Πριν λίγες ημέρες τελείωσα το βιβλίο Εξιλέωση... που μπορώ να πω πως μου έκανε πολύ καλή εντύπωση και χωρίς υπερβολή είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος.Το βιβλίο λοιπόν όπως μαρτυρεί και ο τίτλος του, θίγει το πολύ λεπτό και ιδιαίτερο θέμα της Εξιλέωσης.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος για να εξιλεωθεί για το κακό που έκανε;
Το να κάνει κανείς λάθη και με αυτά να βλάπτει τον εαυτό του, είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο θα έλεγα... αλλά η διαφορά είναι όταν κάνουμε λάθη και αυτά αποβαίνουν αποφασιστικά μοιραία για κάποιους άλλους γύρω μας... εκεί είναι το τραγικό.
Τι μπορείς να κάνεις για να εξιλεωθείς; και πως μπορείς να διορθώσεις το λάθος σου όταν η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη;
Η ιστορία λοιπόν με δύο λόγια είναι για έναν έρωτα, τον έρωτα της Σεσίλια Τάλλις και του Ρόμπι Τέρνερ, έναν έρωτα που έμεινε ανεκπλήρωτος λόγω της μικρής, ανώριμης και φαντασιόπληκτης αδελφής της Σεσίλιας, που με το πλήρωμα του χρόνου και την ωριμότητα που φέρνει η ενηλικίωση κατάλαβε το λάθος της και έψαχνε τρόπο να εξιλεωθεί.
Περισσότερα για το βιβλίο και την ταινία: Perizitito, CinemaΝews, Imdb, Εκδόσεις Νεφέλη, YouTube, Wikipedia.
6 σχόλια:
βιβλία που αγάπησα οταν ήμουν στην ηλικία σου, τα διαβάζω ακόμα και σήμερα..
καλησπέρα και τα φιλιά΄μου :))
Γεια,
Όταν η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη το μόνο που μένει να κάνεις είναι να συγχωρέσεις τον εαυτό σου.
Με το να βασανίζεται κάποιος δεν κερδίζει κάποιος άλλος,απλά πανηγυρίζουν οι τύψεις και οι ενοχές.
Καλησπέρα Μαριλένα!
Για τα βιβλία τι μπορεί να πει κανείς... είναι μια τόσο ξεχωριστή συντροφιά, που την ανακαλύπτουμε από μικροί και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ...
Καλά να περνάτε!!!Φιλιά
Ναι, έχεις ένα δίκιο Κωνσταντίνε και ευχαριστώ για το σχόλιο σου! Όταν η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη πρέπει να συγχωρούμε τον εαυτό μας... αλλά στα αλήθεια πόσο εφικτό είναι αυτό; για έναν άνθρωπο με την ελάχιστη ευαισθησία, αυτό είναι μάλλον ακατόρθωτο... ακόμα και αν ξες πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να διορθώσεις το λάθος σου, και το κακό που έχεις κάνει, και επίσης πως δεν ωφελεί σε τίποτα με το βασανίζεσαι, θα κουβαλάς μια ζωή αυτό το βάρος... όπως είπες θα πανηγυρίζουν πάντα μέσα σου οι τύψεις και οι ενοχές!!!
Καλησπέρα... Εγώ σαν γνήσιος ταινιόφιλος έχω δει μόνο την ταινία! Ωστόσο θα ήθελα να ρίξω και μια ματιά στο βιβλίο, καθώς ο κύριος Wright μου άφησε αρκετά κενά χάρις σεναριακών ευκολίων. Σε μια ταινία που πάντως αξίζει μιας κάποιας θέασις.
Καλησπέρα, χάρηκα και για τη γνωριμία!
Σίγουρα το βιβλίο είναι πολύ καλύτερο απ' την ταινία ως συνήθως, αλλά μπορώ άνετα να πω πως η συγκεκριμένη μεταφορά βιβλίου σε ταινία με απογοήτευσε πολύ λιγότερο από κάποιες άλλες... και σε γενικές γραμμές μπορώ να πω πως η ταινία μου φάνηκε εξίσου καλή, γιατί καταφέρνει να σου περάσει το ίδιο συναίσθημα με το βιβλίο! Επίσης ένα από τα συν της ταινίας που εγώ το θεωρώ αρκετά σημαντικό είναι πως δεν "πετσοκόβει" το βιβλίο, δηλαδή δεν παραλείπει γεγονότα, παρά ελάχιστων επουσιωδών περιπτώσεων-εξαιρέσεων...
Ευχαριστώ για το σχόλιο σου, επίσης χάρηκα... έριξα και μια ματιά στο blog σου και μου άρεσε, είναι πολύ ενημερωμένο και έχει πλούσιο υλικό για το cinema!
Δημοσίευση σχολίου