Η συνέχεια... από τον Eco!

"Σε μια περίεργη περίοδο της ζωής μου, σκέφθηκα να κάνω ένα περίεργο πείραμα: έστειλα μήνυμα σε όλους τους φίλους με τους οποίους είχα μαλώσει άσχημα ότι είχα κερδίσει ένα υπέρογκο ποσό στο Λόττο και ήθελα να το γιορτάσω μαζί τους. Δεν μου απάντησε κανείς. Τρεις μήνες αργότερα, έστειλα νέο μήνυμα, λέγοντας τους αυτή τη φορά ότι πάσχω από καρκίνο. Η αντίδραση ήταν ακαριαία. Συμπέρασμα: είναι πιο εύκολο να σε συμπονέσει εικονικά κάποιος, παρά να χαρεί με τη χαρά σου."

*την εξομολόγηση αυτή είχε κάνει πριν από αρκετά χρόνια ο μετρ της σημειολογίας Umberto Eco.

Ανταπόδοση

Τελικά έχει νόημα να μπαίνει κανείς σε αυτό το "τρυπάκι";
Εγώ το ομολογώ μπαίνω συχνά... Δεν κάνω καλά, το ξέρω!
Μ' αρέσει να "δίνω"... το κάνω με ευχαρίστηση, χαίρομαι να προσφέρω χαρά στους άλλους!
Αλλά δυστυχώς έρχονται και στιγμές που λες... "για ένα λεπτό!", "μήπως κάνω πολλά γι' αυτόν τον άνθρωπο;", "μήπως δεν το αξίζει;".
Δε μ' αρέσει να τα σκέφτομαι αυτά... προτιμώ να λέω "κάνε το καλό και ριξ' το στο γιαλό", μπορεί όχι άμεσα, αλλά κάποια στιγμή ότι καλό κάνεις θα σου επιστραφεί!
Στο κάτω κάτω και αν δεν σου επιστραφεί... τι έγινε; Αν νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου, και αισθάνεσαι ικανοποίηση με αυτό που κάνεις, τότε προφανώς δεν υπάρχει καλύτερη ανταπόδοση!
Αλλά, έλα όμως που άνθρωποι είμαστε, και πολλές φορές δεν αρκούμαστε μόνο σ' αυτό! Θέλεις κάτι ανάλογο απ' τον απέναντι, κάτι που να σου δείξει πως ότι κάνεις δεν πάει στράφι, πως κάποιος το καταλαβαίνει και το εκτιμά!
Τελικά, όλες αυτές οι σκέψεις κατά βάθος πηγάζουν απ' την ανάγκη μου να "σημαίνω" κάτι για τους άλλους... να είμαι σημαντική γι' αυτούς!
Μπορεί να είναι εγωιστικό, αλλά ταυτόχρονα πιστεύω πως είναι και άκρως ανθρώπινο!

Caffè all' italiana!

ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΡΩΜΗ - ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΦΕ

* Espresso: δυνατός καφές που σερβίρεται σε μικρό φλιτζάνι, κατά προτίμηση λευκό πορσελάνινο, χωρίς εσωτερική διακόσμηση και χωρητικότητα 50-60 ml (doppio λέγεται ο διπλός, stretto ο πολύ δυνατός που έχει κανονική δόση αλλά λιγότερο νερό, lungo o ελαφρύς που έχει κανονική δόση αλλά περισσότερο νερό, freddo ο παγωμένος).
* Americanο: καφές αμερικανικού τύπου, αλλά πιο δυνατός. Πιο ελαφρύς από τον espresso, σερβίρεται σε μεγάλο φλιτζάνι.
* Correttο: καφές που έχει «διορθωθεί» με μικρή δόση από γκράπα, κονιάκ ή κάποιο άλλο αλκοολούχο ποτό.
* Macchiato: κανονικό espresso σε μικρό φλιτζάνι που έχει «λερωθεί» με ελάχιστη κρέμα γάλακτος. Ο καπουτσίνο σε μικρή έκδοση.
* Marocchino: κανονικό espresso με μικρή δόση ζεστού γάλακτος και σκόνης κακάο.
* Espresso con panna: μία δόση καφέ espresso και μια ροζέτα σαντιγί.
* Shakerato: espresso με παγάκια και χτύπημα σε σέικερ. Σερβίρεται σε ποτήρι για μαρτίνι ή σαμπάνια.
* Cappuccino: μία δόση espresso με 1/3 ζεστό γάλα και 1/3 αφρόγαλα. Ιδανικός για το πρωί αλλά ποτέ μετά το μεσημεριανό και το βραδινό.
* Cappuccino scuro: με λιγότερο γάλα και πιο σκούρος.
* Cappuccino chiaro: με περισσότερο γάλα, πιο ελαφρύς.

