Πως περνάει ο καιρός... πέρασαν κιόλας 3 χρόνια από τότε που πήγα το πιο συναρπαστικό ταξίδι της
ζωής μου! Ναι ένα ταξίδι
που θα μου μείνει αξέχαστο όσα χρόνια και αν περάσουν!
3 χρόνια πριν λοιπόν έπαιρνα το δρόμο της επιστροφής από μια χώρα
μαγική, ξεχωριστή, μοναδική από κάθε άποψη την Αυστραλία!
Και επειδή σήμερα έχω όρεξη... θα περιγράψω με λίγα λόγια αυτά που είδα, αυτά που άκουσα, αυτά που ένιωσα!
Η Αυστραλία θυμάμαι όταν πετούσα με το αεροπλάνο (άσε ταξίδι μιας μέρας) είναι μια έρημος, ξερή και άγονη ήπειρος που ο μόνος φυτικός πλούτος της είναι στα παράλια, γι΄αυτό ακριβώς το λόγο εκεί βρίσκονται και οι περισσότερες πόλεις. Αυτό λοιπόν που μου έκανε φοβερή εντύπωση ενόσω πετούσα πάνω από την Αυστραλία, ήταν πως επί 6 με 7 ώρες δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο, το μόνο που έβλεπα κάτω ήταν ερημία, ξεραΐλα, τραχύ και άγονο έδαφος που θύμιζε τοπίο σελήνης!
Όταν έφτασα επιτέλους πάνω από το Sydney, εκεί το σκηνικό ήταν τελείως διαφορετικό. Πρωτοαντίκρισα την πόλη καθώς το αεροπλάνο έπαιρνε θέση για προσγείωση, ήταν απογευματάκι εκείνη την μαγική ώρα που αρχίζει να πέφτει η νύχτα, στο φώς αυτό του δειλινού διαγραφόταν μπροστά μου μια όμορφη πόλη που ξεχώριζαν ψηλοί ουρανοξύστες (όχι και σαν της Νέας Υόρκης) και πίσω μια απέραντη έκταση από κατοικίες.
Μετά από λίγα λεπτά εγώ με μία σάκα στην πλάτη λαχταρούσα να κατέβω από το αεροπλάνο να πατήσουν και πάλι τα πόδια μου γη! Τι το 'θελα; Πέρασα μιααα ταλαιπωρία με την βαλίτσα! (είχα αργήσει να επιβιβαστώ στην πτήση για Σιγκαπούρη γιατί είχε καθυστέρηση το αεροπλάνο που πήρα από Θεσσαλονίκη, και έτσι τη βαλίτσα μου ή καλύτερα τη βαλιτσάρα μου δεν πρόλαβαν να την φορτώσουν στο αεροπλάνο... τρέχα γύρευε δηλαδή, δε λες πάλι καλά που πρόλαβα να επιβιβαστώ εγώ). Αλλά έχω να το λέω οι άνθρωποι από την εταιρία με αποζημίωσαν! Ναι μάλιστα, μου δώσαν 100 δολάρια Αυστραλίας και να σκεφτείς πως δεν ήταν δικό τους το λάθος! (την επόμενη μέρα τελικά μου την έφεραν στο σπίτι).
Τέλος πάντων ας τα αφήσουμε αυτά! Η πρώτη μου βόλτα στο κέντρο της πόλης City Center ή Town Hall που το λένε και οι Αυστραλοί ήταν την επόμενη μέρα το πρωί, τότε ήταν που συνειδητοποίησα την διαφορά εποχής, θερμοκρασίας, κλίματος κ.λ.π. Ήταν μια πολύ όμορφη ηλιόλουστη μέρα και εγώ κοιτούσα την πόλη εκστασιασμένη, έβλεπα τους ουρανοξύστες με το στόμα ανοικτό ενώ ταυτόχρονα τραβούσα άπειρες φωτογραφίες. Παρατηρούσα τα πάντα, τους περαστικούς, τα μαγαζιά, τα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία, τα κτίρια όλα, όλα ήταν πρωτόγνωρα, διαφορετικά... Για να πω την αλήθεια είχα πάρει μια πρόγευση το βράδυ όταν γυρνούσα από το αεροδρόμιο που έβλεπα μαγαζιά με τις αγγλόφωνες πινακίδες, τους άνετους δρόμους, την παραλία που είχε ένα πολύ γλυκό και μυστηριώδες φως, το φως ενός τόπου διαφορετικού, άγνωστου.
