Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Καλοκαιρινό Όνειρο...

Απόσπασμα από την Ελληνική Ταινία "Επιχείρηση Απόλλων" του 1968.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκαλενάκης. Σενάριο: Γιάννης Τζιώτης & Volodja Semitjov.
Πρωταγωνιστούν:
Έλενα Ναθαναήλ, Thomas Fritsch, Αθηνόδωρος Προύσαλης κ.α.

Ίσως η πιο ρομαντική, τουριστική, καλοκαιρινή και ανέμελη ταινία του Ελληνικού Κινηματογράφου...



SUMMER DREAM

Now that you are
In this kind of dream
Sing a song of love with a breeze

No words can say
what I feel today
Sun is bright and clouds went away

Now that you are
In this kind of dream
Sing a song of love with a breeze

No words can say
what I feel today
Sun is bright and clouds went away

lala lala lalalala...

Walking on the side
Never comes a night
And no rain will enter my heart

When you smile at me
Anyone can see
Love with you and you like the stars

Now that you are
In this kind of dream
Sing a song of love with a breeze

No words can say
what I feel today
Sun is bright and clouds went away

lala lala lalalala...

Birds are flying in the sky
And my heart wants to fly
No more tears no more signs
since I found my love in your eyes.

Walking on the side
Never comes a night
And no rain will enter my heart

When you smile at me
Anyone can see
Love with you and you like the stars

Now that you are
In this kind of dream
Sing a song of love with a breeze

No words can say
what I feel today
Sun is bright and clouds went away

lala lala lalalala...

Birds are flying in the sky
And my heart wants to fly
No more tears no more signs
since I found my love in your eyes

Walking on the side
Never comes the night
And no rain will enter my heart

When you smile at me
Anyone can see
Love with you and you like the stars
Love with you and you like the stars
Love with you and you like the stars
Love with you and you like the stars
Love with you and you like the stars

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009


Αυτή η νύχτα μένει,
αιώνες παγωμένη,
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο.
Κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.


Αφιερωμένο στον Μ.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Oggi suoniamo...

Ήρθε και η μέρα της συναυλίας...

Τα κομμάτια πολλά (35 στο σύνολο). Ξεχωρίζω το ένα από αυτά που θα παίξω...

...Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις...


Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Παγωτό, Gelato, Ice Cream...


Σε ότι γλώσσα και να το πεις το παγωτό είναι ένα... (με πολλές φανταστικές γεύσεις και εκδοχές βέβαια) αλλά η απόλαυση και η δροσιά που μας προσφέρει μοναδική!
Για όλους τους λάτρεις του παγωτού λοιπόν, βρήκα κάποια ενδιαφέροντα ιστορικά και διατροφικά στοιχεία.
Οι πρώτοι παγωτατζήδες!
Πότε παρασκευάστηκε για πρώτη φορά παγωτό; Δηλαδή, κάτι σαν παγωτό; Υπάρχουν πολλές θεωρίες άλλα σύμφωνα με έρευνες έγινε στην Κίνα γύρω στο 2000 π. Χ. Παρασκευαζόταν από ελαφρώς βρασμένο ρύζι, μυρωδικά και γάλα, τα οποία τοποθετούνταν στο χιόνι για να πήξουν.
Ακολούθησε η παρασκευή γλυκών με βάση παγωμένους χυμούς φρούτων, με την προσθήκη γάλακτος ή όχι, ενώ ήδη τον 13ο αιώνα μπορούσε κάποιος να αγοράσει τα πρώτα αυτά παγωτά στους δρόμους του Πεκίνου. Στη διάρκεια του 14ου αιώνα παγωμένα φρούτα με γάλα έφτασαν στην Ευρώπη από τον Μάρκο Πόλο.
Αργότερα τον 16ο αιώνα στο σαράι του σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν αποθήκες γεμάτες χιόνι για το πάγωμα των σερμπετιών. Στη Γαλλία έφτασε κάποιο είδος παγωτού το 1533, όταν η Κατερίνα των Μεδίκων παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β' της Γαλλίας. Ήταν ένα επιδόρπιο από γλυκιά κρέμα, η οποία έμοιαζε πολύ με το σημερινό παγωτό. Η δυσκολία όμως να διατηρηθεί ο πάγος το καλοκαίρι ανέβασε την τιμή σε αστρονομικά ποσά κάνοντας δυσπρόσιτο το παγωτό για τους φτωχούς.
Παγωτό λοιπόν μόνο για τους πλούσιους την εποχή εκείνη. Μια εφεύρεση όμως λίγο αργότερα έδωσε την ευκαιρία σε περισσότερους ανθρώπους να γευτούν το πολυπόθητο παγωτό. Ο Ισπανός γιατρός, Μπλάσιους Βιλαφράνκα γύρω στα 1560, όταν ζούσε στην Ιταλία διαπίστωσε ότι η προσθήκη νιτρικής ποτάσας στο χιόνι και στον πάγο διατηρούσε περισσότερο την ψύξη. Ιταλοί μετανάστες που ζούσαν στην Αγγλία και Αμερική διέδωσαν πάρα πολύ την κατανάλωση του παγωτού στις χώρες αυτές πουλώντας το στους δρόμους. Μάλιστα στους πρώτους αυτούς παγωτατζήδες δόθηκε η ονομασία "χόκι-πόκι", παραφράζοντας το "Ecco un poco", που σημαίνει "ορίστε λιγάκι".

Από τι φτιάχνεται;
Η παρεξηγημένη καλοκαιρινή λιχουδιά φτιάχνεται από συγκεκριμένα υλικά, ενώ παρασκευάζεται και συντηρείται με συγκεκριμένο τρόπο. Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγονται τα συστατικά αλλά και ο τρόπος παρασκευής και συντήρησης κάνουν το παγωτό νόστιμο και υγιεινό ή το αντίθετο. Γενικά για την παρασκευή παγωτού οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται είναι: γάλα, αβγά, κακάο, βούτυρο, κρέμα γάλακτος, γλυκαντικές ουσίες, χυμοί φρούτων, σταθεροποιητικές, γαλακτοποιητές, χρώματα, αρώματα.
Επιπλέον, χρησιμοποιούνται διάφορα πρόσθετα, όπως κομμάτια σοκολάτας και φρούτων, σιρόπια, ξηροί καρποί, καραμέλα κ.α.
Διατροφική Αξία
Γενικά το παγωτό χωνεύεται εύκολα, είναι εύληπτο, εύπεπτο και δεν επιβαρύνει το πεπτικό σύστημα. Περιέχει σε ισόρροπη σχέση
  • Πρωτεΐνες (με υψηλή βιολογική αξία 95%)
  • λίπη (0-13 γρ./100 γρ.)
  • άλατα
  • ασβέστιο (υψηλή βιοδιαθεσιμότητα)
  • φώσφορο
  • βιταμίνες Α και Β1, Β2, Β12
Υστερεί σε σίδηρο, βιταμίνη D και C.
Θερμιδικά καλύπτει το 5-10% των ημερησίων αναγκών σε ενέργεια.

Πηγή: Περιοδικό Ποιότητα Ζωής.

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Γκρίζο συννεφάκι...

Όχι ευτυχώς δεν υπάρχει προς το παρόν στον ουρανό κάτι τέτοιο... το γκρίζο συννεφάκι θαρρώ πως είναι πάνω απ' το κεφάλι μου!
Ακούω και μαθαίνω διάφορα τελευταία, που με βάζουν σε σκέψεις (ωχ... είπαμε ότι έμενα η πολύ σκέψη θα με φάει... πάνε όλα τα υγιή εγκεφαλικά μου κύτταρα!).
Ναι λοιπόν... πως γίνεται στους άλλους να συμβαίνουν απίθανα πράγματα και εγώ πάντα να περιορίζομαι σε μια λιτή καθημερινότητα; Πως μπορώ άραγε να ανατρέψω αυτή την κατάσταση ώστε να κάνω τα απίθανα... πιθανά;
Πολλές φορές κάνω αυτή την ανατροπή μέσα στο μυαλό μου, αλλά ακόμα και τότε το καμπανάκι της λογικής (ή του άκρατου ρεαλισμού μου) με κάνει να σκέφτομαι μοιραία... "Όλγα συγκεντρώσου... αυτά δεν συμβαίνουν στην αληθινή ζωή, αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες!"
Εεεε... λοιπόν όχι... δεν συμβαίνουν μόνο στις ταινίες... συμβαίνουν και στην πραγματικότητα!... το πρόβλημα και το παράπονο μου είναι πως δεν γίνονται ποτέ στη δική μου πραγματικότητα...
Για αυτό σας λέω... Lasciatemi sognare...
Όχι, δεν ζητάω πολλά... μόνο λίγη πρωτοτυπία (λίγη χρυσόσκονη) στη ζωή μου...
Πάλι αφιέρωσα... το ξέρω...

