του και του κύρους του καταφέρνει να πραγματοποιεί φόνους σε διάφορα σημεία της Γης και να είναι υπεράνω κάθε υποψίας, μέχρι την στιγμή που σκοτώνει από λάθος την κόρη ενός σκληροτράχηλου στρατιωτικού που φτάνει στα άκρα μέχρι να βρει και να εκδικηθεί τον υπεύθυνο για το θάνατο της κόρης του.
9. Ένα βιβλίο που μιλάει κατά κύριο λόγο για τα γηρατειά και τις δυσκολίες που τα ακολουθούν είναι ο "Καθένας" του Philip Roth. Το βιβλίο κατάφερε να μου μεταδώσει αν και νεαρή στην ηλικία, τα αισθήματα και τους προβληματισμούς που έχουν και βιώνουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Μια χαρακτηριστική φράση που μου έμεινε από το βιβλίο είναι "Τα γηρατειά δεν είναι μάχη, τα γηρατειά είναι σφαγή".
10. Τέλος διάβασα το βιβλίο "Κλεοπάτρα" της Karen Essex, το οποίο διηγείται την ιστορία της γνωστής σε όλους μας Κλεοπάτρας της τελευταίας βασίλισσας της Αιγύπτου. Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου είναι πως μιλάει κυρίως για τα γεγονότα της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας. Τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της, το δέσιμο με τον πατέρα της, την δολοπλοκία των αδελφών της και την εξορία της. Το βιβλίο τελειώνει λίγο πριν την μυθική πρώτη εμφάνιση της μπροστά στον Ιούλιο Καίσαρα, με άλλα λόγια το βιβλίο έχει όλη την προηγούμενη και πρώιμη ιστορία της Κλεοπάτρας, αυτής που δεν μας είναι γνωστή απ' τις ανάλογες ταινίες...