There is a "lie" in believe, 
"over" in lover, 
"end" in friend, 
"us" in trust, 
and "if" in life...

Αποφθέγματα #28

• Όποιος κατάφερε το καλύτερο στην εποχή του, είναι σαν να έζησε σε όλες τις εποχές. -Schiller-
• Από τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση. -V.Hugo-
• Οι άνθρωποι προσπαθώντας να αποφύγουν τον θάνατο, τον κυνηγούν. -Δημόκριτος-
• Να μην επιδιώκεις να φαίνεσαι ανώτερος από τους κακούς, αλλά μάλλον να λυπάσαι, όταν είσαι κατώτερος από τους καλούς. -Γρηγόριος Θεολόγος-
• Σε ένα πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι πάντα η αλήθεια. -Hiram Johnson-

Κεφαλονιά {Phototour Part 3}

Συνεχίζουμε ακάθεκτοι, καλή η Σάμη και το Αργοστόλι αλλά να δούμε και καμιά παραλία... πάμε λοιπόν στην πιο διάσημη και μαγευτική παραλία του νησιού τον Μύρτο!

Καλά λένε μερικοί ναυτικοί που έχουν γυρίσει και ξέρουν "ποια Καραϊβική και ποια Hawaii, σαν τα Ελληνικά νησιά δεν έχει..."

Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες απ' το καλοκαίρι μου στην Κεφαλονιά...

Συνεχίζεται...

Gli amici veri si vedono nelle difficoltà

"Οι αληθινοί φίλοι στις δυσκολίες φαίνονται"

Πόσο αλήθεια είναι αυτό... και ας λέει ο Eco ότι είναι πιο εύκολο να προσποιηθείς μια κατανόηση και παρηγοριά στη δυσκολία παρά να χαρείς με την χαρά του άλλου!

Για ακόμα μια φορά έπεσα έξω όσον αφορά μια φιλία μου...

Βλέπεις δεν αρκεί να είναι ο άλλος καλόκαρδος (βασικό κριτήριο με βάση το οποίο επιλέγω τις φιλίες μου)  αλλά να έχει και καλό χαρακτήρα... αυτά τα δύο δεν πάνε απαραιτήτως μαζί, μέχρι τώρα μάλλον σπάνιο φαινόμενο θα το έλεγα! 

Δεν μ' αρέσει να κρίνω αυστηρά τους ανθρώπους, γιατί ως γνωστόν ουδείς τέλειος... αλλά πιστεύω πως έχω το δικαίωμα να θυμώνω και να απογοητεύομαι απ' τη στιγμή που πρώτα απ' όλα είμαι πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού μου... 

Προσπαθώ να είμαι πραγματικά αντικειμενική κατά το δυνατό πάντα, να μπαίνω στη θέση του άλλου και να κοιτάω τα πράγματα και απ' την δική του οπτική γωνία! Αυτό το τελευταίο πολλές φορές με φθείρει γιατί τελικά δικαιολογώ και συγχωρώ περισσότερα στους άλλους παρά στον εαυτό μου.

Μα κουράστηκα πια...! Κουράστηκα να μπαίνω μονίμως εγώ στη θέση των άλλων, ας μπει επιτέλους και κάποιος στη θέση τη δική μου... ή έστω ας γίνει λίγο παραπάνω υπομονετικός-συγχωρητικός στις παραξενιές μου και στα λάθη μου...

Τι σόι φιλία είναι αυτή που στη πρώτη δυσκολία, στο πρώτο μου λάθος (το παραδέχομαι), λακίζεις, με αγνοείς επιδεικτικά και μιλάς άσχημα πίσω από την πλάτη μου...;

Το έχω δει πολλές φορές το έργο και το βαρέθηκα, μου θυμίζει κυκλοθυμικές φιλίες απ' τα χρόνια της εφηβείας, τότε έδινα ευκαιρίες και προσπαθούσα να διορθώσω τα πράγματα... 

Τώρα εδώ που έχω φτάσει ξέρω να κρίνω αν αξίζει το κόπο να δώσω ευκαιρίες και να προσπαθήσω, και πίστεψε με χωρίς να θέλω να φανώ σκληρή, πιστεύω πως δεν αξίζει...