Για να επανέλθω όμως στην πρώτη βόλτα μου στο City Center, πέρασα μπροστά από το υπέροχο (όχι δεν μου φαίνονταν σε μένα όλα υπέροχα, ήταν όντως υπέροχα!) Hyde Park και κοιτούσα με ενθουσιασμό το Tower το ψηλότερο κτίριο της πόλης. Η πρώτη εντύπωση ήταν... κάτι παραπάνω από καλή. Τις υπόλοιπες μέρες πήγα σχεδόν παντού! Από που να αρχίσω και τι να πρωτοπώ;
Από τα σπίτια που ήταν κυρίως μονοκατοικίες, μερικά είχαν περίτεχνα κάγκελα στα μπαλκόνια, άλλα ήταν βαμμένα με έντονα χρώματα, άλλα πάλι ήταν πολύ στενόμακρα, τα περισσότερα είχαν αυλές και όλα είχαν μια προσωπικότητα.
Από τα μαγαζιά που πολλά ήταν σε στοές ή και υπογείως, τα περισσότερα ενταγμένα σε μεγάλα πολυκαταστήματα που χανόσουν, σάστιζες, ήθελες να μείνεις για πάντα μέσα και να ξοδέψεις και το τελευταίο σου cent. Tα κτίρια που φανταζόμουν πως κάπως έτσι θα είναι και οι ουρανοξύστες στην Αμερική. Οι δρόμοι φαρδύς και καλοφτιαγμένοι. Τα αυτοκίνητα ίδια με τη διαφορά πως το τιμόνι ήταν από τη δεξιά μεριά (κατάλοιπο από την αγγλική αποικιοκρατία). Τα φυτά πιο τροπικά, τα ζώα ποικιλίες σπάνιες. Η θάλασσα που είναι παντού τριγύρω σου στην πόλη του Sydney, άγρια αλλά πανέμορφη κατάλληλη μάλλον για Surfing παρά για μπάνιο. Το νόμισμα (δολάριο Αυστραλίας) περίεργο, τα χαρτονομίσματα είχαν διάφορα χρώματα και όλα ένα διαφανές παραθυράκι με κάτι αστράκια πάνω. Οι άνθρωποι... (όλες οι φυλές του Ισραήλ) Άγγλοι, Πακιστανοί, Κινέζοι (περίπου το 50%), Λιβανέζοι, Ιταλοί και φυσικά Έλληνες (εμείς δε κάναμε μπαμ! δεν υπήρξε μέρος που να μη συνάντησα). Οι κινέζοι ήταν το αναπάντεχο της υπόθεσης, πανταχού παρόντες, στα μαγαζιά, στα εστιατόρια, στο δρόμο, στα πάρκα... παντού!
Το φαγητό πάλι είναι ένα άλλο ζήτημα, υπήρχε τεράστια ποικιλία γεύσεων από κάθε γωνία της Γης αλλά το πιο δημοφιλές ήταν το κινέζικο.
