Excuse me?

Μερικοί άνθρωποι τελικά έχουν πολύυυ θράσος! Μόνο έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω...
Βρέχει, κατεβαίνω στη στάση δίπλα στο σπίτι μου να πάρω το λεωφορείο να πάω στη δουλειά μου. Και εσύ εκεί, θρονιασμένη κυράτσα (γιατί να μη το πω... αφού είσαι!) κάθεσαι και τρως το παγωτό σου. Μόλις "τολμάω" και στέκομαι λίγο παραδίπλα σου, μου λες με εκνευριστική αφέλεια και θράσος "Καλέ, πήγαινε παρά κει για να βλέπω!"
Συγνώμη; Άκουσα καλά; Τι νομίζεις ότι είμαι; Κανένα σκυλάκι που σου κατουράει το χαλί και το διώχνεις...;
Και συγνώμη κιόλας που υπάρχουμε και σου κόβουμε τη θέα! Και αν το παρατήρησες, δεν ξέρω τι γίνεται στον δικό σου, αλλά στον δικό μας πλανήτη βρέχει και δεν έχω πολλές επιλογές στο να σταθώ κάπου χωρίς να βρέχομαι και ταυτόχρονα να έχω στο νου μου μην χαλάσω την bella vista σου! Αλλά, ακόμα και αν είχα δεν θα σου έκανα την χάρη, πρώτον γιατί η απαίτηση σου αυτή καθαυτή είναι παράλογη, και δεύτερον και λογική να ήταν, δεν θα το έκανα για τον απλούστατο λόγο ότι είμαι ανθρώπινο ον και απαιτώ τον ελάχιστο σεβασμό και την στοιχειώδη ανθρώπινη συμπεριφορά!