Urban Fish... (?)

... ή μήπως όχι; Διερωτώμαι συχνά τελευταία και η αιτία είναι πως μετά από μια σχετικά μακροχρόνια παραμονή μου στην επαρχία και πιο συγκεκριμένα σε νησί αρχίζω να μην αγαπώ και τόσο πολύ την πόλη, αρχίζω να πιστεύω πως ναι, μου προσφέρει μεν πολλές επιλογές και ευκαιρίες, αλλά απ' την άλλη με εγκλωβίζει σε μια καθημερινότητα άχρωμη, γεμάτη άγχος και αμφιβολίες.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας διηγηθώ εν ολίγοις τις εμπειρίες του καλοκαιριού μου στην Κεφαλονιά (ναι, σε αυτό το νησί αναφερόμουν). Ξέρω πως έχω γράψει πολλάκις για αυτό το τόσο ιδιαίτερο νησί του Ιονίου αλλά δεν έχω ίσως μέχρι τώρα διευκρινίσει τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό για μένα. Πέρα από τον προφανή λόγο, ο οποίος είναι ότι έχω ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που κατοικεί μόνιμα εκεί, είναι και η εξέχουσα και εντυπωσιακή ομορφιά του, που σε μαγεύει...

Το καλοκαίρι λοιπόν το πέρασα εκεί δίπλα σε όλα αυτά που τόσο αγαπώ, δηλαδή τον ήλιο, την θάλασσα, την ομορφιά της φύσης... Αυτό είναι το καλό της υπόθεσης, το κακό της υπόθεσης είναι ότι δεν είχα και τόσο χρόνο να τα χαρώ, δούλευα σε ξενοδοχείο και έτσι όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις δούλευα 7 ημέρες την εβδομάδα, για την ακρίβεια μέσα σε 3 μήνες πήρα μόλις ένα ρεπό!

Παρ' όλα αυτά όμως, ειδικά τώρα που έχω απομακρυνθεί απ΄όλα αυτά και όσο να πεις τα βλέπω με διαφορετική ματιά, ήμουν καλά, περνούσα καλά, δεν είχα άγχος και τον ελάχιστο ελεύθερο μου χρόνο (γιατί είχα να φροντίσω και τις δουλειές του σπιτιού, δεν είχα το ζεστό φαγάκι της μανούλας μου να με περιμένει...) τον περνούσα ποιοτικά δίπλα ή μέσα στη θάλασσα, για καφέ αγναντεύοντας την Ιθάκη, με άλλα λόγια είχα αυτό που λένε πολύ σωστά ποιότητα ζωής!

Κάτι που αν ζεις μόνιμα στην πόλη, χωρίς να σου δοθεί ευκαιρία έστω και για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα να ζήσεις μόνιμα μακριά από την βαβούρα της... δεν μπορείς να συγκρίνεις και δεν κατανοείς αυτή τη μεγάλη αλήθεια, στην πόλη δεν έχεις ποιότητα ζωής! Είσαι "κτισμένος" και εσύ μαζί με τα πολυπληθή κτίρια της, είσαι εγκλωβισμένος στη βουή της...

Αγαπώ την πόλη, γιατί είμαι παιδί της πόλης, γιατί η πόλη μου είναι ξεχωριστή... αλλά έχω πάψει να πιστεύω πως μόνο εδώ μπορώ να ζήσω... είμαι ακόμα "Urban Fish" αλλά τώρα το όνειρο μου είναι να βουτήξω στην βαθιά γαλάζια θάλασσα, εκεί απ' όπου προέρχομαι, εκεί που πραγματικά ανήκω... στη ΦΥΣΗ!

Διαδρομή Σάμη - Καραβόμυλος

 

Υ.Γ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την διαδρομή μου για την δουλειά τα πρωινά. Εκεί γύρω στις 7 παρά το πρωί, γύρω δροσούλα, οι δρόμοι έρημοι, ήσυχοι, οι υπόλοιποι κοιμούνται ακόμα, μετά η διαδρομή δίπλα στη θάλασσα, μόνο εγώ κι αυτή άντε και κανένας ψαράς με τη βαρκούλα του να διαγράφεται κόντρα στον ήλιο που μόλις ανατέλλει. Σκηνικό μαγικό. Ησυχία, μόνο ο ήχος των βημάτων μου στο πλακόστρωτο, στο βάθος η Ιθάκη και το μυαλό μου καθαρό, γαλήνιο. Ανασαίνω, κάθε ανάσα με γεμίζει οξυγόνο και ιώδιο, κάθε βήμα με οδηγεί και πιο κοντά στην ευτυχία...

Τότε δεν το ήξερα, τώρα το ξέρω!