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Κέρκυρα

Σας παρουσιάζω με περηφάνια (και με πολύ καθυστέρηση ομολογουμένως) τις φωτογραφίες της αγαπημένης μου Κέρκυρας, που σας είχα τάξει... Αχ, τι να πει κανείς... απλά πανέμορφη! Τυχερή ξαδερφούλα... τα φιλιά μου!


Νέο Φρούριο (ανεβαίνοντας...)


Η μοναδική θέα από το Νέο Φρούριο (διακρίνονται το Παλιό Φρούριο και το Καμπαναριό του Αγίου Σπυρίδωνα)


Βγαίνοντας από το Παλιό Φρούριο ένα φοβερό δειλινό...

Παλαιά Ανάκτορα (Σήμερα Μουσείο Ασιατικής Τέχνης)

Θέα από το Παλιό Φρούριο (Σπιανάδα και Λιστόν).

Φυσικά δεν έβγαλα μόνο πέντε φωτογραφίες... αυτές είναι μόνο ένα πολύ μικρό δείγμα της επίσκεψης μου... (για την ακρίβεια έβγαλα 860 μέσα σε 6 μέρες, η Κέρκυρα πραγματικά σου δίνει πολύ υλικό). Ελπίζω να την ξαναεπισκεφθώ σύντομα...

Υ.Γ. Όποιος δεν έχει προγραμματίσει ακόμα διακοπές και ψάχνεται... εδώ είναι η απάντηση παιδιά... σπεύσατε ανεπιφύλακτα στην Κέρκυρα...

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Αποφθέγματα #14

  • Αν περιμένεις μέχρι να είσαι έτοιμος, θα περιμένεις για πάντα -Will Rogers-
  • Χάνουμε πολλά από το φόβο να δοκιμάσουμε. -J.N. Moffit-
  • Η ζωή μου είναι ένα ταξίδι. Να βάζω ένα στόχο και να πασχίζω να τον ανταμώσω. Πού θέλω να καταλήξει αυτό το ταξίδι; Μα δε θέλω να καταλήξει... -Νίκος Κακλαμανάκης-
  • Αντί να γκρινιάζεις για το σκοτάδι, άναψε ένα κερί. -Κομφούκιος-
  • Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να πουν αυτό που θέλουν, γι’ αυτό και ποτέ δεν καταφέρνουν να το αποκτήσουν. -Μadonna-
Αφιερωμένα στο Γιώργο.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Roman Holiday

Η ταινία "Διακοπές στη Ρώμη" είναι μια γλυκιά ρομαντική κομεντί του 1953. Μέσω της ταινίας συστήνεται στο αμερικανικό κοινό η (τότε σχετικά άγνωστη) βελγικής καταγωγής ηθοποιός Audrey Hepburn η οποία κατάφερε να βραβευτεί (για την συγκεκριμένη ταινία) από την Ακαδημία με Oscar Α' Γυναικίου ρόλου. Συμπρωταγωνιστές της στη ταινία ο θρυλικός Gregory Peck και ο Eddie Albert με σκηνοθέτη τον William Wyler.
The story
Η Ann είναι μια πριγκίπισσα που κάνει περιοδεία σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένης της Ρώμης. Ένα βράδυ μπουχτισμένη από τις έντονες απαιτήσεις των επίσημων καθηκόντων και υποχρεώσεων της αποφασίζει να το σκάσει κρυφά και να βιώσει προσωπικά την συναρπαστική ζωή της Ρώμης. Εκεί ξεκινάει η περιπέτεια... σχεδόν αποκοιμισμένη (από ηρεμιστικό που της έδωσαν πριν την διαφυγή της) συναντάει τον Αμερικανό δημοσιογράφο Joe Bradley που μη έχοντας αναγνωρίσει την αληθινή της ταυτότητα την βοηθά τελείως απρόθυμα προσφέροντας της καταφύγιο στο σπίτι του.
Το επόμενο πρωί πηγαίνοντας στη δουλεία του έκπληκτος ανακαλύπτει πως η κοπέλα στο σπίτι του είναι η πριγκίπισσα που θα της έπαιρνε συνέντευξη. Ο Joe αποφασίζει να μην αποκαλύψει την ιδιότητα του στην Ann που του συστήθηκε ως Anya και έτσι η δύο τους μαζί με τον φωτογράφο φίλο του Joe, Irving Radovich γυρνούν και επισκέπτονται πολλά γνωστά αξιοθέατα της Ρώμης (η σκηνή με την Vespa έχει αφήσει ιστορία). Η Ann ευχαριστιέται απόλυτα τις λίγες ώρες της ελευθερίας της ζώντας έστω για λίγο μια φυσιολογική ζωή χωρίς το βάρος των ευθυνών. Μέσα από όλη αυτή την περιπέτεια ο Joe και η Ann ερωτεύονται, αλλά η Ann αντιλαμβάνεται πως δυστυχώς η σχέση τους δεν μπορεί να συνεχιστεί. Έτσι γυρίζει πίσω στην πρεσβεία... Ο Joe από την πλευρά του δεν την προδίδει και δεν πουλάει την περιπέτεια της στην εφημερίδα όπου εργάζεται.
Την επομένη μέρα σε καθυστερημένη συνέντευξη τύπου που παραχωρεί η πριγκίπισσα Ann στο τύπο ανακαλύπτει την πραγματική ιδιότητα του Joe και του Irving παρ' όλα αυτά με διακριτικό τρόπο οι δύο τους, της δίνουν να καταλάβει πως το μυστικό της είναι καλά φυλαγμένο και της παραχωρούν όλο το φωτογραφικό υλικό που κατάφερε να τραβήξει ο Irving κρυφά με την φωτογραφική του.

