Βιβλία του Καλοκαιριού

Ναι...!!! Επιτέλους, με αυτή μου την ανάρτηση συμπληρώνω αισίως τις 100 αναρτήσεις... και για να το γιορτάσω, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας έστω και περιληπτικά τις καλοκαιρινές μου αναγνώσεις...

1. Πρώτο βιβλίο που διάβασα φέτος το καλοκαίρι ήταν το περιβόητο "Καμιά Πατρίδα για τους μελλοθάνατους" του Cormac McCarthy. Τι να πω για αυτό το βιβλίο... μάλλον ότι το περίμενα σαφώς καλύτερο αλλά ικανοποίησε ελάχιστα τις προσδοκίες μου, το ίδιο σαφώς ισχύει και για την ταινία, παρ' όλο που ξέρω πως πολλοί έχουν αντίθετη άποψη...
   
2. Ακολούθησε ένα βιβλίο που δανείστηκα από την Βιβλιοθήκη του Λιτοχώρου και που τουλάχιστον η περίληψη στο οπισθόφυλλο μου φάνηκε καλή, "O Κανόνας των Τεσσάρων" των Caldwell Ian και Thomason Dustin. Το αποτέλεσμα θα το χαρακτήριζα μάλλον μέτριο... είναι ένα βιβλίο που ακολουθεί την "πετυχημένη" συνταγή των μυθιστορημάτων των τελευταίων χρόνων, με διάφορα μυστηριώδη έγγραφα και συγγράμματα που κρύβουν δυσερμήνευτους κώδικες, στην προκειμένη περίπτωση οι φοιτητική παρέα των πρωταγωνιστών προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει και να ερμηνεύσει την "Υπνερωτομαχία Πολυφίλου".
3. Πριν μερικούς μήνες είχα διαβάσει "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας" και μου άρεσε... όχι τόσο η ιστορία όσο η αφηγηματική δεινότητα του Marquez, έτσι αποφάσισα να διαβάσω το επίσης γνωστό και για πολλούς ωραιότερο έργο του Marquez δηλαδή το "100 Χρόνια Μοναξιά". Η άποψη μου είναι πως ίσως να έχουν δίκιο τουλάχιστον αφηγηματικά το βιβλίο είναι πολύ καλό, αλλά η ιστορία και η όλη γενικά υπόθεση νομίζω πως υστερεί σε σχέση με το "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας". Η ιστορία με δυο λόγια περιγράφει την εκατονταετή πορεία της οικογένειας "Μπουένδια", τις περιπέτειες, τις δυσκολίες και τα συναισθήματα. Αν έπρεπε να σας προτείνω ένα από τα δύο βιβλία του Marquez νομίζω πως τελικά θα ήταν "Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας".
4. Ένα ακόμα βιβλίο που διάβασα και για να πω την αλήθεια δεν μου άρεσε είναι "Το Ταχυδρομείο" του Charles Bukowski. Το βιβλίο αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο του, και διηγείται περιστατικά κ ιστορίες που έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας εν όσο ήταν ακόμα νεαρός και υπάλληλος του Ταχυδρομείου του Λος Άντζελες.
5. Το επόμενο βιβλίο ήταν "Η Βίλα της Παρασκευής" του Αλμπέρτο Μοράβια. Το βιβλίο δεν είναι μια ενιαία ιστορία όπως πίστευα αρχικά, αλλά πολλά μικρά διηγηματάκια που παρά τις όποιες διαφορές στην υπόθεση κοινό τους στοιχείο είχαν το θέμα της μοιχείας.
6. "Η Χαμένη Κιβωτός της Διαθήκης" ήταν το βιβλίο που ακολούθησε. Ένα βιβλίο που το αγόρασα για μυθιστόρημα και τελικά ήταν ιστορία, ιστορία της μελέτης και εκτεταμένης έρευνας του Βρετανού καθηγητή - ερευνητή Tudor Parfitt. Το βιβλίο κατάφερε να μου δώσει μια πιο λεπτομερή εικόνα γύρω από το μυθικό αυτό ιερό αντικείμενο, πόσες πιθανότητες και ενδείξεις υπάρχουν που να μας δείχνουν ότι υπήρξε στα αλήθεια και πόσες ακόμα ώστε να εξακολουθεί να υπάρχει και που. Από το όλο βιβλίο κατάλαβα πως μάλλον υπήρξε στα αλήθεια, αλλά οι πιθανότητες να έχει διατηρηθεί και να υπάρχει ακόμα και σήμερα είναι απειροελάχιστες... ας παρηγορηθούμε λοιπόν μόνο με την ταινία "Indiana Jones and The Raiders of the Lost Ark"
7. Έβδομο βιβλίο και ίσως και το καλύτερο ήταν η "Εξιλέωση" του Ian McEwan που γι' αυτήν έχω μιλήσει σε προηγούμενο ποστάκι (οπότε όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει), το μόνο θα έλεγα "αρνητικό" στο βιβλίο είναι μια μικρή "κοιλία" που κάνει περί τα μέσα του βιβλίου εκεί που αρχίζει να διηγείται τα περιστατικά του πολέμου.
8. "Ο Σολίστας" του Jack Higgins ήταν ένα αρκετά καλό βιβλίο. Μιλάει για την ιστορία ενός επαγγελματία δολοφόνου που ταυτόχρονα είναι και κορυφαίος και καταξιωμένος πιανίστας και δη Έλληνας. Λόγω της φήμης του και του κύρους του καταφέρνει να πραγματοποιεί φόνους σε διάφορα σημεία της Γης και να είναι υπεράνω κάθε υποψίας, μέχρι την στιγμή που σκοτώνει από λάθος την κόρη ενός σκληροτράχηλου στρατιωτικού που φτάνει στα άκρα μέχρι να βρει και να εκδικηθεί τον υπεύθυνο για το θάνατο της κόρης του.
9. Ένα βιβλίο που μιλάει κατά κύριο λόγο για τα γηρατειά και τις δυσκολίες που τα ακολουθούν είναι ο "Καθένας" του Philip Roth. Το βιβλίο κατάφερε να μου μεταδώσει αν και νεαρή στην ηλικία, τα αισθήματα και τους προβληματισμούς που έχουν και βιώνουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Μια χαρακτηριστική φράση που μου έμεινε από το βιβλίο είναι "Τα γηρατειά δεν είναι μάχη, τα γηρατειά είναι σφαγή".
10. Τέλος διάβασα το βιβλίο "Κλεοπάτρα" της Karen Essex, το οποίο διηγείται την ιστορία της γνωστής σε όλους μας Κλεοπάτρας της τελευταίας βασίλισσας της Αιγύπτου. Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου είναι πως μιλάει κυρίως για τα γεγονότα της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας. Τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της, το δέσιμο με τον πατέρα της, την δολοπλοκία των αδελφών της και την εξορία της. Το βιβλίο τελειώνει λίγο πριν την μυθική πρώτη εμφάνιση της μπροστά στον Ιούλιο Καίσαρα, με άλλα λόγια το βιβλίο έχει όλη την προηγούμενη και πρώιμη ιστορία της Κλεοπάτρας, αυτής που δεν μας είναι γνωστή απ' τις ανάλογες ταινίες...