Τρίτη 24 Απριλίου 2012

παιδί του... Μοντιλιάνι


Όπως λέει και το ποίημα του Νίκου Καββαδία με τίτλο Θεσσαλονίκη

«Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγαν οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί».


Τι με έπιασε όμως τώρα και μιλάω για τον Μοντιλιάνι; 
Η απάντηση είναι απλή. 
Προχθές αποφάσισα να δω (με κάποια καθυστέρηση ομολογουμένως καθότι η ταινία είναι του 2004) την ταινία "Modigliani" που όπως μαρτυρά και ο τίτλος της είναι βιογραφική! Η ταινία παρ' όλες τις αρνητικές κριτικές που δέχθηκε, εμένα προσωπικά κατάφερε να με αγγίξει. Κατάφερε να με κινητοποιήσει στο να ψάξω και να μάθω περισσότερα για τον "ιδιόρρυθμο" αυτόν καλλιτέχνη!
Για τον Μοντιλιάνι ήξερα ελάχιστα πράγματα, και αυτά χάρις στο μικρό αφιέρωμα που κάναμε για αυτόν στο μάθημα τον Ιταλικών. Λίγα πράγματα μόνο για την τεχνοτροπία του, τα οβάλ γερτά πρόσωπα με τα αμυγδαλωτά μάτια και τις μακρόστενες μύτες. Δεν ήξερα όμως τίποτα για την ζωή του... Από την ταινία λοιπόν παρακινήθηκα και έμαθα ότι παρ' όλο που πέθανε μόλις στα 36 του, έζησε μια ζωή ταραχώδη που άλλοι δεν την ζουν ούτε ζώντας 136 χρόνια!
Σας την παραθέτω μέσα από τα παρακάτω links: WikipediaΚαθημερινή
Το συμπέρασμα που θέλω να καταλήξω είναι όμως άλλο...
Πέρα του ότι τελικά διαπιστώνω πως μου αρέσουν πολύ αυτές οι ταινίες γιατί έστω και μ' αυτόν τον εύκολο και μπακαλίστικο τρόπο μαθαίνω κάποια πράγματα για ανθρώπους που για τους δικούς τους λόγους έμειναν στην ιστορία.
Επίσης ότι στον καλλιτέχνη, παρ' όλο που αυτό που κυρίως μας αφορά είναι το έργο που μας άφησε, μας ιντριγκάρει να μάθουμε τι άνθρωπος ήταν, που ζούσε και ποιες ήταν οι συνθήκες διαβίωσης του, τι τον οδήγησε στην τέχνη και τι τον ενέπνεε...
Πιστεύω λοιπόν πως, όσο πιο περιθωριακός και ιδιόρρυθμος υπήρξε ένας καλλιτέχνης τόσο πιο ελκυστική και ενδιαφέρουσα γίνεται η ζωή και το έργο του. Τελικά ίσως έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν πως αν ο "καλλιτέχνης" δεν έχει μια δόση τρέλας και αντισυμβατικότητάς δεν είναι πραγματικός "καλλιτέχνης". Ξέρω ίσως ακούγεται σαν υπεραπλουστευμένη και χονδροειδής γενίκευση αλλά ο κανόνας αυτό μας υποδεικνύει!

1 σχόλιο:

anastasia_ma είπε...

Έπεσα τυχαία στην ανάρτησή σου και σκέφτηκα να σου πω ότι αν σε έκανε η ταινία να ενδιαφερθείς για τον Μοντιλιάνι, πιστεύω ότι θα σου αρέσει και το βιβλίο "Το κορίτσι με το πορτοκαλένιο χείλι" της Φρανς Υζερ εκδ. Μεταίχμιο. Πρόκειται για την ιστορία του ζευγαριού μέσα από τη ματιά της Ζαν. Ουσιαστικά η συγγραφέας φτιάχνει ένα πλασματικό ημερολόγιο των τελευταίων μηνών της ζωής τους. Φαντάζομαι ότι και αυτό έχει μυθοπλαστικά στοιχεία, αλλά ιστορικά είναι πιο κατατοπιστικό από τη ταινία και περισσότερο ατμοσφαιρικό χωρίς να ωραιοποιεί της κατάσταση...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...