Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014
Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014
Pourquoi pas?
Καμιά φορά... όπως τώρα για παράδειγμα, αναρωτιέμαι γιατί συνεχίζω να γράφω εδώ.
Γιατί απλά, (όπως έκανα παλιότερα) δεν παίρνω ένα χαρτί και ένα μολύβι και όλα "αυτά" δεν τα γράφω, κάπου αλλού, κρυφά, ιδιωτικά.
Τι με παρακινεί 6 χρόνια τώρα να κάθομαι και να γράφω τις "αρλούμπες" μου εδώ;
Καλά, αρλούμπες έγραφα πάντοτε, και τότε και τώρα, αλλά τι ικανοποίηση μπορεί να βρίσκω με το να τις βλέπω δημοσιευμένες και σε κοινή θέα στο διαδίκτυο;
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια... ίσως πάλι η καταπιεσμένη και υπολανθάνουσα ανάγκη μου για συγγραφή (λέω εγώ τώρα...).
Μια ουσιαστική και επιτυχημένη συγγραφή, για να είμαι ακριβής.
Δυστυχώς όμως, τέτοιο ταλέντο δεν έχω ούτε είχα ποτέ, αλλά μου αρέσει να βαυκαλίζομαι, πιστεύοντας ότι έστω και λίγο, μπορεί να την πλησιάζω, γράφοντας όλες αυτές τις αράδες.
Δεν έχω ψευδαισθήσεις, ξέρω πως ελάχιστοι με διαβάζουν, δύο τρεις φίλοι, και κανένας περαστικός αναγνώστης που έτυχε να σκοντάψει "πάνω μου" ψάχνοντας κάτι άλλο.
Όσο γι' αυτό δεν μπορώ να πω, στα 6 αυτά χρόνια, έχω γράψει αρκετούτσικα πραγματάκια, και έτσι υπάρχει πάντα η πιθανότητα όλο και κάποιος να με ανακαλύψει.
Θα ήταν πολύ ωραία, αν μιαν ημέρα ξυπνούσα και είχα την δυνατότητα και την έμπνευση να γράψω κάτι πραγματικά καλό, και όχι ένα από τα πολλά βιβλία "της οκάς" που μπορεί να συναντήσει κανείς σήμερα στα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Τέλος πάντων, προς το παρόν αρκούμαι σ' αυτό, για να γεμίζω το κενό μου, για να περνάω την ώρα μου, για να εξωτερικεύω κάποιες σκέψεις μου, για να έχω έστω και φευγαλέα την αίσθηση πως κάνω και εγώ κάτι ξεχωριστό...
Γιατί απλά, (όπως έκανα παλιότερα) δεν παίρνω ένα χαρτί και ένα μολύβι και όλα "αυτά" δεν τα γράφω, κάπου αλλού, κρυφά, ιδιωτικά.
Τι με παρακινεί 6 χρόνια τώρα να κάθομαι και να γράφω τις "αρλούμπες" μου εδώ;
Καλά, αρλούμπες έγραφα πάντοτε, και τότε και τώρα, αλλά τι ικανοποίηση μπορεί να βρίσκω με το να τις βλέπω δημοσιευμένες και σε κοινή θέα στο διαδίκτυο;
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια... ίσως πάλι η καταπιεσμένη και υπολανθάνουσα ανάγκη μου για συγγραφή (λέω εγώ τώρα...).
Μια ουσιαστική και επιτυχημένη συγγραφή, για να είμαι ακριβής.
Δυστυχώς όμως, τέτοιο ταλέντο δεν έχω ούτε είχα ποτέ, αλλά μου αρέσει να βαυκαλίζομαι, πιστεύοντας ότι έστω και λίγο, μπορεί να την πλησιάζω, γράφοντας όλες αυτές τις αράδες.
Δεν έχω ψευδαισθήσεις, ξέρω πως ελάχιστοι με διαβάζουν, δύο τρεις φίλοι, και κανένας περαστικός αναγνώστης που έτυχε να σκοντάψει "πάνω μου" ψάχνοντας κάτι άλλο.
Όσο γι' αυτό δεν μπορώ να πω, στα 6 αυτά χρόνια, έχω γράψει αρκετούτσικα πραγματάκια, και έτσι υπάρχει πάντα η πιθανότητα όλο και κάποιος να με ανακαλύψει.
Θα ήταν πολύ ωραία, αν μιαν ημέρα ξυπνούσα και είχα την δυνατότητα και την έμπνευση να γράψω κάτι πραγματικά καλό, και όχι ένα από τα πολλά βιβλία "της οκάς" που μπορεί να συναντήσει κανείς σήμερα στα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Τέλος πάντων, προς το παρόν αρκούμαι σ' αυτό, για να γεμίζω το κενό μου, για να περνάω την ώρα μου, για να εξωτερικεύω κάποιες σκέψεις μου, για να έχω έστω και φευγαλέα την αίσθηση πως κάνω και εγώ κάτι ξεχωριστό...
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