Γενικά η πόλη του Sydney είναι εκπληκτική από το κέντρο με τα πολυώροφα κτίρια μέχρι τα προάστια που έβλεπες τις ευρύχωρες και πολυτελής κατοικίες. Παντού υπήρχαν μεγάλα Super markets με κάθε λογής πράγματα με γνωστά και άγνωστα προϊόντα. Πολλά Fast food, τα συνηθίζουν πολύ περισσότερο από εμάς οι Αυστραλοί. Υπήρχαν επίσης πολλά μουσεία στο κέντρο, κάποια από τα οποία είχα την τύχη να επισκεφθώ όπως το Power House, Austrialian National, και το Aquarium (καλά δεν το λες μουσείο).Όλα είχαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για να δεις το Powerhouse είχε την ιστορία της μηχανής, τρένα, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, κάποια εκθέματα από τη Nasa, αυτοκίνητα και πολλά άλλα. Το Austrialian National ήταν κάτι σαν παλαιοντολογικό με οστά δεινοσαύρων, ομοιώματα προϊστορικών και ιστορικών ζώων και περιβαντολογικά εκθέματα. Στο Aquarium τέλος βρήκα την χαρά μου, ψάρια, ψαρούκλες και ψαράκια όλα να τα βλέπεις μέσα από υποβρύχιο τούνελ, αλλά το καλύτερο από όλα ήταν το clownfish Nemo! (καλά ένα παλιμπαιδισμό τον έχω και το παραδέχομαι).
Επίσης αξίζει να σημειώσω την περιήγηση μου στο Darlin' Harbour το ξεχωριστό περιβάλλον του ο κόσμος, η θάλασσα, τα μαγαζιά, τα γιοτ και τα καταμαράν, ιδίως το βράδυ ήταν όνειρο. Εκεί υπήρχε και ο κινέζικος κήπος που ήταν μια αληθινή όαση στο κέντρο της πόλης, με λιμνούλες, παγόδες και μπόλικα δέντρα.
Λοιπόν τι άλλο να πω; Ότι όταν περπατούσες στο κέντρο της πόλης ανάμεσα σε τόσο διαφορετικό κόσμο ένιωθες ξεχωριστός. Για την βόλτα μου μέσα στο Queen Victoria Building ένα νεοκλασικό αναπαλαιωμένο κτίριο δίπλα στο δημαρχείο εκεί είχε τα πιο ακριβά μαγαζιά και ωραίες καφετέριες. Ο θόλος ήταν από γυαλί και έτσι έμπαινε άπλετα το φως του ήλιου μέσα. Ξεχωριστά ήταν δύο μεγάλα ρολόγια που κρέμονταν και στόλιζαν το εσωτερικό.
Μια ακόμα μοναδική εμπειρία ήταν όταν ανέβηκα στο Tower, από εκεί μπόρεσα να θαυμάσω
όλη την πόλη η οποία ήταν πραγματικά τεράστια (Αθήνα 427 τετραγωνικά χιλιόμετρα, Sydney 12.407 τετραγωνικά χιλιόμετρα!!!) εκεί ψηλά έβλεπες ξεκάθαρα τη διαμόρφωσή της, το κέντρο ήταν όλο ψηλά κτίρια αλλά μόλις απομάκρυνε λίγο το βλέμμα σου έβλεπες μόνο μονοκατοικίες. Έτσι είναι το Sydney... από κει λοιπόν είδα τα πάντα το αεροδρόμιο, το football stadium, τη Harbour bridge, το Queen Victoria building, το Hyde Park και ένα σωρό γνωστά και άγνωστα μέρη.
Μια επίσκεψη που πραγματικά άξιζε τον κόπο ήταν η βόλτα στο Taronga Zoo. Αν και η μέρα ήταν κάπως μουντή, πήραμε το καραβάκι και φτάσαμε στην απέναντι όχθη, περνώντας πρώτα δίπλα από την Οpera και την Harbour bridge. Εκεί όταν φτάσαμε πήραμε το τελεφερίκ και ανεβήκαμε τελικά στο Ζοο, είδα από κοντά κοάλα, καγκουρό, γορίλες, λιοντάρια, τίγρης, πάνθηρες, φώκιες, καμηλοπαρδάλεις, ζέβρες, ελέφαντες κ.α.
Επειδή όμως έκατσα ένα μήνα και είδα τόοοσα μου είναι δύσκολο να τα καταγράψω όλα, (άσε που κουράστηκα) αυτά ήταν μια γεύση για να 'χω να θυμάμαι!!!