Γι' αυτό τα αφήνω όλα πίσω μου και προχωράω με το βλέμμα μπροστά στις νέες ευκαιρίες και προκλήσεις που σιγά-σιγά εμφανίζονται στο δρόμο μου...

Λάθος Εποχή

Λάθος εποχή ήταν να βρεθούμε
Λάθος εποχή είναι αυτή που ζούμε
Τι να πω εγώ, τι να πεις κι εσύ

Λάθος εποχή τ' όνειρο τελειώνει
λάθος εποχή τι να ξημερώνει

Ποιος μπορεί να πει, ποιος μπορεί να δει;

Κι έτσι σ' αγαπώ κι έτσι σε αγγίζω
κι αν σε χάνω εδώ κάπου σε κερδίζω

Λάθος εποχή ξεκινάμε πάλι
Λάθος εποχή πάμε για μιαν άλλη
Φτάνει εγώ κι εσύ να 'μαστε μαζί

Μουσική, στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης

Φνινοπωρινές σκέψεις...

 Όμορφα αποσπάσματα άρθρων του "φθινοπωρινού τύπου".

"... Τελικά ωραία εποχή το φθινόπωρο, εποχή για νέα ξεκινήματα. Τελικά σχετικό πράγμα και οι εποχές... Είναι θέμα μεθόδου, με λίγη καλή διάθεση τις φέρνουμε στα μέτρα μας.

Οι εποχές ρυθμίζονται ανάλογα με τη διάθεση της καρδιάς μας..." 

> Κοσμάς Βίδος, ΒΗΜagazino <

"... Κανονικά οι κάμερες θα έπρεπε να είναι στο δρόμο και όχι στα στούντιο. Να παρακολουθούν πραγματικές ζωές. Την Παταγονία της ζωής μας. Από την άλλη το νέο κλισέ λέει πως η κρίση γεννά ευκαιρίες. Αν ξεπεράσει κανείς το προφανές, θα δει πως μπορεί και να είναι έτσι. Μετά το μεγάλο κοσκίνισμα πάντα στο κόσκινο μένουν ψήγματα χρυσού. Ότι αξίζει θα συνεχίσει να λάμπει, έστω και θολό. Σε κατάσταση αναμονής λοιπόν προχωράμε. Ενίοτε στα τυφλά..." 

> Γιώργος Τούλας, parallaxi <

"... Η μόνη δυνατότητα που έχεις να περπατήσεις στον κόσμο αρτιμελής, σκεφτόμουν, είναι να συγκρουστείς πρώτα μετωπικά με το λάθος. Τον λάθος άνθρωπο, τη λάθος ανάγκη... " 

> Άκης Δήμου, parallaxi <

" Οι διακοπές τελείωσαν, αλλά εμένα η διάθεση μου είναι στα ύψη. Προσπερνώ με χάρη όλα αυτά τα απίστευτα βαρετά κλισέ τύπου "κάθε κατεργάρης πάγκο του τώρα "και" από Δευτέρα δίαιτα" και σκέφτομαι πως όταν το καλοκαίρι περνάει τόσο ωραία, μόνο ευχάριστες σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς για τις μέρες που έρχονται.

Η άμμος στα νησιά της χώρας μου, είναι τόσο ψιλή που διαπερνά κάθε ανοιχτό πόρο του δέρματος σου κι έτσι καταφέρνεις να κουβαλάς το καλοκαίρι πάντα μέσα σου...

Η αγάπη για τους ανθρώπους, μοιάζει σαν το φαγητό πιστεύω. Καλύτερα να περισσεύει, παρά να λείπει... " 

> Αλεξάνδρα Μπουτοπούλου, parallaxi <

 "Όποιος εξακολουθεί να αναπολεί τις μέρες που ήταν καλοκαίρι και αν τίποτα δεν τον πείθει πως κάθε μέρα, όποια εποχή και να τρέχει, με σύννεφα ή με ήλιο, με ζόρια και με ποινές, πως αξίζει όσο τίποτε άλλο, μπορείς να το δει και από μια άλλη οπτική. Ας αναποδογυρίσει τον κόσμο να ζήσει την άλλη πλευρά του, εκεί που οι επόμενες μέρες ανήκουν σε έναν ανοιξιάτικο, Αυστραλέζικο Σεπτέμβρη, οπού μπουμπούκια, πεταλούδες, καγκουρό ανακαλύπτουν ξανά με την ίδια πρωτόγνωρη έκπληξη, τη χαρά της ζωής όπως αυτή μεταφράζεται στην Αλληγορία της Άνοιξης (La Primavera), του Μποτιτσέλι. Μια ιδέα είναι... φέρε μια γύρα την υδρόγειο και έφτασες Αυστραλία. " 

> Σπύρος Σαρανταένας, City <

 "... Μην πιστεύεις τους οδηγούς που μιλάνε για ερωτικές πόλεις, προσπέρασε τους. Δεν υπάρχουν ερωτικές πόλεις παρά μόνο άνθρωποι που ερωτεύονται σ' αυτές.

Θεσσαλονίκη... Υπάρχουν πόλεις που απαιτούν αναγνώριση, και πόλεις που αναγνωρίζουν αυτές τους ανθρώπους και τους ανοίγονται. " 

> Σπύρος Σαρανταένας, City <

Κεφαλονιά {Phototour Part 2}

Ας συνεχίσουμε την ξενάγηση με το Αργοστόλι, την πρωτεύουσα του νησιού.

Ωδείο Αργοστολίου, Οδός Ριζοσπαστών

Φάρος Αγίων Θεοδώρων

Μαρίνα Αργοστολίου

Λιθόστρωτο

 Άγιος Σπυρίδων

  

Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες απ' το καλοκαίρι μου στην Κεφαλονιά... δες και την Σάμη.

Συνεχίζεται...

Tα 10 πράγματα (Blog-o-παίχνιδο)

Καιρός για παιχνίδι! Αποδέχομαι την «ανοικτή»  πρόσκληση – πρόκληση  του αγαπητού Anima Italiana και συμμετέχω και εγώ σ' αυτό το παιχνίδι... Πέρα το ότι μ' αρέσουν, είναι και το ότι έχω πάρα πολύ καιρό να παίξω (τουλάχιστον ιστολογικά...!)

Τώρα γιατί εκτός από πρόσκληση είναι και πρόκληση μαζί; Γιατί τελικά αν το καλοσκεφτείς είναι πιο δύσκολο να βρεις ποια είναι τα 10 αγαπημένα σου αντικείμενα απ’ το να πεις για παράδειγμα ποια είναι τα 10 αγαπημένα σου τραγούδια ή οι 10 αγαπημένες σου ταινίες, τουλάχιστον όσον’ αφορά εμένα.

Αφού λοιπόν το σκέφτηκα καλά, κατέληξα στα εξής 10 αγαπημένα μου πράγματα...

 1.Η φωτογραφική μου μηχανή…όσοι  µε γνωρίζουν αρκετά καλά ξέρουν την µανία µου µε τις φωτογραφίες! Όποιος και αν είναι ο προορισμός του ταξιδιού μου (ακόμα και αν πρόκειται για 3ήμερη εκδρομή) τραβάω περί τις πεντακόσιες φωτογραφίες το Minimum! Όταν δε ο προορισμός αυτός είναι η Ιταλία ο αριθμός αυτός τριπλασιάζεται. 
2. Ένα πολύ ιδιαίτερο δαχτυλίδι που μου είχε δωρίσει η μητέρα μου πριν από 6 χρόνια! Το δαχτυλίδι αυτό απεικονίζει ένα ψαράκι στη θάλασσα και ένα πουλάκι στον ουρανό! Παρ’ όλο που δεν είμαι ιδιαίτερα του κοσμήματος… με το που το είδα τρελάθηκα, μου φάνηκε και εξακολουθεί να μου φαίνεται σαν ένα από τα ποια όμορφα κοσμήματα που έχω δει! Πέρα από αυτό όμως μου θύμισε το τραγούδι του Νταλάρα «Καράβια στη στεριά» και συγκεκριμένα το στίχο ... «Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια ποιος είδε ήλιο σαν αχινό κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια να κολυμπάνε στον ουρανό…»! Αυτό το δαχτυλίδι λοιπόν σε συνδυασμό με αυτό το τραγούδι με ωθούν να παλεύω ακόμα και για το αδύνατο (όπως είναι ο έρωτας μεταξύ ψαριών και πουλιών) να προσπαθώ να κάνω τα αδύνατα δυνατά…
3. Τα νεοαποκτηθέντα γυαλιά μου Ray-Ban! Μη με ρωτάτε γιατί, απλά τα γουστάρω πολύ...
4. Ο σκληρός μου δίσκος ή αλλιώς το «τέρας»! «Τέρας» λόγω της χωρητικότητας του 1 Terabyte.  Και τι δεν έχω εκεί μέσα... φωτογραφίες (που νομίζεται ότι τις βάζω όλες αυτές που τραβάω...;), μουσική, αρχεία, ταινίες.
5. Ο λούτρινος Nemo μου! Souvenir απ’ το ταξίδι μου στην Αυστραλία . Μια και βρέθηκα λοιπόν εκεί που είναι γεμάτο από δαύτους και αληθινούς και ψεύτικους είπα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να πάρω και 'γω το κατιτίς μου. Έτσι κατέληξα να αγοράσω το διάσημο ψάρι σε κάθε δυνατή παραλλαγή (λούτρινο, ρολόι,  μαξιλάρι, μπρελόκ, κουμπαρά, καρφίτσα, αυτοκόλλητα) αλλά απ’ όλα αυτά ένας είναι ο Top!
6. Μια και είπα μπρελόκ... Ένα από τα αγαπημένα μου αντικείμενα είναι τελικά και το μπρελόκ της Fiorentina που κοσμεί τα κλειδιά μου! Το αγόρασα πέρυσι από την Φλωρεντία απ’ το επίσημο κατάστημα της ομάδας. Μπορεί να μην είμαι και τόσο Fan του ποδοσφαίρου αλλά αυτό πραγματικά αξίζει τον κόπο! Έχει σχήμα ρόμβου και σύμβολο τον “κόκκινο κρίνο” το επίσημο με άλλα λόγια έμβλημα της πόλης της Φλωρεντίας αλλά και της ομάδας.   
7. Μια ζωγραφιά μου απ’ το γυμνάσιο! Παραγγελία βέβαια του τότε ικανότατου καθηγητή μας, έμεινα τόσο ικανοποιημένη απ’ το αποτέλεσμα που πραγματικά θεωρώ πως είναι αγαπημένη…
8.  Κάτι ακόμα αγαπημένο είναι το άρωμα μου... Ναι, ξέρω ίσως ακούγεται λίγο ανόητο μια και πρόκειται για κάτι αναλώσιμο, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται συνεχώς στο ράφι μου και χρησιμοποιώ καθημερινά. Μόλις τελειώνει αντικαθίσταται πάντα από ένα καινούριο. "Moschino L' Eau Cheap & Chic" είναι το μόνο άρωμα που δεν βαριέμαι να φοράω (κάτι που συμβαίνει συχνά σε μένα) αρά δικαιωματικά το θεωρώ αγαπημένο…

9.Τα σταράκια μου! Εδώ και πολύ καιρό επιθυμούσα να αγοράσω και εγώ ένα ζευγάρι απ’ τα συγκεκριμένα δημοφιλή παπούτσια , αλλά πάντα η απόκτηση τους αναβαλλόταν είτε από έλλειψη σχεδίων είτε νούμερων … (βλέπετε τελευταία κάνουν θραύση τα άτιμα!). Τελικά κατάφερα να τα αποκτήσω μόλις πρόσφατα, και μετά από μια τέτοια αναμονή πιστεύω πως αξίζουν να μπουν στη δεκάδα!
10. Για το τέλος άφησα κάτι  που δεν είναι πάντα το ίδιο… εννοώντας πως κατά καιρούς αλλάζει. Είναι το βιβλίο που βρίσκεται πάνω στο κομοδίνο μου! Το εκάστοτε βιβλίο, δεν έχει σημασία ποιο ακριβώς είναι… το θέμα είναι πως είναι ένα αγαπημένο αντικείμενο που μου κρατά υπέροχη συντροφιά, που με ταξιδεύει νοερά, που με βοηθά να διευρύνω το πνεύμα μου και να καλλιεργήσω τη φαντασία μου πλάθοντας μες στο μυαλό μου τα πρόσωπα και τα τοπία που μου διηγείται. Είναι αγαπημένο γιατί για κάποιο λόγο το επέλεξα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα για να το διαβάσω…

Phantom Planet - California

Just to remember...

Κεφαλονιά {Phototour Part 1}

Αν και λίγο καθυστερημένα αποφάσισα να ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες από το καλοκαίρι μου στη Κεφαλονιά. Άλλωστε το υποσχέθηκα...

Έτσι λέω να ξεκινήσω από τη Σάμη, την έδρα μου και πρώτος σταθμός των επισκεπτών μιας και πρόκειται για το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού και τον συνδετικό του κρίκο με την ηπειρωτική Ελλάδα (2 φορές την ημέρα καράβι από και προς την Πάτρα, από και προς Αστακό και τους θερινούς μήνες κάθε μέρα πλοίο από και προς το Brindisi της Ιταλίας).

Πρώτες 4 φωτογραφίες: διάφορες όψεις του λιμανιού... και τέλος η Σάμη από ψηλά!

Συνεχίζεται...

It's all about dreaming

Το όνειρο, του ονείρου, ω όνειρο και ονειροφαντασία...

Ναι, ένας τέτοιος μικρός χαμός έγινε χθες. 

Ευτυχώς όχι στα δικά μου όνειρα αλλά στην νέα ταινία "Inception" του Christopher Nolan με βασικό πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio! 

Άκουσα και διάβασα τόσα σχόλια που αποφάσισα να την δω... Δεν το μετάνιωσα, έχει ενδιαφέρον!

Απλά συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό το ζήτημα των ονείρων δε με πολύ "τραβά"...

Προτιμώ να αναλύω και να "ψαχουλεύω" τα γεγονότα της πραγματικότητας, τουλάχιστον απ' αυτά μπορείς να βγάλεις μια ελάχιστη λογική εξήγηση! 

Τα όνειρα κυριολεκτικά είναι δημιουργήματα του υποσυνειδήτου μας, το τελευταίο δεν μπορούμε να το ελέγξουμε ούτε να το κατευθύνουμε... άρα ποιος ο λόγος να το "σκαλίζουμε" και να προσπαθούμε να το ερμηνεύσουμε;

Άρα αφήνω την ερμηνεία και το "ψαχούλεμα" των ονείρων και του υποσυνειδήτου σ' αυτούς που ξέρουν και μπορούν (βλέπε Freud)! 

Εγώ πάλι επειδή ποτέ δεν κατάφερα να βγάλω νόημα από τις "ονειροκαταστάσεις" προτιμώ τα όνειρα με την μεταφορική έννοια του όρου, τα όνειρα που κάνω όσο είμαι ξύπνια...

Summer moved on...

Η θερμοκρασία έπεσε αισθητά, τα παράθυρα των σπιτιών έπαψαν να χάσκουν ορθάνοιχτα και έχουν γίνει απλά σχισμές...

Πάει η ζέστη, έφυγε... και μαζί της έφυγε και η θέρμη ενός "γεμάτου" καλοκαιριού!

Οι αναμνήσεις πάντως δεν πρόκειται να φύγουν θα μείνουν για πάντα εδώ, χαραγμένες...

Μπήκε λοιπόν ο Σεπτέμβρης, μπήκε με άγριες διαθέσεις, έτοιμος να μας δείξει το φθινοπωρινό του πρόσωπο.

Δεν έχω παράπονο!

Καλά μπήκε ο μήνας... με νέα διάθεση, καινούρια ενδιαφέροντα!

Αναμείνατε λεπτομέρειες προσεχώς...