Μια υπέροχη ταινία, που εκτός από την ευφάνταστο σενάριο σε ταξιδεύει και σε ξεναγεί στις ατέλειωτες ομορφιές της αιώνιας πόλης!

Περισσότερες Πληροφορίες: Wikipedia, Imdb.
Βιογραφία της Audrey Hepburn ανατρέξτε στην ανάρτηση με αφιέρωμα το "Breakfast at Tiffany's".

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Λίστα Βιβλίων #7

13. Εύα Καραϊτίδη - Εκδόσεις Εστία
  • Άνθη της αβύσσου, Θανάσης Βαλτινός, Εστία
  • Η συμμορία της συγκίνησης, Δημήτρης Καπετανάκης, Εστία
  • Ταξίδι του Ματαρόα, Νέλλη Ανδρικοπούλου, Εστία
  • Μπαντενχάιμ 1939, Άαρον Άπελφελντ, Εστία
  • Το κοριτσάκι και το τσιγάρο, Μπενουά Ντιτέρτρ, Εστία
14. Αθανάσιος Ψυχογιός - Εκδόσεις Ψυχογιός
  • Wolf Totem, Zιανγκ Ρονγκ, Ψυχογιός
  • A Thousand Splendid Suns, Καλέντ Χοσεϊνί, Bloomsbury Publishing Plc
  • Μια ζωή, δυό ζωές, Νίκος Θέμελης, Κέδρος
  • Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης, Μάρω Βαμβουνάκη, Ψυχογιός
  • Οι θρησκείες του Κόσμου, Κρίστοφερ Πάρτριτζ, Ψυχογιός
Πηγή: LIFO Νο 108 (17.04.08)
Τι προτείνουν οι εκδότες... τι και πως ΕΔΩ

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Υπάρχει Φιλότιμο;

"Υπάρχει και Φιλότιμο" (1965)
Μια από τις κλασικότερες και διαχρονικότερες ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου...
Επίκαιρη, μιας και τον τελευταίο καιρό ζούμε (θέλοντας και μη) τον προεκλογικό αναβρασμό.
Το ερώτημα εδώ και πολλά χρόνια όμως μένει το ίδιο... άραγε Υπάρχει Φιλότιμο;



Σενάριο - Σκηνοθεσία: Αλέκος Σακελλάριος
Πρωταγωνιστούν: Λάμπρος Κωνσταντάρας, Ανδρέας Ντούζος, Γιώργος Γαβριηλίδης, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κ.α.

Μμμ... αυτό θα πει χρώμα!!!

Από τότε που είδα το νέο Ford Fiesta σε αυτή την υπέροχη κερασί εκδοχή του... τρελάθηκα! Όχι τόσο για το καθεαυτό αυτοκίνητο (που γενικά δεν είναι διόλου άσχημο) αλλά το χρώμα... είναι το απόλυτο χρώμα! Η Ford σύμφωνα με την έρευνα μου το ονομάζει Hot Magenta, εγώ πάλι το ονομάζω κερασί (ή κάτι παρεμφερές τέλος πάντων)... πείτε δεν είναι υπέροχο;

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Ci vorrebbe il mare...

