Fall

Κάθομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, και ξαφνικά νιώθω την ακόρεστη επιθυμία να γράψω κάτι εδώ. Δεν μπορώ να αφήσω την ευκαιρία να χαθεί...
Έχω ξαφνικά και το χρόνο και την όρεξη να μοιραστώ αυτά που σκέφτομαι.
Φθινοπώριασε, μέσα σε λίγες μέρες, λίγες ώρες καλύτερα, η θερμοκρασία έπεσε κατακόρυφα, το τελευταίο μπάνιο του Σαββατοκύριακου φαντάζει μακρινό όνειρο...
Και θαρρείς πως όλα συνδέονται με ένα αόρατο νήμα, και μαζί με την ουσιαστική έλευση του φθινοπώρου ήρθαν και πολλά άλλα μαζί.
Εγώ πάνω που ξεκίνησα να δουλεύω, κατέληξα να με δουλεύουν. Και μαζί με αυτή την ταραχή προέκυψαν και άλλα προβλήματα που δεν έχω κουράγιο να εξηγώ.
Μα πως γίνεται όλα να έρχονται μαζί;  Ευτυχώς που τουλάχιστον κάποια πράγματα μένουν αναλλοίωτα γιατί διαφορετικά θα μάζευα πάλι τα κομμάτια μου.
Πάλι παράξενα τα γράφω, αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να τα πω...
Το Καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν για μένα μια ονειρική περίοδος, γεμάτη χαρά και ξεγνοιασιά. Η αντίθεση του Φθινοπώρου μου φαντάζει τραγική ειρωνεία, δεν μπορεί μέσα σε τόσες λίγες ώρες να προσγειώνεσαι σε ανώμαλο έδαφος εντελώς απροετοίμαστος.

It's true that all good things must come to an end, and August is no exception. They don't call it fall for nothing...

Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο...

Τι κακό και αυτό, τι προβληματισμός κάθε φορά με το πως θα ξεκινήσω μια καινούρια ανάρτηση! Γιατί ως γνωστόν "η αρχή είναι το ήμισυ του παντός".

Τέλος πάντων, νιώθω πάλι την ανάγκη να γράψω κάτι, για κάποιον που μπήκε στη ζωή μου τόσο αναπάντεχα, αλλά που την έχει σημαδέψει ανεξίτηλα (σε ελεύθερη μετάφραση την έχει κάνει μαντάρα).

Για σένα λοιπόν, που σε ξέρω τόσο λίγο... Για σένα που έχω αρχίσει να αγαπώ τόσο πολύ!

Για σένα που είσαι ο μοναδικός που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις αυτό το παλιό "καταφύγιο" μου... Που νιώθω ότι θες να με γνωρίσεις από άκρη σε άκρη και να φωτίσεις την κάθε σκοτεινή γωνία του μυαλού και της καρδιάς μου.

Για σένα λοιπόν δεν θα μπορούσα να σιγήσω και να μη γράψω κάτι στα απομνημονεύματα μου. Άλλωστε είσαι αξιομνημόνευτος από πολλές απόψεις! 

Πάνω που είχα απελπιστεί, πάνω που το είχα πάρει απόφαση ότι το θέμα "σχέση" δεν είναι για μένα, πάνω που έκανα σχέδια για το μέλλον με μοναδικό παράγοντα τον εαυτό μου... Κάπου εκεί λοιπόν, να σου και εμφανίστηκες!

Και δεν έχω λόγια να εκφράσω το πόσο χαρούμενη με κάνεις, το πόσο όμορφα και ξένοιαστα περνάω την κάθε στιγμή μαζί σου...

Εύχομαι αυτό το συναίσθημα, αυτή η χαρά να κρατήσει για πάντα. Είναι ότι πιο ωραίο έχω νιώσει ποτέ!

