Μην φανταστείτε πως αυτά που γράφω τα σκέφτομαι τώρα (αν και συμβαίνει και αυτό ενίοτε).
Θέλω να πω, πως δεν σκέφτομαι και γράφω... Οι παρακάτω σκέψεις είναι νυχτερινές "αναλάμπες" μου! Πριν κοιμηθώ μου έρχονται διάφορα στο νου! Έτσι και χθες βράδυ, πέφτω να κοιμηθώ και θυμάμαι πως πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα στο ιστολόγιο μου!
Σκέψη Νο2: Γιατί άραγε; Θα φταίει η ζέστη που σε αποβλακώνει τελείως και δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να σκεφτείς!
Σκέψη Νο3: Τα τελευταία βράδια όλο και πλησιάζω τον ανεμιστήρα προς το κρεβάτι μου, που τελικά το επόμενο βήμα είναι να κοιμηθώ με τον ανεμιστήρα αγκαλιά!
Σκέψη Νο4: Τι θα γίνει με την παγωτομανία μου; Το μόνο που σκέφτομαι και λαχταράω να φάω όλη μέρα να είναι ένα ωραίο χορταστικό παγωτό! Αυτή την καθημερινή μου επιθυμία τις τελευταίες μέρες φροντίζω να την ικανοποιώ ανελλιπώς!
Σκέψη Νο5: Μισώ (όσο και αν ακούγεται βαρύ) το καλοκαίρι στην πόλη! Η ζέστη είναι αφόρητη και ο μόνος απολαυστικός τρόπος να την ξεδιψάσεις είναι (εκεί καταλήγω πάλι) τα παγωτά! Το μοναδικό θετικό που βρίσκω στην παραμονή μου καλοκαιριάτικα στην πόλη (έτσι για να παρηγορηθώ) είναι ότι έχω όλα τα καλά αγαπημένα παγωταζίδικα δίπλα μου!
Σκέψη - Γκρίνια Νο6: Τελικά κουτσά στραβά όλοι ξέκλεψαν λίγο χρόνο και έκαναν τις διακοπούλες και τα μπανάκια τους... Μόνο εγώ περιμένω πως και πως τον Αύγουστο!
Σκέψη Νο7: Πως γίναμε έτσι ρε αγόρι; Πως αποξενωθήκαμε; Πως καταλήξαμε να βρισκόμαστε 2 φορές το χρόνο για 2 ωρίτσες και να νιώθουμε ακόμα φίλοι; Το θέμα είναι το νιώθουμε όντως; Προσωπικά, σήμερα πρώτη φορά διερωτήθηκα αν όλα είναι όπως πριν. Και τελικά κατέληξα πως σχεδόν τίποτα δεν είναι όπως πριν! Η αμοιβαία αγάπη (θέλω να πιστεύω) και εκτίμηση ακόμα υπάρχουν, αλλά νομίζω πως χάσαμε την οικειότητα! Είναι φορές που δεν έχουμε τι να κουβεντιάσουμε, κάτι που δεν συνέβαινε ποτέ στο παρελθόν... Εύχομαι να το διορθώσουμε.
Σκέψη Νο8: Γιατί ώρες ώρες γίνομαι τόσο ψυχαναγκαστική; Δεν λέω κάποιες από τις ιδέες που έχω είναι πραγματικά καλές, και μακάρι να τις πραγματοποιήσω, αλλά αν δεν το κάνω τι; Θα πρέπει οπωσδήποτε να σημαίνει κάτι; Τι προσπαθώ να αποδείξω υποβάλλοντας τον εαυτό μου σε συνεχείς δοκιμασίες...;
