Δεν έχει πολύ καιρό που παρακολούθησα στο κρατικό θέατρο την παράσταση "Συρανό ντε Μπερζεράκ" του Εδμόνδου Ροστάν και επειδή με εντυπωσίασε, και λόγω των ηθοποιών αλλά κυρίως του μηνύματος που θέλει να περάσει, παρακάτω μεταφέρω τι γράφει για το έργο το πρόγραμμα του κ.θ.β.ε.
Μέσα στο κλίμα του νεορομαντισμού και με αφορμή την αλλόκοτη προσωπικότητα ενός ποιητή ξιφομάχου και φυσιογνώστη, του Συρανό ντε Μπερζεράκ, που έζησε τον 17ο αιώνα, ο Ροστάν παρουσίασε το 1897 με μεγάλη επιτυχία την ομώνυμη, έμμετρη δραματική κωμωδία του.
Το έργο γραμμένο με δεξιοτεχνική εκζήτηση και λυρική ευρηματικότητα, ξεπερνά τις νεορομαντικές του προθέσεις και εγγράφεται στο παγκόσμιο δραματολόγιο ως διαχρονικό αριστούργημα, χάρη στο κεντρικό πρόσωπο του Συρανό, που εκφράζει το μοναχικό δράμα κάθε ιδιαιτερότητας στη σπαραχτική αναμέτρηση της με την πραγματικότητα και την κοινωνία. Ο Συρανό, δύσμορφος και ονειροπαρμένος, αλλά με επίγνωση της τραγικής θέσης του, αναδεικνύεται σε ήρωα που αυτοθυσιάζεται στο όνομα της αυθεντικότητας και της ανθρωπιάς
Εγώ θα έλεγα απλά, με μια μόνο φράση πως το έργο είναι ένας ύμνος στην ομορφιά της ψυχής.
( Περισσότερα στο : Wikipedia )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου