Ο ανθρωπάκος

Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,

των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.

Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;

Άστε με ήσυχο όλοι.

Θέλω να ζήσω ελεύθερος,

δίχως ταυτότητα πια...

Να που τελικά για κάθε συναίσθημα και σκέψη μας υπάρχει και ένα αντίστοιχο τραγούδι... Και γι' αυτό που βιώνω εγώ αυτή τη στιγμή δεν ταιριάζει τίποτα καλύτερα από αυτό το τραγουδάκι!
Για δε μ' αφήνετε ήσυχο; Μπορώ να μάθω...; Θέλω να ορίζω εγώ τη ζωή μου σύμφωνα με τα θέλω μου και όχι με τα πρέπει των άλλων. Θέλω ότι κάνω να το κάνω με την καρδιά μου, και κάθε μου πράξη να συμφωνεί με την ηρεμία της ψυχής μου. Δεν θέλω να μπω σε καλούπια, δεν θέλω να στιγματιστώ, δεν θέλω να γλύψω και να παρακαλέσω κανένα και για τίποτα! Θέλω ότι κερδίζω σε αυτή τη ζωή, να το κερδίζω με την αξία μου... για αυτό που είμαι και αυτό που αντιπροσωπεύω! Είναι δύσκολο το ξέρω στην περίοδο που ζούμε να τα πετύχω όλα αυτά... είναι δύσκολο να παραμείνω αλώβητη, αλλά εγώ θα προσπαθήσω...