Πηγή: "Athens Voice" #293 (11/03/2010), Italia ad Atene, (Δήμητρα Τριανταφύλλου, Λένα Χουρμουζη, Παναγιώτης Μένεγος)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Οι νικητές των Oscar

Οι νικητές των βραβείων Όσκαρ όπως ανακοινώθηκαν κατά την 82η τελετή απονομής.

• Best Picture: The Hurt Locker
• Best Director: Kathryn Bigelow (The Hurt Locker)
• Best Actor: Jeff Bridges (Crazy Heart)
• Best Actress: Sandra Bullock (The Blind Side)
• Best Supporting Actor: Christoph Waltz (Inglourious Basterds)
• Best Supporting Actress: Mo’Nique (Precious: Based on the Novel Push by Sapphire)
• Best Animated Feature Film: Up
• Best Original Song: The Weary Kind by Ryan Bingham & T-Bone Burnett (Crazy Heart)
• Best Original Screenplay: Mark Boal (The Hurt Locker)
• Best Adapted Screenplay: Geoffrey Fletcher (Precious: Based on the Novel Push by Sapphire)
• Best Cinematography: Mauro Fiore (Avatar)
• Best Original Score: Michael Giacchino (Up)
• Best Visual Effects: Andrew R. Jones, Joe Letteri, Stephen Rosenbaum & Richard Baneham (Avatar)
• Best Foreign Language Film: El secreto de sus ojos (Argentina)

10 σταρ χωρίς Oscar!

1. Alfred Hitchcock, 5 υποψηφιότητες: Rebecca (1940), Lifeboat (1944), Spellbound (1945), Real Window (1954), Psycho (1960) Info: Σκηνοθέτησε περισσότερες από 50 ταινίες μέσα σε 6 δεκαετίες. Θεωρείται ο ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες και ο σημαντικότερος στην κατηγορία των ψυχολογικών θρίλερ, που όμως δεν βραβεύτηκε ποτέ από την Ακαδημία των Όσκαρ.
2. Richard Burton, 7 υποψηφιότητες: My Cousin Rachel (1952), The Robe (1953), Becket (1964), The Spy who came in from the cold (1965), Who’s afraid of Virginia Wolf (1966), Anne of the Thousand Days (1969), Equus (1977) Info: Πολλοί σημειώνουν ότι οι χαμένες υποψηφιότητές του ήταν περισσότερες από τους γάμους του (5 τον αριθμό)!
3. Peter O' Toole, 8 υποψηφιότητες: Lawrence of Arabia (1962), Becket (1964), The Lion in Winter (1968), Goodbye, Mr Chips (1969), The Ruling Class (1972), The Stunt Man (1980), My favourite year (1982), Venus (2007) Info: Κρατά το ρεκόρ με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ χωρίς καμία νίκη. Το μόνο βραβείο που παρέλαβε από την Ακαδημία ήταν ένα τιμητικό Όσκαρ για τη συνολική προσφορά του το 2003.
4. Tom Cruise, 3 υποψηφιότητες: Magnolia (1999), Jerry Maguire (1996), Born on the Fourth of July (1989) Info: Η cameo εμφάνισή του στην κωμωδία «Tropic Thunder», σύμφωνα με πολλούς κριτικούς, μπορούσε να του εξασφαλίσει ακόμη μία υποψηφιότητα το 2009.
5. Leonardo Di Caprio, 3 υποψηφιότητες: What’s Eating Gilbert Grape (1993), The Aviator (2004) (στον ρόλο τού Howard Hughes, κατά τη δεύτερη συνεργασία του με τον Martin Scorsese), Blood Diamond (2006) Info: Την πρώτη φορά που προτάθηκε για Όσκαρ ήταν μόλις 19 ετών. Το 1997, παρόλο που ο «Τιτανικός» κέρδισε 11 Όσκαρ, ο Leonardo δεν ήταν υποψήφιος για την ερμηνεία του ως Jack Dawson.
6. Johnny Depp, 3 υποψηφιότητες: Pirates of the Carribean: The Curse of the Black Pearl (2003), Finding Neverland (2004), Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (2007) -του επίσης μη βραβευμένου Tim Burton Info: Ο 47χρονος ηθοποιός έχει δηλώσει: «Η υποψηφιότητα ήταν αρκετή. Ήταν τιμή μου. Για μένα δεν μετράνε τόσο τα βραβεία, αλλά η δουλειά μου. Λατρεύω να παίζω σε ταινίες».
7. Brad Pitt, 2 υποψηφιότητες: Twelve Monkeys (1995) - του Terry Gilliam, The Curious Case of Benjamin Button - του επίσης υποψήφιου αλλά όχι βραβευμένου με Όσκαρ, David Fincher (2009) Info: O Brad Pitt και ο David Fincher έχουν συνεργαστεί στις πιο σημαντικές ταινίες της καριέρας και των δύο, το «Fight Club» και το «Seven».
8. David Lynch, 3 υποψηφιότητες: The Elephant Man (1980) – υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας, Τhe Elephant Man (1980) – υποψήφιος για Όσκαρ Σεναρίου, Blue Velvet (1986), Mulholland Dr. (2001) Info: Οι θαυμαστές του, αλλά και πολλοί κριτικοί κινηματογράφου θεωρούν ότι το σινεμά θα ήταν πολύ βαρετό χωρίς την ύπαρξή του. Αυτό του είναι αρκετό, καθώς ποτέ δεν ονειρεύτηκε να κρατήσει το χρυσό αγαλματίδιο.
9. Michelle Pfeifer, 3 υποψηφιότητες: Dangerous Liaisons (1988), The Fabulous Baker Boys (1989), Love Field (1992) Info: Η ήττα της Michelle το 1989 από την Jessica Tandy -για την ερμηνεία της στην ταινία «Driving Miss Daisy»- θεωρήθηκε από πολλούς άδικη.
10. Glenn Close, 5 υποψηφιότητες: The World according to Garp (1982), The Big Chill (1983) • The Natural (1984), Fatal Attraction (1987), Dangerous Liaisons (1988) Info: «Πέρασα υπέροχη ζωή στη βιομηχανία του θεάματος. Δεν θα μπορούσα να κάνω καλύτερο επάγγελμα στη ζωή μου. Θα ήθελα πάρα πολύ να το ακολουθήσει και η κόρη μου», δήλωσε πέρυσι η ηθοποιός.

Πηγή: msn, myself.gr.

Girovago

In nessuna
parte
di terra
mi posso
accasare
A ogni
nuovo
clima
che incontro
mi trovo
languente
che una volta
già gli ero stato
assuefatto
E me ne stacco sempre
straniero
Nascendo
tornato da epoche troppo
vissute
Godere un solo
minuto di vita
iniziale
Cerco un paese
innocente

poesia di Giuseppe Ungaretti

για να θυμάμαι...