Sono completamente d'accordo!

Μ' αρέσει να διαβάζω τη στήλη "ταξίδι" που υπάρχει συνήθως στα περισσότερα περιοδικά.
Αν δεν διαβάζω αυτή... ποια θα διαβάζω τότε;
Προχθές λοιπόν έπεσα σε μια περιγραφή "απερίγραπτη" για την αγαπημένη μου πόλη...! Τη Ρώμη! Σας τη μεταφέρω λοιπόν γιατί την βρίσκω πραγματικά ενδιαφέρουσα και σπιρτόζικη...


Αιώνια Πόλη - per sempre
Την πρώτη φορά που περπάτησα στη Ρώμη, θυμάμαι, με είχε κυριεύσει κανονικά ένα (βέρο ιταλιάνικο) τεατράλε δέος για την απερίγραπτη... ποσότητα εντυπωσιακών αρχαιολογικών θησαυρών που παραμονεύουν σε περίπου κάθε γωνιά της Αιώνιας Πόλης. Χώρια την ποιότητα... Ή τη μυθολογία "κλασσική και σύγχρονη" της κάθε ρωμαϊκής ατραξιόν: Το Κολοσσαίο με τους αιματοβαμμένους μονομάχους του, η Φοντάνα ντι Τρέβι με την ηδονική "Ντόλτσε Βίτα" της, η Σκαλινάτα της Πιάτσα ντι Σπάνια με τα υπαίθρια ντεφιλέ της. Απ' όπου κι αν την πιάσεις, η ιταλική πρωτεύουσα σκοράρει. Η ιστορία κυλάει στο μεδούλι της. Και προχωράει ακάθεκτη, δεν μένει μόνο στην pax romana του χτες. Η Ρώμη είναι μια μεσογειακή, μοντέρνα, μεγαλοπρεπής και... μαλαγάνα μεγαλούπολη χωρίς συμπλέγματα. Ούτε κλινικά αποστειρωμένη, μηδέ και ψυχαναγκαστικά αβανγκάρντ, σαν άλλες ομολόγους της, η Ρώμη παραμένει μια porca πλανεύτρα. Ενδεχομένως και επειδή έχει διατηρήσει πάνω - κάτω σταθερό των πληθυσμό της από την εποχή της οικουμενικής ακμής της έως σήμερα. Και τι πληθυσμός, ε; Μπαμπέσικοι, γοητευτικοί, ξύπνιοι και τόσο μα τόσο, melodramatico! Τώρα, τι να πρωτοπροτείνει κανείς a Roma; Ακόμα και αγεληδόν επίσκεψη στο Κολοσσαίο αξίζει - τι να πω; Α, μην παρακάμψετε τον Ανιένε, τον παραπόταμο που ενώνεται με τον διάσημο (και θεοκαφέ) Τίβερη βόρεια από το ιστορικό κέντρο.

Από το περιοδικό Life Public (Ιανουάριος 2010) # 15, travel - Τατιάνα Καποδίστρια