Επιτέλους ήρθε η 26η Φεβρουαρίου! Ναι σήμερα έχω γενέθλια!!! (Αν και λίγοι φρόντισαν να το θυμηθούν :-( εντάξει ίσως είναι λίγο νωρίς ακόμα για να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα...). Πέρασαν λοιπόν 22 χρόνια... 22 χρόνια γεμάτα αγάπη, χαρά, αγώνα, άγχος, προσμονή, ελπίδα, αισιοδοξία και μερικές φορές ίσως και απαισιοδοξία...
Τι έχω μάθει λοιπόν από τη ζωή μετά από 22 χρόνια...;
Έχω μάθει πρώτα από όλα να αγωνίζομαι, η ζωή είναι γνωστό πως είναι ένας αγώνας, στην αρχή είναι ένας αγώνας για επιβίωση, μετά είναι ένας αγώνας για μάθηση, για καταξίωση και για αναγνώριση...
Έπειτα έχω μάθει να αγαπώ (το πιο σημαντικό μάθημα της ζωής), να σέβομαι, να εκτιμώ, να υπομένω και να περιμένω...
Αυτό που θέλει δουλειά ακόμα για να το καταφέρω είναι να μάθω να ζω την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία... πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο και με αυτή τη φιλοσοφία ο άνθρωπος κερδίζει όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτή τη ζωή, ζει ουσιαστικά και όχι απλά υπάρχει!
Δεν λέω καλό είναι ο άνθρωπος να βλέπει και το μέλλον με την προϋπόθεση βέβαια πως δεν χάνει τίποτα από το παρόν...
Δεν πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται για να ευτυχίσουμε να περνάν, χωρίς να τις εκμεταλλευόμαστε...
Για τους παραπάνω λόγους λέω συχνά πως κυρίως μετανιώνω για πράγματα που δεν έχω κάνει, και όχι για πράγματα που έχω κάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου