Σήμερα ξεκίνησε η μέρα μου με σχετικά κακή διάθεση. Είχα και μάθημα, δεν είχα προλάβει να διαβάσω όσο ήθελα... Γιατί η αλήθεια είναι πως όσο παν δυσκολεύουν τα πράγματα, έχω πάψει να απομνημονεύω αυτόματα κάθε λέξη που μαθαίνω και χρειάζεται μια και δύο επαναλήψεις για να τυπωθεί στο μυαλό μου! Τέλος πάντων, πάλι παρεκτράπηκα, ας επιστρέψω στο αρχικό μου θέμα...
Ενώ λοιπόν ξεκίνησα με κακή διάθεση στην πορεία, μικρές, όμορφες στιγμούλες μου έφτιαξαν το κέφι! Και να μαι τώρα, να γυρνάω με το λεωφορείο στο σπίτι με ένα χαμόγελο στα χείλη και μια αίσθηση, μμμ πως να το πω... πληρότητας!
Και θα σας πω ακριβώς τις αιτίες που με έκαναν κεφάτη, τα μικρά και τα μεγάλα, τα σημαντικά και τα ασήμαντα...
Κατάφερα να ολοκληρώσω κάτι μικροδουλίτσες που εκκρεμούσαν, μου τηλεφώνησε ένας φίλος και είπε πως θα έρθει να με δει και να πιούμε ένα καφεδάκι μαζί, η φίλη μου η Ρούλα με κέρασε ένα από τα σπέσιαλ τσαγάκια της, μια κοπέλα μου είπε ότι είμαι πληθωρική προσωπικότητα (ναι καλέ για μένα μιλούσε...), οι βιτρίνες στους δρόμους της πόλης που βάζουν σιγά σιγά τα γιορτινά τους, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που παίζουν εδώ και μέρες στον heart fm, το βιβλίο που διαβάζω αυτή την περίοδο αρχίζει να αποκτά επιτέλους ενδιαφέρον, επειδή μετά από πολύυυυ καιρό δεν είμαι μόνη σαν το λεμόνι, και επειδή τραγουδώ την κιβωτό!
Τελικά δεν θέλουμε πολλά για να χαρούμε! Όσο δύσκολο και αν φαίνεται την στενάχωρη αυτή περίοδο που διανύουμε, ψάξτε και εσείς λόγους να χαρείτε. Μην τους ψάχνετε καν, είναι γύρω μας, αρκεί να καθαρίσουμε καλά τα γυαλιά μας από την "κάπνα" και την μαυρίλα που μας θαμπώνει την όραση...
Θέλω να είμαι αισιόδοξη! Τουλάχιστον προσπαθώ ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου