Ονειρεύτηκα την Αφρική

Χθες το βράδυ είδα ένα όνειρο... Ένα όνειρο παράξενο, αλλά και ωραίο συνάμα! Είχα πάει ταξίδι σε ένα μακρινό προορισμό κάπου στην Αφρική... Όχι με την συνηθισμένη αφρικανική εικόνα με τη ζούγκλα, τις σαβάνες και τα άγρια θηρία, αλλά σε μια μεγάλη παραλιακή πόλη. Έμενα σε ένα ψηλό πανοραμικό ξενοδοχείο λίγο έξω από την πόλη, και είχα εκπληκτική θέα προς σε αυτήν. Η εποχή έμοιαζε να είναι περασμένων δεκαετιών καθώς η εικόνα ήταν σαν τις παλιές φθαρμένες ταινίες... Δεν υπήρχε τίποτα καινούριο, ακόμα και η διακόσμηση του δωματίου (που παρ' όλο που πρόκειται για όνειρο λογικά θα έπρεπε να είχα ξεχάσει) ήταν παλιά.
Ο καιρός ήταν καλός και καθόμουν στο μπαλκόνι, δεν θυμάμαι κανένα άλλο πρόσωπο, αν και είμαι σίγουρη πως δεν ήμουν μόνη μου. Ήταν σούρουπο και καθόμουν ατενίζοντας τα χρώματα της πόλης που άλλαζαν, που από πορτοκαλιά και ροζ σιγά σιγά σκούραιναν και "ντύνονταν" την νύχτα.
Η αίσθηση αυτού του ονείρου μου άφησε μια γλυκιά ανάμνηση... Ήταν σαν να βρισκόμουν σε ένα άχρονο περιβάλλον, χωρίς κάτι ιδιαίτερο να με απασχολεί, χωρίς έγνοιες και προβλήματα. Ήταν σαν να ήμουν μια άλλη... Πιο μοιραία και ανάλαφρη, που απολάμβανε την στιγμή, και χαιρόταν τόσο που τελικά μπόρεσε να κάνει αυτό το ταξίδι...
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ενώ αγαπώ τόσο τα ταξίδια και συνέχεια κάνω σχέδια για προορισμούς κοντινούς και μακρινούς... ποτέ δεν έχω σκεφτεί να πάω στην Αφρική (πέρα ίσως από την Αίγυπτο)!
Μετά από αυτό, ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτώ...

Αποφθέγματα #35

• Η αγάπη αναζητά πάντα έναν τρόπο. Η αδιαφορία βρίσκει πάντα μια δικαιολογία.
• Η φιλαργυρία και η φιλομάθεια έχουν κάτι κοινό. Όσο περισσότερα αποταμιεύουν, τόσο λιγότερα νομίζουν ότι κατέχουν. -Leo Tolstoy-
• Είναι δύσκολο να πολεμά κανείς την καρδιά του γιατί αυτό που θέλει, το αγοράζει με ψυχή. -Ηράκλειτος-
• Ανάμεσα σε ένα σκεπτόμενο άνθρωπο και σ' ένα πολυμαθή, υπάρχει η ίδια διαφορά που έχει ένα βιβλίο με ένα πίνακα περιεχομένων. -Ζαν Μπατίστ Σαμύ-
• Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν συνέχεια, μέχρι την στιγμή που θα βρουν κάτι να πουν. -Σάσα Γκιτρυ-

Το χταποδάκι της κυρά Μάλαμας

Δεν θα χαρακτήριζα ποτέ τον εαυτό μου ως κοιλιόδουλη... παρ' όλα αυτά εκτιμώ και αγαπώ την καλή κουζίνα. Υπάρχουν φαγητά που με κάνουν να ξερογλείφομαι και να ανυπομονώ να τα δοκιμάσω...
Ένα από αυτά είναι "Το χταποδάκι της κυρά Μάλαμας"...
Ένα πεντανόστιμο χταποδάκι στιφάδο που κάθε φορά που το τρώω με κάνει να ξεχνάω όλα τα υπόλοιπα και να επικεντρώνομαι στην θεσπέσια γεύση του. Η κυρά Μάλαμα είναι η κουμπάρα και γειτόνισσα μας, που έχω το φοβερό προνόμιο να μένει στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας μας.
Η κυρά Μάλαμα είναι "μάλαμα" στην κουζίνα και όλα της τα φαγητά από μια απλή μακαρονάδα μέχρι το αγαπημένο μου χταποδάκι είναι απολαυστικότατα! Δεν ξέρω τι κάνει, και πως τα καταφέρνει...;
Κάποια στιγμή πρέπει να μάθω την συνταγή... Αν και δεν έχω ιδιαίτερη έφεση στην κουζίνα, νομίζω θα ήταν μεγάλο αβαντάζ να ξέρω να μαγειρεύω κάτι τόσο νόστιμο.

Σας αφήνω να ξερογλείφεστε και πάω να απολαύσω το χταποδάκι μου...

Την ημέρα που ξαναβρήκα την ομπρέλα μου

Τι σημασία θα μου πείτε έχει μια ομπρέλα...; Και τι σημαντικό μπορεί να έγινε εκείνη την ημέρα που την καθιστά αξιομνημόνευτη...;
Κι όμως, είναι μια ομπρέλα που "αγαπώ", όσο μπορεί κανείς να "αγαπήσει" ένα αντικείμενο. Με αυτήν περπάτησα δρόμους βροχερούς και μελαγχολικούς, ταξίδεψα σε μέρη κοντινά και κάπως πιο μακρινά. Και να που μια μέρα αρκετά επεισοδιακή την ξέχασα σε ένα κατάστημα...
Την είχα ξεγραμμένη, είχα αποφασίσει ότι μια άλλη θα έπαιρνε την θέση της... να που όμως κατάφερα να την ξαναβρώ! Με μια υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε να διαβένουμε για αρκετό καιρό ακόμη τους βροχερούς δρόμους, τους κοντινούς και τους κάπως πιο μακρινούς.
Αυτό το μικρό χαρμόσυνο γεγονός ήταν σαν ένα γλυκό κερασάκι στην κατά τα άλλα πικρή και άσχημη τούρτα μου. Την ημέρα που ξαναβρήκα την ομπρέλα μου, συνέβησαν και διάφορα άλλα, όχι και τόσο ευχάριστα που προσπαθώ να ξεχάσω, να τα αφήσω πίσω μου και να προχωρήσω.
Όχι, δεν παραπονιέμαι... θέλω να πιστεύω πως "όλα για κάποιο λόγο γίνονται" και πως και αυτά ήταν μέρος αυτής της νομοτέλειας. Καλύτερα να μη προσπαθήσω να μάθω τον λόγο, ίσως είναι νωρίς για κάτι τέτοιο, ο χρόνος θα δείξει...
Ακόμα δεν γνωρίζω τίποτα. Ακόμα έχω πολλά να μάθω... και το πιο πιθανό είναι να πεθάνω ξέροντας ελάχιστα. Κάθε μέρα της ζωής μου μαθαίνω και κάτι καινούριο, άλλοτε μικρό και άλλοτε μεγάλο. Την ημέρα που ξαναβρήκα την ομπρέλα μου νιώθω πως έμαθα κάτι μεγάλο... 

5 Χρόνια Urban Fish!

Καλή Χρονιά! Χρόνια πολλά και καλά σε όλους...

Σαν σήμερα πριν ακριβώς 5 χρόνια είχα την έμπνευση να δημιουργήσω αυτό εδώ το ιστολόγιο!

Μισή δεκαετία πέρασε σαν νερό κι όμως αυτό εξακολουθεί να υπάρχει και να με συντροφεύει.

Να μοιράζομαι σκέψεις, ιδέες, προβληματισμούς, μουσικές, φωτογραφίες, άρθρα και αφιερώματα...

