Αχ... τι να γράψω... και τι να πρωτοπώ...; Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει τόσα...
Προσπαθώ να πετύχω ένα στόχο και συνεχώς νιώθω πως μπαίνουν εμπόδια μπροστά μου... Ενώ ξεκίνησα με απίστευτη αισιοδοξία και ελπίδα, όσο περνά ο καιρός η ελπίδα μου σβήνει... τα εμπόδια δε μου αφήνουν περιθώρια να σκεφτώ θετικά... έχω εγκλωβιστεί σε σκέψεις αρνητικές!
Τι και αν λέω συνεχώς στον εαυτό μου πως ακόμα και αν δεν τα καταφέρω δεν χάλασε και ο κόσμος... ωραία το λες... αλλά δύσκολα το πιστεύεις, τελικά είναι πολύ δύσκολη υπόθεση να πείσεις τον εαυτό σου...
Το μόνο που επιθυμώ αυτή τη στιγμή, είναι όλα να τελειώσουν... θετικά ή αρνητικά... απλά να τελειώσουν... η αναμονή είναι καταστροφικό συναίσθημα!
2 σχόλια:
Πραγματι η αναμονη ειναι απο τα πιο
ασχημα πραγματα.
Δε θα σου πω τα κλισε "μη χανεις
την ελπιδα σου" κτλ...
Θα σου πω καλυτερα να την χασεις.
Ομως μην παψεις να παλευεις.
Πεσε μαχομενη.
Μα θα μου πεις πως μπορει να παλευει κανεις χωρις ελπιδα.
Και ομως... Ισως εκει εγκειται η ουσια της φρασης του (μεγιστου)
Καζαντζακη "δε φοβαμαι τιποτα, δεν ελπιζω τιποτα...".
Να παλευεις ακομα και αν δεν
περιμενεις τιποτα.
Θα τα ξαναπουμε συντομα Urdan Fish,
George
Eυχαριστώ πολύ George...
Ομολογώ πως αυτά τα λόγια είναι πολύ πιο παρηγορητικά απ' ότι θα μπορούσαν να είναι τα οποιαδήποτε κλισέ...
Αυτό έχω σκοπό να κάνω... να φτάσω μέχρι το τέλος παραβλέποντας τα εμπόδια... ας πέσω... τουλάχιστον θα πέσω μαχόμενη!
Η ζωή ανέκαθεν αλλά κυρίως σήμερα είναι συνώνυμη του αγώνα...
Σίγουρα θα τα πούμε... ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου...!!!
Δημοσίευση σχολίου