Τα καλύτερα του 2016

Εντάξει οφείλω να ομολογήσω πως το '16 δεν ήταν από τις καλύτερες χρονιές μου, τουναντίον μάλλον από τις χειρότερες θα έλεγα. Αλλά, δεν παύει να είχα και μερικές καλές στιγμές και μικρο- πράγματα που την ομόρφυναν. Γι' αυτό το λόγο με μια ξαφνική παρόρμηση, αποφάσισα να γράψω αυτά τα λίγα εδώ. Σίγουρα αν αποφάσιζα να γράψω τα χειρότερα θα έγγραφα μια πιο "αξιοπρεπή" σε μέγεθος ανάρτηση, αλλά είπαμε, όλο τα άσχημα τα αφήνουμε πίσω μας και γυρνάμε σελίδα...

Λοιπόν, ας ξεκινήσω από το σπορ που εξάσκησα περισσότερο αυτή την χρονιά και ήταν το διάβασμα! Είναι κάτι όμως που το απήλαυσα ιδιαίτερα φέτος και είχα την τύχη να διαβάσω πολλά ενδιαφέροντα βιβλία. Ας αφήσω όμως τα πολλά πολλά, και ας περάσω στο παρασύνθημα. Αγαπημένο βιβλίο για το 2016 ανακηρύσσεται πανηγυρικά "Το νέο όνομα", το δεύτερο μέρος από την Τετραλογία της Νάπολης της Elena Ferrante. Ένα ακόμα βιβλίο που μου άρεσε ιδιαίτερα και θέλω πολύ να το αναφέρω είναι το "Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε" του Jonas Jonasson. Ο λόγος που μου άρεσαν πολύ αυτά τα δύο βιβλία είναι ότι το πρώτο έχει ένα φοβερό και αξιομνημόνευτο τρόπο γραφής που σπάνια κανείς συναντά, και το δεύτερο γιατί είναι μια σπαρταριστή ιστορία που εκτός του ότι σου μαθαίνει πολλά από παγκόσμια ιστορία σου προκαλεί και γέλιο μέσα από τις περιπέτειες του κεντρικού ήρωα.
Ταινίες... Εδώ, "χωλαίνω" λίγο καθότι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είδα και πολλές ταινίες, οπότε πρέπει να σκεφτώ λίγο καλύτερα για να πω ποια μου άρεσε... Την βρήκα! Και τι ταινία! "Quo Vado?", στα ελληνικά ήρθε με τον τίτλο "Που πάω, Θεέ μου;" Καλά, το ότι είναι Ιταλική είναι πιστέψτε με, εντελώς συμπτωματικό (όχι δεν φταίει η "μούρλα" που έχω με την Ιταλία σε αυτό). Μια από τις πιο απίθανες κωμωδίες που έχω ποτέ δει που αυτό που καυτηριάζει θυμίζει και κάτι από Ελλάδα!
Σειρά έχουν οι σειρές. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο ξεκάθαρα και μπορώ να πω πως είδα λίγες μεν αλλά για τα δικά μου δεδομένα αξιόλογες σειρές. Αυτή όμως που διαλέγω είναι "El tiempo entre costuras" γνωστή ως "Η μοδίστρα". Σειρά ισπανικής παραγωγής 17 επεισοδίων που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της María Dueñas.
Αγαπημένος προορισμός για το 2016 ήταν το Πήλιο. Ήταν η πρώτη φορά που το επισκέφθηκα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τις ομορφιές του.
Αγαπημένη γεύση, οι τυρόπιτες που έτρωγα τις 3 - 4 φορές που επισκέφθηκα φέτος (ή μάλλον πέρσι) την πόλη Gotse Delchev της γειτονικής Βουλγαρίας.
Αγαπημένη δραστηριότητα "Η Φωτογραφία" γιατί καλά να τραβάμε φωτογραφίες στο Manual στα ταξίδια, αλλά είναι καιρός να μάθουμε και 5 πράγματα επιπλέον.
Και τέλος αγαπημένο τραγούδι, θα γράψω το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό και είναι:



Hasta la vista...