Στο ξεκίνημα όπως γίνεται συνήθως υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός και όρεξη, οι αναρτήσεις ήταν σχεδόν καθημερινές, στην πορεία ο έντονος αυτός ενθουσιασμός καταλάγιασε κάπως και μοιραζόμουν μόνο όταν είχα ανάγκη να το κάνω και όταν ένιωθα πως το έχω παραμελήσει πολύ.

Είναι πλέον κομμάτι του εαυτού μου, γιατί πολύ συχνά μέσα στην καθημερινότητα μου υπάρχουν στιγμές που τις κρατάω στην μνήμη μου (αν και τελευταία αρχίζει να με προδίδει) με απώτερο σκοπό με την πρώτη ευκαιρία να τις καταγράψω εδώ και να τις μοιραστώ...

Την ανάγκη να γράφω την είχα από μικρή, στην εφηβεία εντάθηκε με αποκορύφωμα τα φοιτητικά χρόνια. Είναι σαν ένα γαργαλητό που δεν σ' αφήνει να ησυχάσεις.

Θα ευχόμουν βέβαια αυτό το "γαργαλητό" να ήταν λίγο πιο δημιουργικό και ίσως με λίγο ταλέντο και να μπορούσα να το εξωτερικεύω γράφοντας βιβλία! Αλλά δυστυχώς δεν νομίζω πως έχω αυτή τη δυνατότητα, βεβαία ποτέ δεν ξέρεις... τόσοι και τόσοι συγγραφείς ξεκίνησαν το συγγραφικό τους έργο σε μεγάλη ηλικία.

Λοιπόν σήμερα κλείνουμε τα πέντε, πρέπει κάπως να το γιορτάσουμε...

Είχα σκοπό να ετοιμάσω κάτι πιο grande με αφιερώματα και όλα τα συναφή, αλλά να που ο χρόνος δεν μου το επέτρεψε.

Δεν πειράζει όμως, μπορώ να κάνω μια σύντομη ανασκόπηση:

Ξεκινώντας από το 2008 ανέβασα συνολικά 422 αναρτήσεις και είχα περίπου 18.685 συνολικά επισκέψεις.

Οι 5 πιο δημοφιλείς αναρτήσεις μου ήταν:

1. Το αφιέρωμα μου στον Joan Miró (~1610 προβολές)
2. Splish Splash μεγάλη πέραση οι Καβουρότρυπες που γράφω στην λεζάντα της εικόνας (~1300 προβολές)
3. Made in Italy, 3 μέρες ψάξιμο βγήκαν σε καλό (~950 προβολές)
4. Ο Μικρός Πρίγκιπας, είναι αγαπητός πως να το κάνουμε... (~700 προβολές)
5. Κλειστό λόγω παρατεταμένων διακοπών, που τέτοια τύχη τώρα... (~310 προβολές)

Οι επισκέπτες μου σύμφωνα με τα στατιστικά ήταν κυρίως από:

1. Ελλάδα 
2. Γερμανία!
3. Καναδά
4. ΗΠΑ
5. Ρωσία

Ο κανόνας των blogs λέει πως για να σε σχολιάσουν πρέπει να σχολιάσεις. Πράγμα που δεν έκανα γι΄αυτό και από σχόλια είμαστε λακωνικοί...

Οι πιο σχολιασμένες αναρτήσεις μου ήταν:

1. Δράμα, όχι η κατάσταση αλλά η πόλη (12 σχόλια)
2. Made in Italy & Εγώ δεν φοβάμαι (10 σχόλια)
3. Παιχνίδι Λέξεων & Εμπειρίες (9 σχόλια)
4. Γόμορρα (8 σχόλια)

Και τέλος από όλα αυτά που έχω γράψει κατά καιρούς αν με ρωτούσε κανείς ποια ανάρτηση μου ξεχωρίζω. Θα απαντούσα σχετικά εύκολα Urban Fish... (?)