Τελικά έχει νόημα να μπαίνει κανείς σε αυτό το "τρυπάκι";
Εγώ το ομολογώ μπαίνω συχνά... Δεν κάνω καλά, το ξέρω!
Μ' αρέσει να "δίνω"... το κάνω με ευχαρίστηση, χαίρομαι να προσφέρω χαρά στους άλλους!
Αλλά δυστυχώς έρχονται και στιγμές που λες... "για ένα λεπτό!", "μήπως κάνω πολλά γι' αυτόν τον άνθρωπο;", "μήπως δεν το αξίζει;".
Δε μ' αρέσει να τα σκέφτομαι αυτά... προτιμώ να λέω "κάνε το καλό και ριξ' το στο γιαλό", μπορεί όχι άμεσα, αλλά κάποια στιγμή ότι καλό κάνεις θα σου επιστραφεί!
Στο κάτω κάτω και αν δεν σου επιστραφεί... τι έγινε; Αν νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου, και αισθάνεσαι ικανοποίηση με αυτό που κάνεις, τότε προφανώς δεν υπάρχει καλύτερη ανταπόδοση!
Αλλά, έλα όμως που άνθρωποι είμαστε, και πολλές φορές δεν αρκούμαστε μόνο σ' αυτό! Θέλεις κάτι ανάλογο απ' τον απέναντι, κάτι που να σου δείξει πως ότι κάνεις δεν πάει στράφι, πως κάποιος το καταλαβαίνει και το εκτιμά!
Τελικά, όλες αυτές οι σκέψεις κατά βάθος πηγάζουν απ' την ανάγκη μου να "σημαίνω" κάτι για τους άλλους... να είμαι σημαντική γι' αυτούς!
Μπορεί να είναι εγωιστικό, αλλά ταυτόχρονα πιστεύω πως είναι και άκρως ανθρώπινο!
2 σχόλια:
Καλά το λες "τρυπάκι"...
Νομίζουμε σε κάποια φάση ότι μπορούμε όλο να δίνουμε. Μας κάνει να νοιώθουμε καλά. Νομίζουμε...
Στην πραγματικότητα όσο ο καιρός περνάει μόνο καλά δεν μας κάνει να νοιώθουμε. Κουραζόμαστε και έρχεται η ώρα της γκρίνιας ή, χειρότερα, της εκδίκησης. Γιατί; Επειδή ο άλλος δεν είναι αυτό που θα θέλαμε να είναι.
Μόνο που μόνο το μισό φταίξιμο είναι του άλλου. Έτσι δεν είναι;
Δεν είμαστε ούτε θεοί ούτε άγιοι, δυστυχώς, για να τα αντέχουμε όλα. Χρειαζόμαστε και να παίρνουμε. Αγάπη, προσοχή...
Υπάρχει αυτός που θα μας τα δώσει.
ΑΛΗΘΕΙΑ!!!
Απλά εμείς επιμένουμε (λάθος αυτό) να μας τα δώσει αυτός που πιστέψαμε ότι θα μας τα έδινε.
Μη φοβάσαι καθόλου πάντως. Κάποιος εκεί πάνω ξέρει τι κάνει και έχει τον κατάλληλο άνθρωπο για τον καθένα.
Φιλιά ξαδέρφη!
;-)
Σίγουρα δεν είμαστε ούτε άγιοι, ούτε θεοί...
Όταν όμως αγαπάμε κάποιους ανθρώπους εξασκούμε την υπομονή μας και επιμένουμε - περιμένουμε σε κάποια μορφή ανταπόδοσης! Αν αυτοί μας ξέρουν έστω και λίγο και νοιάζονται πραγματικά για μας ανταποκρίνονται, διαφορετικά περιμένουμε επί ματαίω...
Αλλά είναι αυτό που λένε "η υπομονή έχει και τα όρια της..." κ μετά μου έρχεται καπάκι μια πολύ σοφή φράση που διάβασα κάποτε... "η υπομονή έχει κ τα όρια της, αν τα ξεπεράσεις δεν είσαι υπομονοτικός, αλλά απλά δειλός".
Ελπίζω να περνάς καλά Χριστινάκι, τώρα πρέπει να είναι χαρά θεού στην Κέρκυρα...
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου