Αγία Πετρούπολη

Πως μου ήρθε να μιλήσω γι' αυτή τη πόλη...; Δεν την έχω καν επισκεφθεί ποτέ, αλλά πραγματικά θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να το κάνω! Σας εκπλήσσω μάλλον γιατί με έχετε συνηθίσει να μιλάω για τις Ιταλικές πόλεις, αλλά να που μια φορά είπα να αλλάξω μοτίβο!

Διάβασα πρόσφατα ένα εξαιρετικό βιβλίο που το στόρι διαδραματίζεται στην Αγία Πετρούπολη κατά τα πρώτα χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, ο λόγος για το "Εμείς οι Ζωντανοί" της Άυν Ραντ. Για το βιβλίο θα μιλήσω διεξοδικότερα κάποια άλλη φορά, προς το παρόν παραθέτω μερικές αναφορές & περιγραφές της συγγραφέως για την πόλη, που με εντυπωσίασαν!

"Οι πόλεις μεγαλώνουν σαν τα δάση, σαν τα αγριόχορτα. Η Πετρούπολη δεν μεγάλωσε. Γεννήθηκε ολοκληρωμένη και πλήρης. Η Πετρούπολη δεν γνωρίζει τη φύση. Είναι έργο του ανθρώπου...
... Η φύση κάνει λάθη και ρισκάρει, ανακατεύει τα χρώματα της και δεν ξέρει τις ευθείες γραμμές. Η Πετρούπολη όμως είναι έργο του ανθρώπου που ξέρει τι θέλει...
... Το μεγαλείο της Πετρούπολης είναι ακατάβλητο, η μελαγχολία της αξεπέραστη. Οι προσόψεις της είναι χαραγμένες καθαρά, ευδιάκριτα, είναι μελετημένες, τέλειες, με την άμεση τελειότητα του ανθρώπινου έργου...
... Οι πόλεις μεγαλώνουν μαζί μ' ένα λαό και μάχονται για την πρωτοκαθεδρία, και ανεβαίνουν αργά τη σκάλα του χρόνου. Η Πετρούπολη δεν ανέβηκε. Γεννήθηκε ψηλά. Διατάχθηκε να διατάζει. Ήταν πρωτεύουσα πριν ακόμα τοποθετηθεί το πρώτο λιθαράκι. Ήταν ένα μνημείο για το πνεύμα του ανθρώπου...
... Η Πετρούπολη δεν είναι του λαού. Δεν έχει θρύλους ούτε παραδόσεις. Δεν υμνείται από ανώνυμα τραγούδια που κυκλοφορούν σε ανώνυμους δρόμους. Είναι ξένη, απόμακρη, ακατανόητη, απαγορευτική. Ποτέ δεν έφτασαν προσκυνητές στις γρανιτένιες πύλες της. Οι πύλες της ποτέ δεν ανοίχτηκαν με θερμή συμπόνια για τους ταπεινούς, τους πληγωμένους και τους θλιμμένους, σαν τις πύλες της ευγενικής Μόσχας. Η Πετρούπολη δεν χρειάζεται ψυχή, έχει μυαλό..."

Ayn Rand - We the Living