Φόβος

Σήμερα αποφάσισα να γράψω για τον φόβο.
Φόβος ένα τόσο παράξενο ίσως και ανεξήγητο αίσθημα που δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη Γη που ζούμε, που δεν τον έχει νιώσει. Ακόμα και οι πιο άφοβοι και ατρόμητοι άνθρωποι... μην ακούτε που λένε... η ψυχούλα τους το ξέρει, απλά στην περίπτωση τους ξέρουν να τον κρύβουν καλά και να τον καμουφλάρουν επιδέξια. Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται κάτι...και όλοι εύχονται να πάψουν να φοβούνται..
Τις προάλλες λοιπόν είχα μια συζήτηση με έναν φίλο για το φόβο... έλεγα πως κατά την γνώμη μου, ζούμε πλέον σε μια κοινωνία φόβου. Φόβος για το οτιδήποτε... έτσι έχουμε γαλουχηθεί να φοβόμαστε τους πάντες και τα πάντα, ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό, να είμαστε πάντα επιφυλακτικοί και να κοιτάμε τον άλλο με καχυποψία. Φοβόμαστε να μιλήσουμε, φοβόμαστε να επικοινωνήσουμε, να εμπιστευτούμε, να αγαπήσουμε και στην τελική φοβόμαστε να ζήσουμε...
Που πήγε η εμπιστοσύνη, η ανιδιοτέλεια, η αλληλεγγύη; που πήγε η καλή προαίρεση; να κοιτάς,να μιλάς και να συναναστρέφεσαι με τον άλλο και να έχεις το μυαλό σου ελεύθερο και καθαρό απαλλαγμένο από κάθε αρνητική σκέψη. Ακόμα και ανθρώπους που τους γνωρίζουμε αρκετά καλά, οι και τους φίλους μας ακόμα υπάρχουν στιγμές που μέσα μας αρχίζει ένα παιχνίδι αμφισβήτησης... (μήπως τελικά δεν είναι αυτό που δείχνει...; γιατί να το πει αυτό; αφού δεν είναι τέτοιος άνθρωπος... αλλά πως μπορώ να είμαι σίγουρος εγώ για το τι άνθρωπος είναι...)
Όλα αυτά λοιπόν που πήγαν; γιατί η ανθρωπότητα ζει μέσα στο φόβο; ή μήπως όλα αυτά δεν υπήρξαν ποτέ...; Ίσως τελικά είναι στη φύση του ανθρώπου να φοβάται κάτι, ίσως πάλι ο φόβος ως ένα βαθμό είναι χρήσιμος, για να μας περιορίζει από την άκρατη ελευθερία...
Για φανταστείτε έναν άνθρωπο που πραγματικά δεν φοβάται τίποτα... ούτε την μελλοντική κρίση...
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι... καλός ο φόβος αλλά ως ένα βαθμό!!! (το σωστό βαθμό ας ψάξει να τον βρει ο καθένας μόνος του)