Δεν υπάρχουν "αντίο" στο δρόμο μας...

Είχα και εγώ μια ωραία παρέα... αλλά πάει και αυτή! Γίναμε σκορποχώρι...

Κάθε χρόνο λιγοστεύουμε, κάποιος τελειώνει τις σπουδές και τις υποχρεώσεις του στην πόλη... παίρνει τα μπογαλάκια του και φεύγει...

Μένουμε εμείς οι μόνιμοι κάτοικοι, να θυμόμαστε τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί!
Δεν θα χαθούμε το ξέρω και το ελπίζω... θα βρισκόμαστε...
Αλλά να μωρέ (κακά τα ψέματα)... ποτέ δεν θα 'ναι το ίδιο.
Εύχομαι καλή τύχη σ' αυτούς που φεύγουν και σ' αυτούς που μένουν... σ' αυτούς που ξεκινούν και σ' αυτούς που τελειώνουν... σ' αυτούς που θα θυμούνται και σ' αυτούς που ίσως ξεχάσουν...