Κατηφορίζω βιαστικά την Φιλικής Εταιρείας... Όχι αυτή στη γειτονία μου, την άλλη στο κέντρο, αυτή που σαν σε παράθυρο βλέπει απευθείας στο Λευκό Πύργο. Μόλις τελείωσε το σινεμά, ωραία ταινία για ακόμα μια φορά, με ταξίδεψε στους δρόμους και τις πλατείες της Ρώμης.
Αλλά ας αφήσουμε καλύτερα τη Ρώμη, φοβάμαι πως αν την πιάσω θα ξημερωθούμε... Ας μιλήσουμε για την δικιά μας, την Θεσσαλονίκη.
Βρέχει σήμερα, για δες καιρό που διάλεξαν να κάνουν τα εγκαίνια της νέας - παλιάς παραλίας! Δε πειράζει, ίσως και να έχουν δίκιο τελικά, η πόλη έχει κάτι μαγικό όταν βρέχει...
Θα θελα να ήμασταν μαζί, να κατηφορίζουμε αγκαζέ την Φιλικής Εταιρείας. Να μοιραζόμασταν την ίδια ομπρέλα. Να βλέπαμε στο βάθος το Λευκό Πύργο, γυαλιστερό από τη βροχή.
Ίσως νιώθει συνεχώς προδομένη η Θεσσαλονίκη μου, που θαυμάζω άλλες πόλεις. Και προσπαθεί να με πείσει, είναι σα να μου λέει κατηφορίζοντας την οδό "κοίτα, και εγώ είμαι όμορφη, και εγώ αξίζω την προσοχή σου". Και έχει δίκιο, το βλέπω τώρα, η αίσθηση είναι τόσο ξεχωριστή, που νιώθω μια παράξενη μακαριότητα.
Με γεια τη νέα μας παραλία λοιπόν, με γεια τον χειμώνα που μόλις μπήκε...
Αλλά ας αφήσουμε καλύτερα τη Ρώμη, φοβάμαι πως αν την πιάσω θα ξημερωθούμε... Ας μιλήσουμε για την δικιά μας, την Θεσσαλονίκη.
Βρέχει σήμερα, για δες καιρό που διάλεξαν να κάνουν τα εγκαίνια της νέας - παλιάς παραλίας! Δε πειράζει, ίσως και να έχουν δίκιο τελικά, η πόλη έχει κάτι μαγικό όταν βρέχει...
Θα θελα να ήμασταν μαζί, να κατηφορίζουμε αγκαζέ την Φιλικής Εταιρείας. Να μοιραζόμασταν την ίδια ομπρέλα. Να βλέπαμε στο βάθος το Λευκό Πύργο, γυαλιστερό από τη βροχή.
Ίσως νιώθει συνεχώς προδομένη η Θεσσαλονίκη μου, που θαυμάζω άλλες πόλεις. Και προσπαθεί να με πείσει, είναι σα να μου λέει κατηφορίζοντας την οδό "κοίτα, και εγώ είμαι όμορφη, και εγώ αξίζω την προσοχή σου". Και έχει δίκιο, το βλέπω τώρα, η αίσθηση είναι τόσο ξεχωριστή, που νιώθω μια παράξενη μακαριότητα.
Με γεια τη νέα μας παραλία λοιπόν, με γεια τον χειμώνα που μόλις μπήκε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου