Κωνσταντινούπολη

Αχ, αυτή η Πόλη! Πόσες φορές ήταν να πάω και τελικά δεν πήγα...  Να, όμως που τελικά μου δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία και την επισκέφθηκα την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Οι εντυπώσεις μου; Οι καλύτερες, κατ' αρχήν γιατί περίμενα μια Πόλη λιγότερο σύγχρονη με κατοίκους αδαείς και κουτοπόνηρους. Αλλά βρήκα μια Πόλη σύγχρονη, πολύ πιο μπροστά από μας σε πολλούς τομείς αλλά ιδιαίτερα στο θέμα  τ ο υ ρ ι σ μ ό ς! Οι Τούρκοι όλοι ευγενικότατοι και πολύ εξυπηρετικοί. Τα μνημεία, ας μη μιλήσω καλύτερα... Και τα φαγητά... τι μπορώ να πω για τα φαγητά και τα γλυκά τους; Μια βόλτα στην οδό İstiklâl θα σας πείσει πως πρόκειται για γαστριμαργικό παράδεισο!
Ακολουθεί ως είθισται, φωτογραφικό αφιέρωμα.

Road next to Chora Church

Mosaic in Church of the Holy Saviour in Chora

Sultanahmet Camii (Blue Mosque)

Αγία Σοφία (Ayasofya) interior

Clownfish in Turkuazoo Aquarium

Saray Muhallebicisi, İstiklâl Caddesi

Grand Bazaar (Kapalıçarşı) interior

Grand Bazaar (Kapalıçarşı) interior 2

Dolmabahçe Palace (Dolmabahçe Sarayı)

Bosphorus Bridge (Boğaziçi Köprüsü)

Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως 
(Fener Rum Ortodoks Patrikhanesi)

Panoramic view of the city from Pierre Loti Hill

Τα σταράκια που μισούσες...

Ε και...; Εσύ μπορεί να τα μισούσες εγώ όμως τα αγαπώ! Είναι από τα πιο πολυφορεμένα μου παπούτσια, δυσκολεύτηκα να τα βρω στο χρώμα και στο νούμερο μου! Περιμένω πως και πως να φτιάξει λίγο ο καιρός για να μπορώ να τα φορέσω πιο άνετα.
Και όχι, δεν τα φοράνε μόνο έφηβοι, αλλά και όλοι οι έφηβοι στην ψυχή και στο πνεύμα! Θέλω να πιστεύω πως είμαι, και θα είμαι πάντα μια τέτοια έφηβη!
Τα σταράκια που μισούσες είναι κάτι σαν φιλοσοφία, που αν δεν είσαι μυημένος δεν μπορείς να καταλάβεις...

Και για του λόγου το αληθές...

Οίνο-πνεύματα...

Όχι δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο, έχω τα πάντα! Έχω ανθρώπους που με αγαπούν και με εκτιμούν, με θέλουν για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που μπορώ να γίνω... Γιατί είμαι μια χαρά έτσι όπως είμαι και δεν χρειάζεται να αλλάξω τίποτα! Γιατί έχω προσωπικότητα και χαρακτήρα, και ναι μπορεί να μιλάει το κρασί που ήπια σε ένα μπαράκι στην Π.Π. Γερμανού, αλλά όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια και όχι θολωμένες σκέψεις ενός ανυπότακτου μυαλού... "Ανυπότακτο μυαλό"! Μα πως το σκέφτηκα; Μ' αρέσει όταν έχω τέτοιες ποιητικές εμπνεύσεις! Ελπίζω βέβαια, να έχω το θάρρος το επόμενο πρωί να τις δημοσιεύσω και να μη μείνουν αποθηκευμένες στα πρόχειρα μηνύματα του κινητού μου. Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί, αλλά έτσι κάνω εγώ, ότι βλέπω, ακούω, αισθάνομαι, σπεύδω να το αποθηκεύσω στο κινητό μου... είναι πιο εύκολο έτσι, άλλωστε δεν έχω πάντα πρόχειρο χαρτί και μολύβι.
Σ' αφήνω, νύσταξα λιγάκι...

Knowing Life

Πηγή: Lifo.gr