Ci vorrebbe il mare che accarezza i piedi
mentre si cammina verso un punto che non vedi
ci vorrebbe il mare su questo cemento
ci vorrebbe il sole col suo oro e col suo argento
e per questo amore figlio di un'estate
ci vorrebbe il sale per guarire le ferite
dei sorrisi bianchi fra le labbra rosa
a contare stelle mentre il cielo si riposa.
Ci vorrebbe il mare per andarci a fondo
ora che mi lasci come un pacco per il mondo
ci vorrebbe il mare con le sue tempeste
che battesse ancora forte sulle tue finestre.
Ci vorrebbe il mare sulla nostra vita
che lasciasse fuori, come un fiore, le tue dita
cosicchè il tuo amore potrei cogliere e salvare
ma per farlo ancora, giuro, ci vorrebbe il mare...



Canzone di Marco Masini.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Ας μιλήσουμε για όνειρα...

Τι να λέμε τώρα...; Πραγματικά δεν ξέρω αν ονειρεύομαι περισσότερο στον ύπνο μου, ή στον ξύπνιο μου; Η αλήθεια είναι πως με τα όνειρα του ύπνου έχω ένα θέμα...
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή...
1ον: συνειδητοποιώ ότι βλέπω όνειρο και μέσα στο όνειρο μου εύχομαι αύριο το πρωί να το θυμάμαι, τις περισσότερες φορές λοιπόν, αυτό δεν γίνεται... ξυπνάω και θυμάμαι μόνο το ότι είδα όνειρο... τι είχε αυτό, τι περιελάμβανε, ποιους κ.τ.λ τίποτα... καμία επαφή!
2ον: βλέπω (αυτά που καταφέρνω να θυμάμαι τέλος πάντων) πολύ κουλά όνειρα... (θα μου πείτε,τι πιο κλασσικό; ποιος βλέπει φυσιολογικά όνειρα;) παλαιότερα η κατάσταση ήταν χειρότερη, τα όνειρα μου δεν είχαν προηγούμενο, αλλά φαίνεται πως το πράγμα "διορθώνεται" με τον καιρό... (τουλάχιστον δεν βλέπω τόσο συχνά πια όνειρα επιστημονικής φαντασίας).
3ον: αρχίζω να πιστεύω σιγά σιγά και εγώ στο γεγονός πως τα όνειρα συνδέονται με το υποσυνείδητο (ξέρετε για πιο μιλάω...; τα έχει πει και ο Freud...). Για παράδειγμα το τελευταίο όνειρο που είδα (μόλις πριν μερικές ώρες) από ότι φαίνεται συνδέεται αρκετά εώς πολύ με την παρούσα κατάσταση και σκέψεις των ημερών...
4ον: (το οποίο έχει να κάνει με το 3ο) αν όντως ισχύει αυτό και πιστέψω στην παραδοχή ότι τα όνειρα σχετίζονται με το υποσυνείδητο, τότε τι γίνεται με παλαιότερα όνειρα μου; (τα κουλά που λέγαμε...) που τουλάχιστον εγώ δεν βρίσκω καμιά άκρη και οποιονδήποτε τυχόν συσχετισμό τους με την πραγματικότητα...
Θα μου πείτε και με το δίκιο σας... τι κάθεσαι και τα αναλύεις τόσο τα πράγματα, όνειρα είναι στο κάτω κάτω; Αλλά να σε περιπτώσεις όπως αυτές που βλέπω πως πραγματικά επηρεάζουμε υποσυνείδητα τα όνειρα μας... με πιάνει ένας μικρός προβληματισμός... (κοιτά να δεις τι περίεργο σύστημα είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος;)
Άντε φτάνει λοιπόν... αρκετά μίλησα επί του θέματος, άλλωστε η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω στα όνειρα... τουλάχιστον σε ότι έχουν να κάνουν με το μέλλον...

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Summer wishes!


Μια και μπήκε ο Ιούνης, μπορώ επίσημα να ευχηθώ σε όλους ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
Εύχομαι να περάσετε όσο καλύτερα γίνεται αυτό το καλοκαίρι...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...